Κύριε διευθυντά
Διάβασα με ενδιαφέρον και μεικτά συναισθήματα τα κείμενα των συντακτών και αρθρογράφων σας με θέμα την «επιστροφή στο 1982 για τα ΑΕΙ» της χώρας. Σωστή η επιλογή σας να αφιερώσετε δισέλιδο της εφημερίδας (30 Ιουλίου 2017) σε αυτό το ζωτικότατο θέμα που αφορά άμεσα την ελληνική κοινωνία, τις προοπτικές φοιτητών και διδασκόντων, αλλά και βασικές αρχές όπως τη σχέση πανεπιστημίου – κράτους, τους διεθνείς ορίζοντες, το αίτημα-δικαίωμα στη μόρφωση και αυτό που παλιότερες γενιές θα ονόμαζαν «προκοπή». Επικεντρώθηκαν οι ανησυχίες των γραφόντων στην απειλούμενη «εσωστρέφεια» στην οποία θεωρούν ότι το νέο νομοσχέδιο καταδικάζει τα ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά και στον συντηρητισμό που αυτή συνεπάγεται. Πέραν των επιχειρημάτων υπέρ και κατά, και της συζήτησης των επιμέρους ζητημάτων, θεωρώ κι εγώ ότι η εσωστρέφεια και η «ακραία συντήρηση» (βλ. τίτλο του κειμένου του κ. Ν. Σταυρακάκη) είναι καταστροφικές τάσεις, ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου βάλλονται θεμελιώδεις αξίες όπως η αλήθεια, η υπομονετική και τεκμηριωμένη σκέψη, η ανάλυση νέων ιδεών και κοινωνικών πραγματικοτήτων. Απορώ, λοιπόν, πώς η ίδια εφημερίδα που προσεγγίζει το ζήτημα αυτό με περίσκεψη και ανησυχία δίνει και βήμα σε απόψεις χλευαστικές για αντίστοιχα θέματα. Αναφέρομαι στα σαρκαστικά σχόλια του κ. Κασιμάτη για την ημερίδα με τίτλο «New Queer Greece» που συνδιοργάνωσα με συναδέλφους από το Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (φύλλο 20 Ιουνίου 2017 http://www. kathimerini. gr/914743/opinion/epikairothta/politikh/ti-shmainei-optikh-toy-fyloy-kai-pws-diaxeetai). Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες και θεωρώ ότι ο τόνος του κ. Κασιμάτη αποτρέπει οποιαδήποτε ανταλλαγή απόψεων (δεδομένου ότι προφανώς αγνοεί το συγκεκριμένο αντικείμενο, αλλά και βασικές θέσεις και θεματικές που διδάσκονται και ερευνώνται σε τμήματα ανθρωπιστικών σπουδών ανά την υφήλιο), όμως θα ήθελα απλά να παρατηρήσω την αντίφαση ή ειρωνεία (κάποιος θα μπορούσε να την πεί και υποκρισία) της συνύπαρξης, αν όχι στο ίδιο φύλλο αλλά στην ίδια επικαιρότητα, της κριτικής μεν και της ανοχής δε στην πνευματική και ερευνητική εσωστρέφεια και συντηρητισμό. Αντιλαμβάνομαι ότι η στήλη του κ. Κασιμάτη έχει ένα ειδικό κοινό που ίσως επικροτεί το κοινώς λεγόμενο «κράξιμο» των επιστημόνων-«δυναστών» της διαφορετικότητας και των πολιτισμικών σπουδών, αλλά αν δεν είναι αυτό εσωστρέφεια ήδη, αναρωτιέμαι τι ακριβώς φοβόμαστε ότι θα μας προκύψει στο μέλλον.
Δρ Βασιλικη Κολοκοτρωνη, Πρόεδρος Τμήματος Αγγλόφωνης Λογοτεχνίας Πανεπιστήμιο Γλασκώβης