Κύριε διευθυντά
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι πρωθυπουργοί όλων των πολιτισμένων χωρών κάθονται στο σκαμνί όταν διαπράττουν κακουργήματα. Ομως, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας οι διεφθαρμένοι πολιτικοί έφτιαξαν στα μέτρα τους ένα Σύνταγμα έτσι ώστε με το «καταραμένο» άρθρο 86 να εισέρχονται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ με εξιλέωση των αμαρτιών/εγκλημάτων τους. Το άρθρο αυτό είναι πρωτοτυπία και επινόηση της ελληνικής ραδιουργίας για συγκάλυψη κακουργημάτων και σαφέστατα αντίκειται στο θεμελιώδες άρθρο 4 περί ισότητος. Ο κάθε βουλευτής και υπουργός πρέπει να δικάζεται από τον φυσικό δικαστή όπως ο απλός πολίτης. Το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος είναι κατεπείγον και έπρεπε εδώ και χρόνια να διαγραφεί το κατάπτυστο άρθρο 86. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι εάν δεν υπήρχε το άρθρο αυτό όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί θα εφοβούντο τα ισόβια και δεν θα παρεβίαζαν τον Ποινικό Κώδικα κουβαλώντας τις μίζες με τις βαλίτσες. Είμαι επίσης βέβαιος πως εάν δεν υπήρχε το άρθρο 86 δεν θα είχαμε φθάσει στην πτώχευση και τα μνημόνια. Πελώριες είναι οι ευθύνες των συνταγματολόγων που βρισκόμενοι σε βαθύ ανατολίτικο λήθαργο δεν αντέδρασαν δυναμικά στον κρίσιμο χρόνο, έτσι ώστε να μην επιτρέψουν στους πολιτικούς να εισαγάγουν το άρθρο 86 που απετέλεσε την ταφόπλακα για την απονομή της δικαιοσύνης. Αφυπνίστηκαν πολύ αργά το 2016 γράφοντας «Ενα καινοτόμο Σύνταγμα» που όμως είναι άνευ αντικρίσματος, διότι το πλήγμα από το άρθρο 86 Συντ. ήταν τεράστιο. Οι ευθύνες των συνταγματολόγων ισοδυναμούν με έγκλημα κατά του λαού και της αρχής της ισότητος και φυσικά θα πρέπει να δώσουν σαφείς εξηγήσεις στον ελληνικό λαό για την απραξία τους αυτή. Τις αναμένω με ενδιαφέρον.
Γεωργιος Τρανταλιδης, Δικηγόρος
«Για περάστε από την Τσακάλωφ»
Κύριε διευθυντά
Το άρθρο του κ. Γιάννη Παλαιολόγου «Πώς τα Εξάρχεια “ανηφορίζουν” προς τον Λυκαβηττό» (22/4/17) με παρότρυνε να προσθέσω μία ακόμη φωνή στην επισήμανση της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί στο κέντρο της πόλης. Oι πολίτες της Αθήνας προφανώς εκτίμησαν τη στάση και τη δράση του κυρίου Καμίνη όταν διετέλεσε Συνήγορος του Πολίτη και τον εξέλεξαν δήμαρχο Αθηναίων, πιστεύοντας και πάντως ελπίζοντας πως θα έδειχνε την ίδια πυγμή, προκειμένου να προστατευθούν τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των κατοίκων της πόλης απέναντι στην ασύστολη εκμετάλλευση και αυθαιρεσία.
Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη. Αντιθέτως, όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος σας, στο αστικό κέντρο της πόλης δεν υπάρχει καμία προστασία από βανδαλισμούς, κλοπές και ληστείες και οι κάτοικοι φοβούνται πλέον για τη ζωή τους. Η τραγική αυτή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων οφείλεται ασφαλώς στην απόλυτη ανυπαρξία οιασδήποτε αστυνόμευσης, αλλά επίσης στην ακατάλληλη και ανεξέλεγκτη χορήγηση αδειών για καφενεία, μπαρ, ψησταριές και νυχτερινά κέντρα από τον Δήμο Αθηναίων τα τελευταία χρόνια.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον πεζόδρομο της οδού Τσακάλωφ στο Κολωνάκι, όπου στα 50 μέτρα από την πλατεία Κολωνακίου μέχρι την οδό Ηρακλείτου λειτουργούν (υποτίθεται με άδειες) δεκατρία μπαρ, εστιατόρια, καφενεία, ψησταριές και νυχτερινά κέντρα! Πέρα από την τσίκνα, τους καπνούς, τη λίγδα, τον θόρυβο και τη δυσοσμία, ο «πεζόδρομος» είναι απροσπέλαστος για τους πεζούς και τους αναπήρους, τα μηχανάκια κλείνουν μέρα – νύχτα όλες τις προσβάσεις των πεζών, κυκλοφορούν διάφορα ύποπτα πρόσωπα και φυσικά δεν μπορεί να πλησιάσει ούτε ασθενοφόρο, ούτε πυροσβεστικό όχημα, ούτε καν νεκροφόρα! Τους τελευταίους δε μήνες, ο δήμος έχει προφανώς επιτρέψει στα καταστήματα να παίζουν μουσική στη διαπασών μέχρι τις 4 το πρωί, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που διαμένουν στις γύρω πολυκατοικίες, εκ των οποίων πολλοί είναι ηλικιωμένοι και ασθενείς, να μην μπορούν να κλείσουν μάτι! Για αστυνόμευση δε, ούτε λόγος.
Ερωτάμε, λοιπόν, οι αγανακτισμένοι κάτοικοι της Αθήνας, σε ποια πολιτισμένη χώρα θα επιτρεπόταν να κακοποιούνται σε τέτοιο βαθμό οι πολίτες της πρωτεύουσας από τις ίδιες τις αρμόδιες αρχές του τόπου; Ας διερωτηθούν επιτέλους οι αρμόδιες υπηρεσίες (τις οποίες πληρώνει αδρά ο φορολογούμενος πολίτης) πώς προέκυψε και ποιον συμφέρει μια περιοχή αστικών κατοικιών να έχει μετατραπεί σε ζούγκλα και κυρίως ποιος δίνει τις άδειες και γιατί; Ζητάμε την προστασία των αρχών του τόπου.
Είναι καθαρά θέμα επιλογής.
Δαφνη Οικονομου, Αθήνα
Ενα «λιθαράκι» για τον διχασμό
Κύριε διευθυντά
Το άρθρο του κ. Χρ. Γιανναρά («Κ» 12-2-2017), με επικριτικά σχόλια για τον Ελ. Βενιζέλο, πυροδότησε την αποστολή επιστολών, γραμμένων με πάθος, θετικό ή αρνητικό, για το έργο του, σαν να άρχισε ο εθνικός διχασμός στις ημέρες μας. Ξεχνάμε ότι συμπληρώθηκε ένας αιώνας από την έναρξη της εθνοκτόνου σύγκρουσης και θα έπρεπε κανονικά να καταλαγιάσουν ο φανατισμός και το μίσος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της θέσης μου είναι ότι στις επιστολές που δημοσιεύθησαν κανείς δεν ανέφερε τον απόρρητο λόγο του Ι. Μεταξά πρς τους ιδιοκτήτες και αρχισυντάκτες των εφημερίδων (30 Οκτωβρίου 1940), στον οποίο απεκάλυψε τα διπλωματικά παρασκήνια τα προηγηθέντα του «ΟΧΙ» και εδήλωσε ως συμπέρασμα: η πολιτική που ακολουθώ είναι η πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου. Ο Ι. Μεταξάς, μετά εμπειρίας 25 ετών και αφού διαλύθηκαν οι αυταπάτες του για το αήττητο της Γερμανίας, σαν έντιμος πολιτικός, αναγνώρισε άμεσα ότι η πολιτική του αντιπάλου του στην περίοδο του διχασμού ήταν ρεαλιστική και σωστή. Παλαιότερα, σε επιστολή μου (14-9-2016), ανέφερα ότι ο Μάο Τσε Τουνγκ ρωτήθηκε από δημοσιογράφο ποια είναι η γνώμη του για τη Γαλλική Επανάσταση. Η απάντησή του: Είναι πολύ νωρίς για να την κρίνουμε. Εμείς, χωρίς νηφαλιότητα, γιατί βιαζόμαστε να κρίνουμε τον εθνικό διχασμό;
Γεωργιος Αραμπατζης, Ιατρός – Χολαργός