Κύριε διευθυντά
Η πρόσφατη «τεχνική συμφωνία» κυβέρνησης – δανειστών έχει αδρά χαρακτηριστικά νέου μνημονίου – δ΄ μνημονίου (αφού το γ΄ λήγει τον Ιούλιο του 2018). Διεθνής πρωτοτυπία η a priori νομοθέτηση μέτρων για τα έτη 2019-2020. Αντάλλαγμα: μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, γενικώς και αορίστως, χωρίς δηλαδή προσδιορισμό του μεγέθους ελάφρυνσης. Τα αφεντικά (Βερολίνο + δανειστές) ζητούν από τον κ. Μητσοτάκη να δεσμευτεί ότι θα τηρήσει τη συμφωνία, οψέποτε του… επιτρέψουν να πρωθυπουργεύσει. Λέγεται ότι εκείνος αρνήθηκε (προς το παρόν βεβαίως !).
Η εκλογή Μακρόν στη γαλλική προεδρία ανανεώνει και εγγυάται την αδιατάρακτη συνέχιση της παράδοσης των ιεροφαντών της παγκοσμιοκρατίας (και του λεγόμενου αντιλαϊκισμού) Ευρωπαίων, ελασσόνων ηγετών, Μπλερ, Σρέντερ, Σόιμπλε, Μέρκελ, Ολάντ κ.ά., πάντων εκφραστών του νεοφιλελευθερισμού, του σοσιαλφιλελευθερισμού και της ενσωματωμένης αριστεράς. Κάπου εδώ ξεπροβάλλει το λεγόμενο «σύνδρομο της Στοκχόλμης». Πρόκειται για ψυχολογικό φαινόμενο, όπου τα θύματα ενός εγκλήματος διακατέχονται από θετικά συναισθήματα απέναντι στους θύτες τους. Ταύτιση με τον επιτιθέμενο = τρόπος που το ίδιο το εγώ υπερασπίζεται τον εαυτό του. Δεν ανήκει στο «σύνδρομο της Στοκχόλμης», αλλά κοντεύει να υπαχθεί σε αυτό το λεγόμενο πλεόνασμα. Πληρωμένη απάντηση από τον έμπειρο Γιάννη Μαρίνο: «Και εγώ μπορώ να αποκτήσω πλεόνασμα αν δεν πληρώνω το ενοίκιο, τα δάνειά μου, τον μπακάλη της γειτονιάς, τη ΔΕΗ, τους φόρους μου και έτσι με γεμάτες τσέπες να κάνω ντόλτσε βίτα» (ΒΗΜΑ, 29-30/4/17).
Πώς να γίνει όμως, αφού «μας κυβερνούν κακομαθημένα πλουσιόπαιδα» (περιέργως Στ. Θεοδωράκης έφα).
Εντοπίζουμε μια σωστή κυβερνητική κίνηση (το καλό να λέγεται). Στη συζήτηση με τους Αμερικανούς για την ανανέωση της συμφωνίας παραχώρησης της Σούδας, εμείς ζητήσαμε πλεονάζον «υλικό μεγάλης ισχύος» (περισσεύει αυτό στις ΗΠΑ), π.χ. δύο υπερσύγχρονα αντιτορπιλικά, κατάλληλα να μεταφέρουν πυραυλικά συστήματα Aegis, και συμφωνία για την αγορά αεροσκαφών F35. Με τους Τούρκους οι Αμερικανοί έχουν υπογράψει, αν και οι τελευταίοι τούς «γράφουν» και συμφώνησαν και με τον Πούτιν για S400.
Η Ελλάδα, ο πιστότερος σύμμαχος των ΗΠΑ, δικαιούται επιτέλους ίση μεταχείριση ανάλογη με αυτήν του Ισραήλ και της Αιγύπτου. Δυστυχώς η Ουάσιγκτον διακατέχεται από ανίατο φιλοτουρκισμό. Ενώ η Αγκυρα επιμόνως τους κλείνει κατάμουτρα την πόρτα, αποκλείοντάς τους το Ιντσιρλίκ, οι Αμερικανοί τουρκολομπίστες πείθουν τους ιθύνοντες ότι θα τους το παραχωρήσει. Δεν συνέβη 30 χρόνια τώρα και δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Στην Ουάσιγκτον δεν εννοούν να το καταλάβουν και στην Αθήνα οι ημέτεροι δεν καταλαβαίνουν το άλλο, ότι οι Αμερικανοί μάς θεωρούν δεδομένους. Βρέξει-χιονίσει.
Δυστυχώς και το υποτίθεται ανυπότακτο Ισραήλ στέκεται σούζα μπροστά στη βρωμόγλωσσα του νεοσουλτάνου. Ο Ερντογάν τους έσυρε τα εξ αμάξης μιλώντας σε συνέδριο για τα βακουφικά των Ιεροσολύμων (9/5/17): «Πρόκειται για καθεστώς απαρτχάιντ! Ποια η διαφορά μεταξύ των σημερινών πράξεων της ισραηλινής διοίκησης και των ρατσιστικών και μεροληπτικών πολιτικών που εφάρμοσε απέναντι στους μαύρους η Αμερική στο παρελθόν και νωρίτερα η Νότια Αφρική. Είναι καθήκον του κάθε μουσολμάνου να υπεραπιστεί την Ιερουσαλήμ». Η είδηση δεν βρίσκεται σε αυτά που ξεστόμισε ο ισλαμιστής, αλλά στη χλιαρή, σχεδόν ανύπαρκτη αντίδραση του Ισραήλ, το οποίο αρκέστηκε να καλέσει τον Τούρκο πρέσβη και να του επιδώσει κάποιο κείμενο διαμαρτυρίας!
Κι ενώ το Ισραήλ συνυπέγραψε τη συμφωνία των «4» για τον αγωγό East Med (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Ιταλία), από την πρώτη στιγμή αλληθωρίζει προς Τουρκία για δεύτερο αγωγό. Πώς μπορούν ακόμη σοβαρά κράτη να εμπιστεύονται τον απίθανο Ερντογάν;
Είναι πάντως βέβαιο ότι, αν ξεκινήσει ο τουρκικός αγωγός, θα ναυαγήσει ο East Med. Στο μεταξύ ο νεοοθωμανός προχωρεί και με τον Tourkistream με τον Πούτιν. Μύλος η υπόθεση. Σύμπλεγμα περιπεπλεγμένων περιπλοκών!
Από εμάς χρειάζεται «πατριωτισμός και φρονιμάδα», όπως μας εξόρκιζε ο τίμιος Μακρυγιάννης. «Αν έχετε αρετή και ομόνοια, θα ευλογήσει ο Θεός τα έργα σας και σας φωτίσει εις το καλό και θα σας σώσει αυτός όπου σας έσωσε από την τυραγνίαν των Τούρκων» (λόγος στη λαοσύναξη της Αγίας Ειρήνης, αμέσως μετά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843).
Στελιος Παπαθεμελης, Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
Το πέταξες κάτω. Γιατί;
Κύριε διευθυντά
Παρατηρώ γύρω μου όταν περπατάω τα πεζοδρόμια. Γεμάτα γόπες, μπουκάλια, τσίχλες, χαρτάκια, εισιτήρια από Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, γεμάτα βρώμα. Και δυστυχώς με τη βοήθεια του αέρα τα σκουπίδια μεταφέρονται και στους δρόμους. Δεν είναι λίγες οι φορές που σε μεγάλη λεωφόρο έχει έρθει στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου πλαστική σακούλα ή χαρτοπετσέτα. Πέρα από αυτό, πόσο πιο δύσκολη κάνουμε τη δουλειά των οδοκαθαριστών πετώντας τα σκουπίδια μας από εδώ και από εκεί; Δεν καταλαβαίνω τη λογική των ανθρώπων που έχουν το θράσος να πετούν τα σκουπίδια τους στον δρόμο. Πόσο μάλλον όταν τα πεταμένα σκουπίδια από τον κάδο απέχουν μόλις 5 μέτρα. Αλλωστε οι κάδοι είναι ακριβώς φτιαγμένοι γι’ αυτό τον λόγο. Συγκρίνοντας τα πεζοδρόμιά μας με τα πεζοδρόμια του εξωτερικού η αντίθεση είναι μεγάλη. Ο κόσμος δεν διανοείται να αφήσει τα σκουπίδια του, τα τσιγάρα του, κάτω. Ενώ εμάς εδώ πάλι δεν μας περνάει καμία δεύτερη σκέψη από το μυαλό πριν τα πετάξουμε. Πόσο ομορφότερη θα γινόταν η Αθήνα μας εάν έλειπαν όλα αυτά τα πεταμένα στα πεζοδρόμια; Από απλές και μικρές κινήσεις η κοινωνία μας μπορεί να πάει μπροστά. Θερμή παράκληση: ξανασκέψου το την επόμενη φορά που θα πας να πετάξεις κάτι κάτω.
Στεφανια Αντωνοπουλου, Μαθήτρια λυκείου