Κύριε διευθυντά
Ο Πελοπίδας ήταν, όπως και ο Επαμεινώνδας, από επίσημο γένος των Θηβών. Το όνομά του έμεινε αθάνατο χάρη στη μάχη των Λεύκτρων, όπου οι Θηβαίοι, αν και υπολείπονταν σε αριθμό, συνέτριψαν τους αήττητους μέχρι τότε Σπαρτιάτες. Η μάχη στις Τεγύρες, που προηγήθηκε εκείνης των Λεύκτρων, ήταν το προοίμιο της δόξας του Πελοπίδα. Στις Τεγύρες συναντήθηκαν, κατά σύμπτωση, οι Θηβαίοι υπό τον Πελοπίδα, φεύγοντας άπρακτοι από την Ορχομενία, και οι Λακεδαιμόνιοι, επιστρέφοντες από τη Λοκρίδα. Καθώς δε οι Θηβαίοι έφθασαν εκεί και διέβαιναν τα στενά, κάποιος Θηβαίος της εμπροσθοφυλακής έτρεξε και ειδοποίησε τον Πελοπίδα: «Πέσαμε στους εχθρούς», για να πάρει την απάντηση: «Γιατί όχι αυτοί μάλλον σε μας;».
Το περιστατικό αυτό από το «Βίοι Παράλληλοι» του Πλουτάρχου έρχεται στη μνήμη μου όταν διαβάζω ή ακούω τις ανησυχίες των ψοφοδεών συμπατριωτών μας, οι οποίοι… τρέμουν τις «αλυτρωτικές διαθέσεις» των γειτόνων μας και θέτουν όρους περί εξαλείψεως αυτών από το σύνταγμα, τα σχολικά βιβλία κ.α., για να δεχθούν όσοι δεν απαγορεύουν το όνομα «Μακεδονία» στην ονομασία του γειτονικού κράτους. Αλλά, ω αγαθοί, σκεφθήκαμε άραγε ότι το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) των 7 βορείων γειτόνων μας («Μακεδονία», Αλβανία, Βουλγαρία, Κόσοβο, Σερβία, Μαυροβούνιο και Βοσνία) είναι, αθροιστικώς, το 70% του σημερινού ελληνικού ΑΕΠ, και η στρατιωτική μας δύναμη μακράν ισχυρότερη αυτών; Τι φοβόμαστε λοιπόν; Μήπως στο μακρινό μέλλον αλλάξουν τα δεδομένα; Ή μήπως το ενδεχόμενο της εισόδου της Τουρκίας στην ανίσωση ασφαλείας; Και όσον μεν αφορά το πρώτο, εάν δηλαδή ανατραπούν στο μέλλον τα σημερινά δεδομένα, μήπως θα μας σώσει το όνομα και οι προσωρινές παραιτήσεις από τις λεγόμενες αλυτρωτικές διαθέσεις; Ή μήπως στη Μακεδονία υπάρχει πέμπτη φάλαγγα, όπως στη Θράκη; Υπάρχουν στη Μακεδονία πολίτες με «μακεδονική» συνείδηση και δεν το ξέρουμε; Οι πρόσφυγες μας ομογενοποίησαν και μας χάρισαν τη Μακεδονία. Οσον αφορά δε το δεύτερο, τον κίνδυνο που λέγεται Τουρκία, τώρα είναι που πρέπει να ανησυχούμε. Ο Φίλιππος Β΄, γράφει ο Πολύβιος, παρατηρώντας την ευκολία με την οποία οι Μύριοι του Ξενοφώντα διέσχισαν απ’ άκρου εις άκρον την περσική αυτοκρατορία, συνέλαβε την ιδέα της διάλυσής της, την οποία πραγμάτωσε ο Αλέξανδρος. Μήπως και οι Τούρκοι, βλέποντας σήμερα τα καμώματά μας με τους ψευδομακεδόνες, σκεφθούν ότι αποτελούμε εύκολη λεία γι’ αυτούς;
Ασφαλώς και οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν κατά την εθνικότητα Ελληνες. Αυτό πιστοποιείται και από τη Βίβλο στο βιβλίο του Δανιήλ (8, 21) και όχι μόνον. Οι γείτονές μας ασφαλώς και είναι Σλάβοι. Ωστόσο, η ευκολία με την οποία οι Σλάβοι μεταλλάχθηκαν σε «Μακεδόνες» μήπως έχει και συνέχεια; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την ελληνικότητα των Μανιατών, οι οποίοι με τους Κρήτες αποτελούν τα πιο ακραιφνή τμήματα του Ελληνισμού σήμερα; Και όμως οι Μανιάτες είναι εξελληνισμένοι Σλάβοι (Εζερίτες και Μηλιγγοί). Ο Σεργκέι Λαβρόφ, ο σημερινός Μολότοφ, και κατά κοινήν παραδοχήν ο ικανότερος σε παγκόσμιο επίπεδο υπουργός των Εξωτερικών, υπέδειξε προσφάτως στα Σκόπια να βάλουν νερό στο κρασί τους. Μήπως το έκανε για να διευκολυνθεί η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε.; Ή μήπως ανησυχεί για την αποσλαβοποίησή τους στην περίπτωση της συμφιλίωσής τους με την Ελλάδα; Ο Κύπριος πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης αποδοκιμάστηκε προσφάτως από πολλούς, όταν απαντώντας σε σχετική ερώτηση είπε ότι αν ήταν στο χέρι του, δεν θα είχε αντίρρηση τα Σκόπια να ονομασθούν και Ελλάδα! Πόσο πιο καθαρά να το πει; Με μια σταγόνα μέλι, πιάνουμε περισσότερες μύγες απ’ όσες με ένα βαρέλι ξίδι…
Ιωαννης Τεγος, Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ, Εγγονός Κρητικού Μακεδονομάχου