Κύριε διευθυντά
Καθημερινά ο Ελληνας πολίτης γίνεται μάρτυρας μιας απροκάλυπτης και ανηλεούς επίθεσης προς βασικές αρχές της δημοκρατίας, του Συντάγματος, της δικαιοσύνης και τελευταία της παιδείας. Δύσκολα μπορεί κάποιος να θυμηθεί κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης ανάλογα συντονισμένο σχέδιο αποδόμησης θεσμών και διαμόρφωσης ενός περιβάλλοντος που ευνοεί την ανέλιξη άβουλων πολιτών χωρίς στόχους, όνειρα, αναζητήσεις, ερωτήματα, έρευνα, κρίση. Μια κοινωνία πειθήνιων ψηφοφόρων που θα εξαρτώνται από τον κομματικό σωλήνα χτίζεται μέρα με τη μέρα. Χολέρα η καριέρα, ρετσινιά η αριστεία. Το χάσμα ανάμεσα στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες πολιτισμένες κοινωνίες μεγαλώνει καθημερινώς και ανηλεώς σε κάθε έκφανση της ζωής, αλλά κυρίως σε δύο τομείς άρρηκτα συνδεδεμένους με την ώθηση της παραγωγικότητας σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα: τεχνολογία (η μη εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογικών συστημάτων δίνει αφορμή –για να μην αναφέρουμε τους κομματικούς λόγους– για τη συντήρηση ενός απέραντου δυσλειτουργικού δημοσίου τομέα), παιδεία (αναχρονιστικές μέθοδοι, αδιαφορία καθηγητών/δασκάλων, απουσία κινήτρων για μάθηση και προώθηση αντικινήτρων όπως ο εμποτισμός της συνείδησης των μαθητών με την «αρετή» της ελάσσονος προσπάθειας, έλλειψη υποδομών, κτλ). Αλλά κυρίως η καταφανέστατη προσπάθεια αλλοίωσης θεσμών και κυρίως της ανεξαρτησίας των δικαστών μόνο με καθεστωτικές αντιλήψεις μπορεί να συγκριθεί. Αυτό όμως που απογοητεύει είναι η απουσία της δημιουργικής Ελλάδας, της Ελλάδας των παιδαγωγών, των νομικών, των φορέων υγιούς επιχειρηματικότητας, και φυσικά των πολιτικών με θάρρος γνώμης και πράξης. Πού έχουν κρυφτεί οι σκεπτόμενοι πολίτες; Αλλά επίσης πού έχει κρυφτεί η σκεπτόμενη αντιπολίτευση; Η τακτική του ώριμου φρούτου μπορεί να αρκεί για την ανάληψη της εξουσίας αλλά σε καμία περίπτωση δεν αρκεί για την έξοδο της ελλαδικής κοινωνίας από τον θεσμικό, ηθικό και οικονομικό βάλτο τού σήμερα. Μια κοινωνία εν υπνώσει!
Ιωαννης Κατσενος