Κύριε διευθυντά
Διάβασα με ενδιαφέρον πρόσφατα ρεπορτάζ της κ. Πέννυς Μπουλούτζα με τίτλο «Χιλιάδες στην ουρά για ένα χειρουργείο» στο φύλλο της έγκριτης εφημερίδος σας. Πέραν των εντυπώσεων που δημιουργούνται και του ακραίου παραδείγματος που περιγράφεται ως μεμονωμένο συμβάν στις δύο πρώτες παραγράφους του δημοσιεύματος, καταχωρίζεται πίνακας χειρουργικών επεμβάσεων στο ΕΣΥ στον οποίο αποτυπώνονται χρήσιμα στοιχεία. Θα μου επιτρέψετε να εκφράσω κάποιες απόψεις προσβλέποντας να εισφέρω σε εποικοδομητικό διάλογο με σύνεση και νηφαλιότητα.
– Δεν καταγράφεται στο δημοσίευμα και τον αναρτώμενο πίνακα το είδος των επεμβάσεων και η βαρύτητά τους. Στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» είναι μεγάλος ο αριθμός των οφθαλμολογικών επεμβάσεων, καθώς και των επεμβάσεων πλαστικής χειρουργικής, οι περισσότερες των οποίων διενεργούνται με τοπική αναισθησία. Στο εν λόγω νοσοκομείο δεν εκτελούνται καρδιοθωρακοχειρουργικές επεμβάσεις, οι οποίες είναι πολύπλοκες, χρονοβόρες και απαιτητικές. Συνεπώς το να εξάγουμε συμπεράσματα με ποσοτικά κριτήρια συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα είναι τουλάχιστον παραπλανητικό.
– Τα κριτήρια ποιότητας είναι εξίσου ή και περισσότερο σημαντικά σε σχέση με τα ποσοτικά δεδομένα. Είναι απαραίτητο να καταγραφούν η νοσηρότητα, η θνητότητα, ο χρόνος νοσηλείας και το κόστος που συνεπάγεται ανά ειδικότητα η άσκηση της χειρουργικής. Επίσης, είναι σκόπιμο να μετρηθεί ο αριθμός επεμβάσεων ανά κέντρο και ανά χειρουργό και να καταγραφεί το είδος των επεμβάσεων που διενεργούνται προκειμένου να καταστεί εφικτή η αξιολόγηση των χειρουργών και των κέντρων ανά ειδικότητα, και να συγκριθούν οι επιδόσεις της ελληνικής νοσοκομειακής πραγματικότητας με τα διεθνώς ισχύοντα και προβλεπόμενα. Επί παραδείγματι, σε ένα νοσοκομείο μπορεί η ορθοπεδική να δρέπει δάφνες, αλλά η γυναικολογία να μην επιδεικνύει χειρουργικό έργο. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να δρομολογηθεί ανασχεδιασμός των υπηρεσιών υγείας.
– Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συντριπτική τους πλειονότητα οι Ελληνες χειρουργοί δεν συμμετέχουν σε διεθνείς βάσεις καταγραφής των επεμβάσεων που διενεργούν, ούτε το υπουργείο Υγείας δημιούργησε βάση δεδομένων καταγραφής επεμβάσεων με το είδος, τις ημέρες νοσηλείας και την έκβαση, ώστε να διαθέτουμε εικόνα και ο πολίτης να πληροφορείται, όπως συμβαίνει αλλαχού στον πολιτισμένο κόσμο. Αυτές οι βάσεις χρησιμεύουν διεθνώς για την αξιολόγηση και τη χρηματοδότηση των νοσοκομειακών τμημάτων.
– Οι περισσότεροι, μιλώντας για αριθμούς, εννοούν προσλήψεις ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Κανένας δεν μιλάει για αξιολόγηση του υφιστάμενου προσωπικού. Υπάρχουν τμήματα στο ΕΣΥ που, με περισσότερους υπηρετούντες, βγάζουν λιγότερη δουλειά σε σχέση με την περίοδο προ του 2009 (συμβαίνει και αυτό!). Οι πάσης φύσεως συνδικαλιστές που φωνασκούν ας το κοιτάξουν.
Χαραλαμπος Ζησης, Χειρουργός Θώρακος, επιμελητής ΕΣΥ