Κύριε διευθυντά
Οι ζυμώσεις στη Δημοκρατική Συμπαράταξη αναμένεται να διαμορφώσουν ένα μεγάλο μέρος της επικαιρότητας κατά τη φθινοπωρινή περίοδο στην οποία εισερχόμαστε. Τα ΜΜΕ μας προετοιμάζουν συστηματικά. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι διεκδικητές της αρχηγίας, έχουν διακηρύξει ότι το ΠΑΣΟΚ (καρδιά της Δημοκρατικής Συμπαράταξης) κατέβαλε μεγάλο τίμημα (με την προσγείωση των εκλογικών του επιδόσεων από μεγάλα διψήφια ποσοστά στο 5%-6%) και συνεπώς έχει εξιλεωθεί για τα μεγάλα του σφάλματα. Κατά το πρόσφατο παρελθόν ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έχει αναφερθεί σε αυτό πολλές φορές.
Ο Γιάννης Ραγκούσης κατά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, έθεσε τον πήχυ υπερβολικά υψηλά, τονίζοντας ότι «όσοι τον τιμήσουν με την ψήφο τους ουσιαστικά θα εκλέξουν τον αυριανό αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης»! Ελπίζω ότι κατά τη διάρκεια των εσωκομματικών διεργασιών ο κ. Ραγκούσης και κάθε άλλος υποψήφιος θα καταστήσει σαφές ότι δεν επιδοκιμάζει την πολιτική του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γεωργίου Α. Παπανδρέου, ο οποίος λίγο πριν από την έναρξη της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που έπληξε μεταπολεμικά τη χώρα (2007-2008) διακήρυττε προς τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας «Ολα τα κιλά, όλα τα λεφτά»…
Η προσωπική μου γνώμη είναι, αν έγκαιρα ο τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είχε συμβάλει εποικοδομητικά στη διαμόρφωση οικονομικού σχεδίου-ασπίδα στην επερχόμενη οικονομική κρίση, συνεργαζόμενος με τον –ανεπαρκέστατο– όπως απεδείχθη πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, οι εξελίξεις για τη χώρα δεν θα ήταν τόσο ολέθριες. Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε! Το μέγα θέμα που πρέπει να απασχολήσει τους υποψήφιους είναι: Σε ποιο βαθμό αλλάξαμε στα δύσκολα αυτά χρόνια, ώστε οι μελλοντικές ελληνικές γενιές να υφίστανται λιγότερο ασφυκτική πίεση από τους πιστωτές;
Ανδρέας Μαρωνίτης