Περί ομοψυχίας και erga omnes

Κύριε διευθυντά

Για τους κοινούς Ελληνες πολίτες του εξωτερικού –οι οποίοι ίσως και λόγω αποστάσεως διατηρούν μεγαλύτερη ψυχραιμία και νηφαλιότερη κρίση από ορισμένους εμπαθείς συμπατριώτες μας–, η απόφαση της επίσημης ονομασίας της FYROM προσφέρει τη δυνατότητα μιας διπλωματικής «άσκησης επί χάρτου» ενώ τα πραγματικά γεγονότα έχουν ήδη αποφασιστεί και βρίσκονται σε εξέλιξη. Το σύνθετο όνομα με το «Μακεδονία» αποτελεί εδώ και χρόνια γεγονός erga omnes, είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το συμφωνήσουμε είτε όχι, ακόμη και αν οι Ελληνες Μακεδόνες κηρύξουν ανένδοτο εμφύλιο εναντίον όσων διαφωνούν. Το ζήτημα της διεθνούς ονομασίας έχει αποφασιστεί εκ των πραγμάτων και εκ της χρηστικότητας, ερήμην ημών των ανά την υφήλιο Ελλήνων.

Δεν υπάρχει αμφιβολία –αντιθέτως υπάρχει σθεναρή κατακραυγή!– ότι η κυβέρνηση χειρίστηκε το θέμα χωρίς να επιδιώξει πολιτική συναίνεση, χωρίς να διαμορφώσει μια πλατύτερη κοινωνική-ιστορική συνείδηση που θα βοηθούσε τον λαό να τη βοηθήσει να αποφασίσει, χωρίς να καλλιεργήσει διπλωματικά και εποικοδομητικά τις πολλαπλές ευαισθησίες της γεωγραφικής περιοχής (Βαλκάνια, Τουρκία, Ρωσία, χώρες του Βίσεγκραντ, Ε.Ε., ΝΑΤΟ). Πρόκειται για μια σχεδόν μονοδιάστατη πολιτική ελληνικής έμπνευσης με αποκλειστικό σκοπό να εξυπηρετήσει τα προφανή συμφέροντα ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε. εκμαιεύοντας ταυτόχρονα ανταλλάγματα προς όφελός της (δηλαδή της κυβέρνησης, όχι κατ’ ανάγκην της χώρας). Αναρωτιέται κανείς γιατί γελάει τρανταχτά σε κάθε του εμφάνιση ο κ. Κοτζιάς – για ποιους λόγους είναι τόσο ενθουσιασμένος; Τι μας έχει κερδίσει αυτός ο υπουργός Εξωτερικών; Εχει συνείδηση της εθνικής του αποστολής ή συνδιαλέγεται απλώς και μόνο για να κρατάει ισορροπίες;

Θα αποθαρρύνει άραγε αυτή η εξωγενής πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ την εισβολή στη γηραιά Ευρώπη της μεγαλόστομης Τουρκίας και των Αδελφών Μουσουλμάνων μέσω των σημαντικών και δραστήριων μειονοτήτων που εκτρέφουν στα Βαλκάνια; Ή πρόκειται για ακόμα μία ελληνική «θυσία της Ιφιγένειας» πριν η Ευρώπη οχυρωθεί και πάλι πίσω από τα τείχη της Βιέννης;

Η στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας προσφέρει μέχρι στιγμής ενδείξεις μιας υποκριτικής «εθνικής συνείδησης», η οποία εκφράζεται με τον στόμφο μιας σαπουνόφουσκας – όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει ο νομομαθής δικολάβος κ. Παυλόπουλος, ανέκαθεν επαμφοτερίζων πολιτικά και ανέκαθεν επαμφοτερίζων νομικά. Περιμένουμε λοιπόν να μας δηλώσει με εμβρίθεια και αυτή τη φορά την εθνική του θέση.

Κατά συνέπεια, η απόφαση της ονομασίας θα είναι απόφαση πολιτικών συμφερόντων και όχι απόφαση εθνικής ομοψυχίας. Αποτέλεσμά της θα είναι η περαιτέρω πόλωση και διάσπαση του έθνους μας, η αποδυνάμωση των διεθνών μας σχέσεων, η αυτοθυσία των Ελλήνων για να δικαιολογηθεί η αναπόφευκτη ήττα.

Από την εποχή του Ρήγα, του Κοραή και του Καποδίστρια, τους Ελληνες της ευρωπαϊκής διασποράς χαρακτηρίζει η φιλοπατρία. Αντιθέτως, την εσωτερική πολιτική σκηνή χαρακτηρίζουν ανέκαθεν οι καταστροφικές κομματικές έριδες.

Μιχαλης Μοσχος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή