Κύριε διευθυντά
Με αφορμή πρόσφατα άρθρα και επιστολές αναγνωστών στην εφημερίδα σας σχετικά με την αριστεία στα σχολεία και όχι μόνο, θα ήθελα να προσθέσω και τη δική μου σχετική άποψη. Εχοντας διδάξει 45 χρόνια σε σχολές όλων των βαθμίδων, από τη Σιβιτανίδειο, το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, τη ΣΕΛΕΤΕ, το ΤΕΙ Αθηνών, το Deree, σας διαβεβαιώνω ότι στους χιλιάδες φοιτητές που γνώρισα, συνάντησα αρκετούς αδιάφορους, αλλά ούτε ένα βλάκα. Αντιθέτως, βλάκα είχα για μερικά χρόνια συνάδελφο μαθηματικό, που έλυνε την εξίσωση προτού καλά καλά τελειώσει την εκφώνηση. Το παραπάνω σχόλιο το αναφέρω, γιατί σε μια χώρα με δημογραφικό πρόβλημα μεγάλο («σε ποιο ξενοδοχείο μένετε», ρώτησε τις προάλλες ο Κινέζος επισκέπτης που άκουσε για τον πληθυσμό των Ελλήνων) η γραμμή πλεύσης θα έπρεπε να είναι συμμετοχή και κατανομή ευθύνης όλων και όχι η επιλογή των αρίστων. Η επιλογή των αρίστων τόσα χρόνια δεν έκανε την αναμενόμενη υπέρβαση, αντιθέτως αλλοίωσε, διαίρεσε, αποδυνάμωσε και υποβάθμισε την ολιγομελή κοινωνία μας. Την παραπάνω επιστολή την αφιερώνω στον παλιό μου μαθητή Δημήτρη, που βοηθούσε αφιλοκερδώς για πολλά χρόνια στη σχολή, στις ημερίδες και στα ευρωπαϊκά συνέδρια που διοργάνωνε η τοπική Ευρωπαϊκή Ενωση Εκπαιδευτικών και σήμερα, μετά μερικά χρόνια ανεργίας, είναι ένας από τους αναρχικούς των Εξαρχείων που καταστρέφουν προσόψεις κτιρίων και καταστημάτων και αναστατώνουν το κέντρο της πόλης κάθε βράδυ, μια και στα Εξάρχεια βρήκε τη συμμετοχή, αυτό που του αρνήθηκε το επίσημο κράτος. Ελπίζοντας στην επανένταξή του τελικά στην κοινωνία των πολιτών, σας χαιρετώ.
Διαγορας Σωτηριου, Συντ. Δημοσίου