Κύριε διευθυντά
Παρακολουθώντας, τις τελευταίες ημέρες, την αρθρογραφία στις εφημερίδες και τις συζητήσεις στην τηλεόραση για το σκοπιανό ζήτημα, το οποίο επανήλθε με ορμή στην επικαιρότητα, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι υπάρχει προσπάθεια χειραγώγησης, από πολλές πλευρές, της κοινής γνώμης, στην κατεύθυνση της μη αντίδρασης στη χρήση του όρου «Μακεδονία» ή παραγώγων αυτού, σε ενδεχόμενη συμφωνία με το κράτος των Σκοπίων, για την επίλυση του χρονίζοντος εν λόγω ζητήματος. Μάλιστα, χρησιμοποιώντας καταγγελτικό λόγο, προσπαθούν να ενοχοποιήσουν όσους εκφράζονται εναντίον αυτής της προοπτικής, χαρακτηρίζοντάς τους εθνικιστές, ακραίους, ρατσιστές κ.ά. Και βέβαια, θα υπάρχουν και άτομα αυτών των χαρακτηριστικών, όμως είναι ανεπίτρεπτο να σπιλώνεται η συντριπτική πλειονότητα, η οποία διακρίνεται από πατριωτικά αισθήματα και μόνο, μακριά από πρόθεση υποτίμησης, εχθρότητας ή μίσους για τον γειτονικό λαό. Εντέλει, πρέπει να γίνεται σεβαστό και το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση γνώμης, με νόμιμο και πολιτισμένο τρόπο, του κάθε πολίτη ή επίσημου θεσμού (είναι λυπηρό ότι και αυτή η Ιερά Σύνοδος χαρακτηρίστηκε, για τον ίδιο λόγο, «συμπλέουσα με τη Χρυσή Αυγή»). Και ασφαλώς πρέπει να ειπωθεί και το αυτονόητο, ότι, δηλαδή, τον τελευταίο λόγο στο θέμα έχει η κυβέρνηση.
Επίσης, μια επισήμανση για το συλλαλητήριο της 14-2-1992, το οποίο δαιμονοποιήθηκε σε απίστευτο βαθμό, θεωρήθηκε πηγή όλων των δεινών και απευθύνθηκαν βαριοί χαρακτηρισμοί κατά των συμμετασχόντων: ήταν μια παλλαϊκή και αυθόρμητη εκδήλωση διαμαρτυρίας, στις συνθήκες εκείνης της εποχής (ανακήρυξη ως ανεξαρτήτου κράτους της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας [Σκόπια] με το ίδιο όνομα [Μακεδονία], τις ίδιες διακηρύξεις [μακεδονικό έθνος, μακεδονική γλώσσα, μακεδονικός πολιτισμός] και την ίδια αλυτρωτική πολιτική εις βάρος της ελληνικής Μακεδονίας, κατά πλήρη παραχάραξη της Ιστορίας), και δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, δεδομένου και του ότι η επίσημη πολιτεία απέφευγε, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, οποιαδήποτε αντίδραση, για να μη διαταραχθούν οι σχέσεις της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας με τη Δύση, δηλώνοντας απλώς ότι το θέμα για εμάς ήταν ανύπαρκτο, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε –κυβέρνηση και λαός– στο μη περαιτέρω.
Είθε το πρόβλημα να αχθεί σε λύση, προς όφελος των δύο λαών και της περιοχής γενικότερα, αλλά όχι εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων κι ας είναι τελικός κριτής όλων μας η Ιστορία.
Αποστολος Σαμψωνης, Υποστράτηγος Αστυνομίας ε.α.