Οποιος αγαπά εκπαιδεύει

Κύριε διευθυντά

Η δημόσια συζήτηση που αφορά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της χώρας είναι, κατά τη γνώμη μου, απογοητευτική. Η Ελλάς παρακμάζει. Εχει ήδη απολέσει την εθνική ταυτότητα και κυριαρχία της. Κινδυνεύει να χάσει πλουτοπαραγωγικές πηγές και εδάφη της. Και ακόμη δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη συμφωνία στο τι φταίει και πώς θα το διορθώσουμε. Λείπουν οι ιδέες που θα εμπνεύσουν μια νέα εποχή ανανέωσης, δημιουργίας και ευημερίας, αλλά και οι άνθρωποι που θα διέπονται έμπρακτα από αυτές τις ιδέες ώστε να μπορούν και να τις πραγματοποιήσουν.

Το μέλλον δεν χτίζεται με ωραία λόγια, χωρίς σχέδιο. Και σίγουρα δεν χτίζεται από εκείνους που δεν έχουν χτίσει τίποτα στη ζωή τους. Η έλλειψη δημιουργικών ιδεών (ή εμπειριών) και κατάλληλων ανθρώπων είναι από τους πιο βασικούς παράγοντες που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο και στη διαιώνισή του.

Το αύριο δεν το απειλεί σήμερα μόνο η οικονομική κρίση, αλλά και η υλιστική νοοτροπία που έφερε την κρίση και η έλλειψη σαφήνειας ή ελάχιστης συμφωνίας ακόμη και στα βασικά εθνικά (φιλοσοφικά και ηθικά) θέματα, ακόμη και στο ποιοι είμαστε και πού πάμε. Είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί, έχουμε κάποια άλλη πίστη ή είμαστε ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι καζαντίσουμε; Πιστεύουμε στον αντιεκκλησιαστικό Διαφωτισμό (τη βάση και του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού που καταρρέουν) ή στην κοινοτική και κοινοβιακή παράδοση της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού; Και σε 20 χρόνια θα έχουμε νεολαία να εργάζεται για να στηρίξει τα Ταμεία, θα είναι η Ελλάς ολόκληρη ή θα έχει χάσει εδάφη και πλουτοπαραγωγικές πηγές; Οπότε, οι απαντήσεις στα υλιστικά ερωτήματα που τίθενται στη δημόσια συζήτηση, (δήθεν) για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, θα είναι αδιάφορες!

Και το αύριο δεν περιμένει. Αν δεν έχουμε σχέδιο και ανθρώπους να το πραγματοποιήσουν σύντομα, θα μας συντρίψει. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε τους υπαρξιακούς κινδύνους που μας απειλούν, για παράδειγμα, στα εθνικά θέματα, στο δημογραφικό, στο μεταναστευτικό, και αν δεν αλλάξουμε όλοι μυαλά, νοοτροπία, άμεσα, δεν μας σώζει τίποτα!

Μόνο ο Θεός! Αλλά, επειδή όποιος αγαπά παιδεύει (εκπαιδεύει δηλαδή), αυτό μπορεί να σημαίνει ότι έχουμε να περάσουμε του λιναριού τα βάσανα, ακόμη κι ένα νέο μαύρο 1897 (του οποίου προηγήθηκε η πτώχευση και το οποίο ακολούθησε ο διεθνής οικονομικός έλεγχος της χώρας). Και η τελευταία μας ελπίδα θα είναι τα προφητικά λόγια του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά από τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου»: «και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα, – για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί θα αιστανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά! τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα»!

Σπυρος Β. Μπαζινας, Βιέννη

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή