Κύριε διευθυντά
Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες και υπαινιγμοί για τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος έναντι των Ισραηλιτών, αλλά και για να εντοπίζονται τα κερδοσκοπικά και όχι αντισημιτικά αίτια κάποιων υπερβολών της σύγχρονης δημοσιότητας, θεωρώ χρήσιμο να αναφερθούν τα κατωτέρω:
«Εν τη ημέρα της λαμπροφόρου Αναστάσεως(…) εν ταύτη τη πανευφροσύνω εορτή(…) ενιαχού του θεοφρουρήτου Βασιλείου(…) περιφέρεται ομοίωμα του προδότου Ιούδα, και εν μέσω ανοικείων και αξιομέμπτων αλαλαγμών και ατέγκτων κραυγών και εκτρόπων σκηνών, πυροβολείται τούτο και καίεται»… διαπιστώνει στις 10 Μαΐου 1910 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην προς τους ανά το Κράτος Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας εγκύκλιό της… «Περί ανάγκης εξαλείψεως του εθίμου, της κατά το Αγιον Πάσχα περιφοράς και καύσεως ομοιώματος του προδότου Ιούδα».
Επισημαίνει μάλιστα ότι αυτό συμβαίνει… «ει και η Σύνοδος διά της από 12 Απριλίου 1891 Εγκυκλίου, ρητώς τον κατάκριτον τούτον αναχρονισμόν απηγόρευσεν, ως αντιβαίνοντα εις τα ιερά της αμωμήτου ημών πίστεως παραγγέλματα». Αλλά και στις 13 Απριλίου 1918, με μια νέα εγκύκλιό της, «προτρέπεται πάντας εις αποφυγήν του εθίμου». Το χαρακτηρίζει αντιχριστιανικό και τονίζει ότι… «τα έθιμα ταύτα συντελούσι τα μέγιστα και εις την δημιουργίαν ψυχρότητος μεταξύ του ορθοδόξου πληρώματος και των συμπολιτών ημών Ισραηλιτών (…) επ’ ουδενί δε λόγω επιτρέπεται να θίγηται η φιλοτιμία αυτών διά πράξεων και φράσεων, αίτινες ευκόλως δύνανται να εκληφθώσιν ως προσβλητικαί διά το Εθνος των Ισραηλιτών». Εχουμε λοιπόν από τη μια μεριά την Ιερά Σύνοδο, από το έτος 1891, τουλάχιστον, να παίρνει ξεκάθαρη θέση, κι απ’ την άλλη τα… διάφορα κανάλια, τώρα, να τρέχουν ασθμαίνοντα για να βρουν και να προβάλουν (περιχαρή για τη συμβολή τους στην… πολιτιστική διάσωση παραδοσιακών λαϊκών δρωμένων!) τα ελάχιστα και τα έσχατα κατάλοιπα του εθίμου. Αν και σοβεί η υποψία ότι «ενιαχού» η αναβίωση είναι μάλλον τεχνητή, για χάρη της τηλεοπτικής προβολής. (Εγινε τρόπος δήλωσης και επιβεβαίωσης της ύπαρξης πλείστων συγχρόνων Ελλήνων. Ανθρώπινη αδυναμία και, πάντως, συγγνωστή… Ασύγγνωστη είναι όχι μόνο η τυχόν επανάληψη του «εθίμου», από παρανόηση των παραδοσιακών μας αξιών, αλλά η υποδαύλισή της από τον υπερβάλλοντα ζήλο της δημοσιότητας και της τηλεθέασης, τον οποίο εξάπτουν οι μηχανισμοί της εικονικής ενημέρωσης).
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη