Αξιότιμε κ. διευθυντά,
Θα σας παρακαλούσα να δημοσιεύσετε στο Tempo όσα με λίγα λόγια εκθέτω: Στις 18 Δεκεμβρίου 1940 αιχμαλωτίστηκα από τους Ελληνες, προσβεβλημένος από κρυοπαγήματα, και σταδιακά ακρωτηριάστηκα στα κάτω άκρα, στο στρατιωτικό νοσοκομείο Αθηνών, γιατί προσεβλήθην επί πλέον από γάγγραινα. Είχα την ευτυχία να εγχειρισθώ από τον έξοχο γιατρό Βίκτωρα Φουρναράκη, που με έγκαιρη, αποτελεσματική επέμβαση κατόρθωσε να με σώσει. Τα καλά και ενθαρρυντικά του λόγια μ’ έκαναν να αποκτήσω ξανά τη χαμένη μου πίστη στη ζωή, διατήρησα δε απ’ αυτόν μια ανάμνηση όλο υποχρέωση. Γύρισα στην πατρίδα μου την 21η Μαρτίου 1941 με την καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη για τον καλό γιατρό. Δώδεκα χρόνια ζητούσα να μάθω νέα του και, τέλος, χάρις στο ενδιαφέρον του προξένου της Ιταλίας εις τας Αθήνας, κατόρθωσα να πάρω τη διεύθυνσή του στην Ελλάδα, στη Χίο. Τώρα μέσω του εβδομαδιαίου περιοδικού σας, σας παρακαλώ να φέρετε στη δημοσιότητα τις πιο θερμές μου ευχαριστίες στον γιατρό Βίκτωρα Φουρναράκη και να εκφράσετε την ευγνωμοσύνη μου για όσα έκαμε τόσο για μένα ειδικά όσο και για όλους τους συναδέλφους μου της αιχμαλωσίας.
Mario Chiani», Αντωνης Ν. Βενετης