Κύριε διευθυντά
Παρακολουθώ επί εβδομάδες τη φιλολογία περί το μακεδονικό ζήτημα. Πρώτο θέμα σε εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, σχεδόν κάθε μέρα. Περί φιλολογίας πρόκειται. Την παρακολουθώ με αισθήματα εκπλήξεως, προβληματισμού και φόβου. Μια σύμμειξη όλων αυτών. Περί τίνος αυτή η αναταραχή; Δεν βλέπω κάτι. Οι συζητήσεις, οι κόντρες αναφέρονται σε ένα θέμα που, από ελληνικής πλευράς, ουσιαστικά δεν υπάρχει. Κυκλοφορούν πολλές υποθετικές απόψεις, κραυγές και κλαυθμυρισμοί. Κάτι σαν άγριο κουτσομπολιό στο μεγάλο καφενείο Η ΕΛΛΑΔΑ. Να λεγόταν τουλάχιστον Η ΕΛΛΑΣ! Ισως να έπαιρνε άλλη τροπή.
Θα υπήρχε κυβερνητική θέση. Ο,τι λέγεται σήμερα από την κυβερνητική πλευρά είναι ανεύθυνο. Διότι απλούστατα δεν υπάρχει κυβερνητική θέση. Κατά το Σύνταγμα της Ελλάδος: «Την Κυβέρνηση αποτελεί το Υπουργικό Συμβούλιο που απαρτίζεται από τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς» (άρθρο 81 παρ. 1). «Η Κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της Χώρας…» (άρθρο 82 παρ. 1). «Ο Πρωθυπουργός εξασφαλίζει την ενότητα της Κυβέρνησης και κατευθύνει τις ενέργειές της…» (άρθρο 82 παρ. 2).
Ερώτημα πρώτο: Υπάρχει η κατά το Σύνταγμα κυβερνητική ενότητα; Αλλα λέει ο πρωθυπουργός, ο κάθε υπουργός λέει και κάνει ό,τι του κατεβεί. Ερώτημα δεύτερο: Υπάρχει καθορισμός και κατεύθυνση πολιτικής; Στα δύο βασικά στελέχη της κυβερνήσεως, που συνέστησαν την κυβέρνηση και πάνω τους στηρίζεται, οι απόψεις διίστανται· ακραίως.
Αρα; Αν σεβόμαστε το Σύνταγμά μας, αν πράγματι θέλουμε σοβαρή συζήτηση, προαπαιτείται συλλογική κυβερνητική απόφαση. Πρέπει να συνέλθει το υπουργικό συμβούλιο σε επίσημη συνεδρίαση (σύγκληση, πρακτικά) και να λάβει την απόφασή του η οποία θα κοινοποιηθεί με επίσημο ανακοινωθέν.
Παρένθεση: Δύο περιστατικά. Πώς ελαμβάνονταν οι κυβερνητικές αποφάσεις επί δημοκρατικού καθεστώτος. Περιγράφει με γλαφυρότητα ο Μίκης Θεοδωράκης (ως υπουργός στην κυβέρνηση Μητσοτάκη) στην εφημερίδα «Τα Νέα» της 22ας του περασμένου μήνα: «Αναπτύσσω λοιπόν [στο υπουργικό συμβούλιο, Νοέμβρης 1991] τις απόψεις μου: Το όνομα Μακεδονία είναι το όχημα με το οποίο περνάνε την προπαγάνδα τους […] Είμαστε υπεύθυνοι μπροστά στον ελληνικό λαό. Να τελειώσει η καπηλεία. Ενθουσιάζονται οι υπουργοί και λένε “κύριε Πρόεδρε συμφωνούμε”. Τι να κάνει ο Μητσοτάκης, είπε “γράψτε Μακεδονία”. Ετσι προστέθηκε το “Μακεδονία”». Διότι έτσι λειτουργεί μία δημοκρατική κυβέρνηση. Εξάλλου η Ντόρα Μπακογιάννη προσφάτως, στην «Καθημερινή» της Κυριακής 28 Ιανουαρίου, περιγράφει αναλυτικά τις ενέργειες της κυβερνήσεως –ήταν υπουργός Εξωτερικών– πριν από την απόφαση του Βουκουρεστίου το 2008. Σύνθετη ονομασία. Εγινε ομοθυμαδόν δεκτή. Κλείνει η παρένθεση,
Δεν λύνει το πρόβλημα, καταλήγω, η ψήφος της Βουλής. Ποιος θα εισηγηθεί στη Βουλή επί θέματος κυβερνητικής πολιτικής, αν όχι η κυβέρνηση; Πρέπει να υπάρχει, να έχει προηγηθεί κυβερνητική πρόταση. Δεν είναι αρκετή μία πρωθυπουργική. Πρέπει πάντα, σε κάθε περίπτωση, κατά τη διακυβέρνηση της χώρας, να υπάρχει κάποιο επίσημο όργανο που φέρει την ευθύνη. Και στο Μακεδονικό η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της. Αν όχι, παραιτείται. Τέλος στις υπεκφυγές.
Νικ. Λ. Γ. Λιναρδατος