«Διαφωνώ, αλλά σας εκτιμώ»

Κύριε διευθυντά

Μου επιτρέπετε να απευθυνθώ απευθείας στον εξαιρετικό αρθρογράφο της «Καθημερινής» κ. Παντελή Μπουκάλα, επ’ ευκαιρία του άρθρου του με τίτλο «Αφύσικη η ισοπολιτεία;», που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σας στις 20 Σεπτεμβρίου 2017.

Αγαπητέ κ. Μπουκάλα

Γοητευμένη από το χαριτωμένο και πάντα έξυπνο και γλαφυρό ύφος της γραφής σας και τη βαθιά, σφαιρική μόρφωσή σας, είμαι θερμή αναγνώστριά σας, παρότι ιδεολογικά διαφωνούμε. Εχω απολαύσει όλα τα βιβλία σας και το πρώτο άρθρο που διαβάζω κάθε πρωί ανοίγοντας την εφημερίδα είναι το δικό σας.

Παρότι όταν εκφράζετε την πολιτική σας άποψη είσθε προσεκτικός να μη θίξετε ή πληγώσετε τα συναισθήματα και τις ιδέες των πολιτικών «αντιπάλων» σας, καμιά φορά, όχι συχνά, σας παρασύρει το ιδεολογικό σας… πείσμα και επηρεάζει την κρίση και τη νηφαλιότητά σας.

Κατηγορείτε τον κ. Μητσοτάκη ότι στη Θεσσαλονίκη είπε: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα» και εσείς, παρανοώντας τον, όπως και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, θεωρήσατε ότι έτσι «υπερασπίστηκε τις κοινωνικές ανισότητες». 

Αγαπητέ κ. Μπουκάλα, είσθε πολύ πιο έξυπνος από εμένα και πολλούς άλλους καλοπροαίρετους ανθρώπους οι οποίοι, ακούγοντας τον κ. Μητσοτάκη, κατάλαβαν τα αυτονόητα: Οι άνθρωποι, από τη φύση τους, δεν είναι ίσοι. Αλλος πιο τυχερός, άλλος πιο έξυπνος, άλλος πιο εργατικός, άλλος επιζητεί την αριστεία, σε πείσμα του κ. Γαβρόγλου, ο καθένας επιλέγει άλλο τρόπο για να προχωρήσει στη ζωή του. Πώς μπορούν να εξελιχθούν όλοι με τον ίδιο τρόπο και να γίνουν ίσοι; Δεν είναι φυσικό αυτοί που θα ξεχωρίσουν να έχουν μία κοινωνική και οικονομική αναγνώριση; Αυτό εννοούσε ο κ. Μητσοτάκης λέγοντας ότι είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση να είναι όλοι ίσοι. Στους αγώνες, από την αρχαιότητα, όλοι ξεκινούν μαζί αλλά το στεφάνι παίρνει αυτός που φθάνει πρώτος. Τι κίνητρο θα είχαν οι αγωνιστές του στίβου και της ζωής να προπονούνται διαρκώς και να στερούνται τις χαρές των άλλων, που δεν το κάνουν, αν ήξεραν ότι στο τέρμα δεν τους περιμένει η αναγνώριση της προσπάθειάς τους; Εξυπακούεται λοιπόν ότι στην αφετηρία της ζωής τους όλοι πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες και πρόσβαση στη μόρφωση και στην υγεία, να είναι ίσοι μπροστά στην κάλπη και απέναντι στον νόμο. Κι ακόμα περισσότερο, ο κ. Μητσοτάκης είπε κάτι που δεν το διάβασα στο άρθρο σας, ότι «το μέρισμα ευημερίας πρέπει να μοιραστεί με όσο το δυνατόν πιο δίκαιο τρόπο και να υποστηριχθούν οι πιο αδύναμοι». Αν όμως το κράτος έρχεται σε κάθε γενιά να διαδραματίσει τον ρόλο του Προκρούστη και να τους ισοπεδώνει όλους, διά της βίας, πνευματικά, κοινωνικά και οικονομικά στο επίπεδο των πιο χαμηλών, τότε τι κίνητρο θα έχουν οι άνθρωποι να προοδεύσουν και μαζί με αυτούς η κοινωνία, η ζωή, η επιστήμη; Και μήπως τότε ακριβώς δεν είναι που καταστρατηγείται η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα; Αυτό ακριβώς δεν προσπάθησε να επιβάλει η κομμουνιστική δικτατορία και απέτυχε παταγωδώς; Διότι ο άνθρωπος φαίνεται ότι… από τη φύση του προτιμά να είναι ελεύθερος παρά «ίσος». Και τα δύο δεν γίνονται, δεν το κατάφερε ούτε ο Θεός. Με μεγάλο θαυμασμό και σεβασμό στην πένα σας, σας ευχαριστώ για την ευχαρίστηση που μας προσφέρει καθημερινά η ανάγνωση των άρθρων σας.

Εστερ Ηλιαδου

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή