Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να σχολιάσω την επιστολή του κ. Δημήτρη Μπαλτά που φιλοξενήσατε στην έγκριτη εφημερίδα σας της 19ης Απριλίου 2018.
Στην αρχή της επιστολής του ο κ. Μπαλτάς εκθειάζει το πρόσφατο νομοσχέδιο που αφορά τα ζώα (οικόσιτα και αδέσποτα) που έφερε προς ψήφιση στη Βουλή το αρμόδιο υπουργείο, το οποίο, κατ’ αυτόν, ήταν στη σωστή κατεύθυνση, αλλά που δυστυχώς, καθώς λέει, κάποιες φιλοζωικές οργανώσεις κατάφεραν να το αποσύρουν, με αποτέλεσμα να συνεχιστούν τα δυσάρεστα περιστατικά κάποιων, οι οποίοι δεν πειθαρχούν στους κανόνες καθαριότητας και πολλές φορές φέρονται με αγένεια, όταν τους κάνει παρατήρηση.
Στο σημείο αυτό, ομολογώ ότι ο κ. Μπαλτάς έχει δίκιο, κάποιοι πράγματι αδιαφορούν, όπως με αδιαφορία πετούν πλαστικά, χαρτιά, γόπες από τσιγάρα κ.λπ.
Γι’ αυτόν τον λόγο δεν καταλαβαίνω γιατί ο κ. Μπαλτάς περιορίζει αυτά τα φαινόμενα μόνο σε σχέση με τα ζώα. Είναι γνωστό ότι η πλειονότητα των Νεοελλήνων αδιαφορεί για τους κανόνες και αρνείται να τηρήσει τους νόμους σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου.
Η φιλοζωία γενικότερα (δεν αφορά μόνο τους σκύλους) ως ακτιβιστική πράξη είναι πολύ σπουδαία υπόθεση και η φροντίδα και προστασία των ζώων είναι δείκτης πολιτισμού μιας χώρας. Θα ήταν, λοιπόν, λάθος να κρίνεται η αξία της από κάποιες κακές συμπεριφορές. Αν ήταν έτσι και παραμέναμε μόνο σε συμπεριφορές, τότε και εγώ με τη σειρά μου έχω να αναφέρω πολλά περιστατικά που έχω αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της βόλτας με τον σκύλο μου, που παρουσιάζουν πολύ ενδιαφέρον γιατί δείχνουν μία διαφορετική διάσταση του προβλήματος.
Κατ’ αρχάς, θα πω ότι αγαπώ, φροντίζω και όσο μπορώ προσφέρω βοήθεια για την προστασία των ζώων. Συγχρόνως, όμως, αγαπώ και τον άνθρωπο και το περιβάλλον, γι’ αυτό τηρώ με σχολαστικότητα όλους τους κανόνες υγιεινής κατά τη βόλτα με τον σκύλο μου. Παρ’ όλα αυτά με πλησιάζουν και χωρίς αιτία και αφορμή, εννοώ, μόνο στη θέα μου, απευθύνονται σε μένα με φράσεις και χαρακτηρισμούς απαράδεκτους που αγγίζουν τα όρια του χυδαίου. Επειδή το σκεπτικό όλων αυτών είναι περίπου το ίδιο, θα αναφέρω μερικά παραδείγματα, όπως π.χ. «άντε να χαθείτε εσείς και τα βρωμόσκυλά σας που έχετε γεμίσει τον δρόμο με σκ…» ή όταν ταΐζω κάποιο αδέσποτο με παρατηρούν λέγοντάς μου ότι «εδώ ο κόσμος πεινάει και εσείς ταΐζετε τα αδέσποτα», ή «τα ζώα είναι για τα χωριά, όχι για την πόλη».
Καθώς καταλαβαίνετε, εδώ δεν πρόκειται απλώς για μία κακή συμπεριφορά αλλά για μία συγκεκριμένη νοοτροπία που χαρακτηρίζει ορισμένες ομάδες ανθρώπων, όπου εγώ αντιπροσωπεύω γι’ αυτούς κάτι που απεχθάνονται να βλέπουν, παρόλο που δεν έχω διαπράξει κάποια παρατυπία ή αδίκημα, δικαιολογούν δε αυτή τη συμπεριφορά τους επενδύοντάς την με ιδεολογικό μανδύα.
Γιολαντα Βελλη, Καλλιθέα