Κύριε διευθυντά
Δημοκρατικό πολίτευμα ή σύνταγμα είναι εκείνο το οποίο θεσπίζεται με ιδιαίτερα πολύχρονη διαδικασία και διασφαλίζει όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου, ατομικά, κοινωνικά, πολιτικά, συνταγματικά, και την τριμερή διάκριση της εξουσίας, σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική, κάθε μία δε απ’ αυτές ασκείται από ιδιαίτερα όργανα. Η δημοκρατική ανθρωπότητα πλανάται, με τους προσανατολισμούς στην πολιτική ζωή: δεξιά, αριστερά, κέντρο ή μεσότητα, και είναι βαθύτατα επηρεασμένη, απ’ αυτούς, μέχρις αυτοθυσίας ή μέχρι θυσίας και αυτών των αξιών και αγαθών της ζωής. Η ενδοσκόπηση όμως των προσανατολισμών αποκαλύπτει την κενότητα και την πλάνη των. Τι είναι ο κάθε προσανατολισμός; Δηλώνει μια κατεύθυνση. Προς τα πού; Προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά ή προς το κέντρο, προς την ευθεία. Η κάθε κατεύθυνση όμως οδηγεί προς την επιθυμητή πορεία. Τίποτε άλλο. Η μεταφορά των προσανατολισμών στην πολιτική ζωή, με τις κατευθύνσεις δεξιά, αριστερά και κέντρο, είναι άσχετη και άστοχη και παραπλανητική, είναι «λίθοι και πλίνθοι ατάκτως ερριμμένα» εφόσον δεν στηρίζονται σε ελεγμένες και υποχρεωτικές, εκ των προτέρων, αξίες και αρχές, οι οποίες αποτυπώνονται στα δημοκρατικά συντάγματα και στους συμφώνους προς αυτά νόμους.
Η διάκριση της πολιτικής, σε δεξιά και αριστερά, έχει τον ιστορικό λόγο της, μάλλον, την παρεξήγησή της, από τη θέση του προέδρου της Γαλλικής Εθνοσυνελεύσεως, του 1791, και στους ευρισκομένους βουλευτές, δεξιά και αριστερά του προέδρου. Οπότε η θέση των βουλευτών της προσέδωσε και τη διάκρισή των, όχι όμως και τη διάκριση της πολιτικής, σε δεξιά και αριστερά, η οποία γραμματολογικώς δεν είναι επιτυχής (άρθρο μου στην «Εστία», «Αριστερά, Δεξιά, ισάριθμες πλάνες», της 14-15 Μαΐου 2016). Η οργάνωση και η λειτουργία των δημοκρατικών κρατών καθορίζεται από τα δημοκρατικά συντάγματα και τους συμφώνους, προς αυτά, νόμους. Κάθε πολίτευμα το οποίο δεν έχει σύνταγμα, με θεμελιώδεις αξίες και αρχές είτε αυτές δεν τηρούνται, αλλ’ είναι απλώς διακοσμητικές, είναι αυταρχικό καθεστώς, το οποίον απλώς ονομάζεται, κατ’ ευφημισμόν, δημοκρατικό πολίτευμα. Η πολιτική πρέπει να σχετίζεται με τις δημοκρατικές αξίες και αρχές, οι οποίες αποτυπώνονται στα δημοκρατικά συντάγματα. Τα πολιτικά κόμματα πρέπει ν’ απηχούν, με τις ονομασίες τους, τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές των δημοκρατικών συνταγμάτων. Οχι να περιπλανώνται σε αόριστες έννοιες, οι οποίες δεν έχουν θέση στη δημοκρατική ζωή.
Τα δημοκρατικά κόμματα έχουν γνώμονα και πυξίδα κατευθύνσεως. Το σύνταγμα και την πολιτική επιστήμη και πολιτειολογία. Μέσα στο πλαίσιο αυτό ασκείται και αναπτύσσεται η δράση τους, τηρουμένων των επιστημονικών και τεχνολογικών εξελίξεων. Κάθε ενεργό μέλος του κόμματος οφείλει να σέβεται και να τηρεί τις συνταγματικές αρχές και κατευθύνσεις.
Να εκκινεί από τη θεμελιώδη αρχή ότι είναι εκπρόσωπος του λαού που τον εξέλεξε και εκπροσωπεί και τον πληρώνει για την πιστή άσκηση του αξιώματός του. Εάν ο εκπρόσωπος του λαού εκφορείται από ιδέες ξένες προς το σύνταγμα, όπως μαρξιστικές, λενινιστικές, σταλινικές, εν γένει κομμουνιστικές, ναζιστικές, φασιστικές, οφείλει, τουλάχιστον, ν’ απέχει από την πληρωμή, η οποία απορρέει από τον μόχθο και τον ιδρώτα του δημοκρατικού λαού. Καθόσον άλλως πρόκειται για λήστευση και κλοπή της βουλευτίας. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα αποτυγχάνουν, γενικά, διότι κρατεί η γνώμη του ενός, του δικτάτορος. Οχι των περισσοτέρων, η οποία εξάγεται από τη γνώμη των πολλών, με δημόσια διαβούλευση, όπως συμβαίνει στη Δημοκρατία. Απλώς οικειοποιούνται τα αυταρχικά καθεστώτα και τις λέξεις που χρησιμοποιεί η Δημοκρατία.
Κωνσταντινος Χρ. Τρακας, Αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου ε.τ.