Κύριε διευθυντά
Ο κ. Νικόλαος Χρήστου επισημαίνει («Κ» 1.12.2017) ότι, όπως γράφει ο J. A. Gobineau, το 1868 επικρατούσε «τέλεια αναρχία» στην Ελλάδα και ότι «οι Μεγάλες Δυνάμεις έκαναν όλο το κακό». Γιατί έμαθαν «τους τσοπάνηδες και τους γεωργούς ότι ήταν γιοι του Μιλτιάδη… και ότι όφειλαν να κατέχουν την Κωνσταντινούπολη… Τους τρέλαναν με αυτήν την ιδέα. Τους έκαναν να πιστέψουν… πως όλοι οι θησαυροί της Ευρώπης τούς ανοίγονταν. Με τούτη την ιδέα έγιναν όλοι κατεργάρηδες».
Ως προς την Κωνσταντινούπολη (την Πόλη), την ευθύνη την έχει βέβαια η χριστιανική Ορθοδοξία, με βασικό πρωτεργάτη τον Μεγάλο Διδάχο Πατροκοσμά, κήρυκα του «Ο Θεός μάς έστειλε τους Τούρκους» και άγιο από το 1961, με 4 ανδριάντες μέχρι σήμερα! Με ιδεοληψίες, με «προφητείες και διδαχές» που δεν αντέχουν στην κοινή λογική και δράση που αποτελεί «ιδιοσυγκρατική έκφραση της ρωσικής προπαγάνδας», κατά τον ιστορικό Πασχάλη Κιτρομηλίδη. Επίσης, αναμφίβολα, για την ανωτέρω αναφερόμενη «κατεργαριά» των Ελλήνων δεν ευθύνονται οι Μεγάλες Δυνάμεις. Οπως έγραψε στο Ημερολόγιό του ο Hans Christian Andersen 27 χρόνια νωρίτερα, όταν έφθασε στη Σύρο το 1841, ένας Ρώσος που τον είχαν ληστέψει «με ρώτησε αμέσως τι ήθελα σε αυτήν εδώ την καταραμένη χώρα, ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους. “Είναι όλοι κατεργάρηδες”, είπε»!
Ο ίδιος, λάτρης της αρχαίας Ελλάδας, έχει εξυμνήσει τη «μεγάλη πατρίδα του πνεύματος»: «Ελλάδα… κάθε σημείο από όπου περάσει ο ταξιδιώτης είναι γεμάτο ιστορία και θρύλους», «Η σημερινή Ελλάδα… πάντα θα αδικείται η δύσμοιρη από συγκρίσεις με το λαμπρό της παρελθόν» κ.λπ. Σε αυτό το λαμπρό μας παρελθόν οφείλονται, κατά κύριο λόγο, ο φιλελληνισμός, η απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και η ένταξή μας στην ΕΟΚ – Ε.Ε. – ΟΝΕ.
Ομως, ο Andersen, που λάτρευε την αρχαία Ελλάδα και ανέφερε στο Ημερολόγιό του (2.4.1841) «τη βαθιά συμπάθεια που τρέφω για τον ελληνικό λαό», μετά την επίσκεψή του στην Τουρκία έγραψε: «Δεν τον γνωρίζω αρκετά καλά για να τον κρίνω, αλλά στο σύνολό του δεν τον αγαπώ. Οι Τούρκοι μου άρεσαν περισσότερο. Είναι τίμιοι και καλόκαρδοι» (Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, «Οδοιπορικό στην Ελλάδα», μετάφραση Allan Lund, Εστία και αυτοέκδοσή μου «Η Ελλάδα του 1841 και η Αναστασία του Λεπάντο – Χανς Κρίστιαν Αντερσεν», 2008). Τέλος, σε σωρεία ξένων εκδόσεων, ιστορικών και περιηγητών, δεν έχω διαβάσει επαίνους για τη νεότερη Ελλάδα. Εύχομαι να υπάρχουν…
Γρηγόρης Γ. Βαρελας, Θρακομακεδόνες Αττικής