Κύριε διευθυντά
Θα περίμενα ό,τι στερήθηκαν οι Σαμόθρακες στα χρόνια της ΕΟΚ να τα απολαύσουν στην εποχή της Ε.Ε. με δεδομένη πρωτίστως την παροχή υπηρεσιών θαλάσσιας μεταφοράς, μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και του νησιού και μεταξύ των νησιών, στην καλύτερη περίπτωση. Και αντί να βελτιωθούν τα πράγματα, έγιναν πολύ χειρότερα και βεβαίως επιτείνονται πίσω από μια συγκρατημένη, θα έλεγα, σιωπή, όταν οι αρμόδιοι αδυνατούν -όχι γιατί δεν μπορούν- να δώσουν λύση στην ασυνέχεια του νησιωτικού με τον ηπειρωτικό χώρο. Τα παράπονα και οι διαμαρτυρίες πολλά και τα ερωτήματα πολυποίκιλα: Γιατί, ενώ υπάρχει λύση που εξυπηρετεί, πάραυτα, το νησί, δεν δίνεται από πλευράς υπουργείου; Ποια προβλήματα υπάρχουν σε ό,τι αφορά τον συγκεκριμένο πλοιοκτήτη της Saos Ferries, όταν ο ίδιος, ρητά και κατηγορηματικά, θέτει εαυτόν στην εξυπηρέτηση της Σαμοθράκης;
Μήπως αναζητούνται στην πορεία και άλλοι ενδιαφερόμενοι, κατά το «ουδείς προφήτης στον τόπο του», για να μη μονοπωλήσει τάχα τις ανάγκες του νησιού ο ένας, που υπάρχει και αντιπαλεύει με τα δεινά της γραφειοκρατίας; Η περιφέρεια ΑΜΘ, στην οποία ανήκει το νησί, δεν θα μπορούσε να επιμείνει και να εντείνει τις προσπάθειές της προκειμένου να εκλείψουν οι σκόπελοι του αρμόδιου υπουργείου; Τίνος μέλημα είναι η βελτίωση της υποδομής των συγκοινωνιών, αν υποθέσουμε ότι κάνουμε λόγο για περιφερειακή ανάπτυξη; Τίνος μέλημα είναι ο τομέας του τουρισμού; Η αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, η ανάδειξη αρχαιολογικών και φυσικών χώρων κ.ά. δεν αφορούν και την περιφέρεια;
Οι κάτοικοι του νησιού, οι επιχειρηματίες, Ελληνες και ξένοι, που πρέπει να κλείσουν θέσεις σε μέσα συγκοινωνίας και σε καταλύματα, πώς θα προβούν σε κάθε είδους ενέργεια όταν υπάρχει το αβέβαιο της μεταφοράς τους στο νησί; Πώς θα μείνουν οι νέοι σε έναν τόπο που δεν τους προσδίδει ασφάλεια, παρά τους γεμίζει με αβεβαιότητα!
Κύριοι, η Σαμοθράκη δεν προκόβει με φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Δεν προκόβει εκ των ένδον, όπως κανένα νησί δεν μπορεί να προκόψει αποκομμένο από την ηπειρωτική Ελλάδα!
Δεν είμαστε στη δεκαετία του ’60, του ’70! Είμαστε στο 2018 και ανήκουμε στη μεγάλη οικογένεια της Ενωμένης Ευρώπης. Καμία κρίση δεν δικαιολογεί την ασυνέπεια λόγων και έργων!
Οι πολιτικές, όταν καρκινοβατούν, γίνονται καταστροφικές και αποβαίνουν ζημιογόνες για κάθε ενδιαφερόμενο.
Αννα Δεληγιαννη-Τσιουλπα
Εκπαιδευτικός,
συγγραφέας, κριτικός
Δεκάπολη, Δίον,