Οι ασθένειες και οι πολιτικοί

Οι ασθένειες και οι πολιτικοί

Κύριε διευθυντά

Πριν από ορισμένα χρόνια κυκλοφόρησε και στα ελληνικά το βιβλίο του λόρδου Ντέιβιντ Οουεν με τον εξαιρετικά ευρηματικό τίτλο «Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία» (Καστανιώτης, 2009). Στις σελίδες του ο νευρολόγος και τέως υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας παραθέτει ονομαστικά μία σειρά πολιτικών ηγετών που έπασχαν είτε από σωματικές είτε από ψυχικές ασθένειες. Από τον Τσόρτσιλ και τον Κένεντι μέχρι τον Ντε Γκωλ και τον Μιτεράν, ο συγγραφέας αναφέρεται στις παθήσεις -ή και πάθη-, με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωποι σημαντικοί πολιτικοί του 20ού αιώνα, εστιάζοντας την προσοχή του στον ρόλο που διαδραμάτιζαν αυτές στις αποφάσεις που λάμβαναν.

Κοινή συνισταμένη, πάντως, των περισσότερων ασθενών πολιτικών που καταγράφονται από τον Οουεν αποτελούσε η απόκρυψη των παθήσεών τους από το ευρύ κοινό. Η πλειοψηφία τους διατηρούσε επιμελώς κρυφά από τους πολίτες τα προβλήματα υγείας με τα οποία έρχονταν αντιμέτωποι, μολονότι αυτά μπορούσαν να επηρεάζουν δραματικά την άσκηση των καθηκόντων τους. Τοιουτοτρόπως, αναμφίβολα διαταράσσονταν οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτικών και πολιτών που οφείλουν να διέπουν τις σύγχρονες δημοκρατίες, αγγίζοντας οι πρώτοι μέχρι και τα όρια της εξαπάτησης. Γι’ αυτό και ο Βρετανός νευρολόγος προτείνει στη μελέτη του τη θεσμοποίηση της υποβολής σε ιατρικές εξετάσεις όλων των υποψηφίων πολιτικών αντιπροσώπων, καθώς επίσης και την ετήσια περιοδική εξέταση όσων βρίσκονται στην εξουσία, με τα αποτελέσματα αμφοτέρων να ανακοινώνονται δημοσίως. Παραδείγματα πολιτικών ηγετών, πάντως, που απέκρυβαν από τους πολίτες τα σωματικά ή ψυχικά προβλήματα της υγείας τους, έχουν κατά καιρούς λάβει χώρα και στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Ωστόσο, από την κατηγορία των συγκεκριμένων πολιτικών εξαιρείται ύστερα από την άμεση δημοσιοποίηση της πρόσφατης περιπέτειας της υγείας του ο Σταύρος Θεοδωράκης.

Ο επικεφαλής του Ποταμιού, με δύο αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν δίστασε να ενημερώσει το σύνολο των Ελλήνων πολιτών για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει τις τελευταίες εβδομάδες. Μην υπολογίζοντας το όποιο κόστος -πολιτικό ή προσωπικό- που ενδεχομένως θα είχε η συγκεκριμένη κίνηση, ούτε βέβαια επιχειρώντας την άντληση κομματικών υποστηρικτών μέσω αυτής, δημοσιοποίησε την ασθένειά του. Και αυτό διότι όπως μαρτυρά ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του, «από τη στιγμή που αποφάσισα για γίνω πολιτικός, ήξερα ότι δεν θα δίνω λόγο μόνο στην οικογένεια και στους φίλους μου, αλλά και στην κοινωνία» («Καθημερινή», 25.6.2017).

Ως εκ τούτου, τόσο από τη θαρραλέα αντιμετώπιση της νόσου του, κυρίως όμως από την αποκάλυψή της προς την ελληνική κοινωνία, ο κ. Θεοδωράκης αποδεικνύει ότι διακατέχεται από μία καταστατική για όσους ασχολούνται με τα κοινά αρχή, την ηθική αυτοσυνείδηση.

Μαζί με το ήθος, την ειλικρίνεια και την αξιοπρέπεια που αποκρυσταλλώνονται στη μη απόκρυψη της ασθένειάς του, η εκπορευόμενη από τη θέση που καταλαμβάνει στο πολιτικό μας σύστημα ηθική της ευθύνης φανέρωσε και την αντίστοιχη αυτοσυνείδησή του· την αναγκαιότητα, δηλαδή, καθενός και πόσο μάλλον ενός πολιτικού να λέει την αλήθεια στους συμπολίτες του με τρόπο έντιμο, ευθύ και αμερόληπτο. Γι’ αυτό και πέραν των ευχών για περαστικά και ταχεία θεραπεία, είναι άξιος ακόμα περισσοτέρων συγχαρητηρίων για την αξιοπρεπή του στάση.

Νικος Σπ. Ζερβας

Υπ. Διδάκτωρ

Πανεπιστημίου Αθηνών

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή