Κύριε διευθυντά
Δεν νομίζω ότι έχει αναρωτηθεί σοβαρά κάποιος «αρμόδιος» πώς έχει προκύψει η, επί σαράντα και πλέον χρόνια, παραβατικότητα στην πλατεία Εξαρχείων και ευρύτερα… Κατ’ αρχήν μπορεί να θεωρηθεί μόνο «σύμπτωση» το γεγονός ότι ο Ελληνας «θεωρητικός» του σύγχρονου ντόπιου αναρχικού «κινήματος» υπήρξε «γέννημα θρέμμα» της περιοχής, όπου στη συνέχεια τον πλαισίωσαν κάποιοι «μαθητές» του συγγραφείς, εκδότες και βιβλιοπώλες… Ομως, η πιο πάνω «σύμπτωση» δεν είναι, φυσικά, η βασική αιτία του εκρηκτικού μείγματος που πυροδοτεί αυτά τα χρόνια την αντιπαλότητα ανάμεσα στην εξουσία και στους αντιεξουσιαστές με κέντρο την άλλοτε ήσυχη και γραφική πλατεία Εξαρχείων.
Το πρόβλημα, κατά την άποψή μου, ξεκίνησε αφότου εγκαταστάθηκαν δύο δρόμους πιο πάνω από την πλατεία τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαρ. Τρικούπη. Εκεί όπου η φύλαξη του ΠΑΣΟΚ πριν από τέσσερις δεκαετίες άρχισε με μια τυπική βάρδια αστυφυλάκων, στη συνέχεια και αφού έγινε στόχος των αντιεξουσιαστών το σημείο, η φρουρά ενισχύθηκε με λεωφορείο – κλούβα των ειδικών δυνάμεων ΜΑΤ. Πρόσφατα μάλιστα, που εκτός από βόμβες μολότοφ και πετριές οι αστυνομικοί δέχτηκαν και πυροβολισμούς, αποφασίσθηκε η ενίσχυση της δύναμής τους με άλλη μία διμοιρία ΜΑΤ και περιπολίες μοτοσικλετιστών.
Ολα, λοιπόν, αυτά που συμβαίνουν μπροστά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και μπροστά στα μάτια μας από τα τηλεοπτικά κανάλια, ποια θα ήταν η σωστή απόφαση παρά το να μεταφερθούν τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ απ’ αυτό το σημείο και εν ανάγκη να αποκεντρωθούν όπως έκαναν η Νέα Δημοκρατία και τα άλλα κόμματα. Η γειτνίαση των γραφείων του ΠΑΣΟΚ με την πλατεία Εξαρχείων έχει ζημιώσει την ευρύτερη περιοχή, που υποφέρει εξαιτίας του «πείσματος» να παραμένουν εκεί και να στοχοποιούνται βάρβαρα όλοι όσοι κατοικούν εκεί γύρω.
Τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαρ. Τρικούπη έχουν καθιερωθεί ως «πεδίο βολής» και εξάσκησης ρίψης μολότοφ εκ του ασφαλούς φυσικά, καθώς ποτέ δεν γίνονται συλλήψεις και οι νεαροί αντιεξουσιαστές μετά τη δράση τους κατεβαίνουν «σώοι και αβλαβείς» στην πλατεία ως νικητές και τροπαιούχοι, να απολαύσουν το φραπεδάκι τους. Είναι πολλά τα χρόνια που είμαστε στο ίδιο έργο θεατές και έχει καταντήσει μονότονο και επαχθές…
Κωστας Βλαχος, Ν. Ερυθραία