Κύριε διευθυντά
Είναι πράγματι εθνικό και μάλιστα σοβαρό ή κρίσιμο ή και μέγα το περί του ονόματος της FYROM θέμα; Κατά τη γνώμη μου δεν είναι ούτε σοβαρό ούτε κρίσιμο και, φυσικά, ούτε μέγα. Ηταν και είναι ένα ήσσονος σημασίας εθνικό θέμα, το οποίο μπορούσε και έπρεπε να έχει επιλυθεί προ 25ετίας, όπως είχαν προτείνει οι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Χαρίλαος Φλωράκης, δηλ. σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία και γεωγραφικό ή άλλο προσδιορισμό. Είναι γνωστό ότι τότε αντέδρασαν οι Ανδρέας Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς. Η αντίδρασή τους ήταν εσφαλμένη, αν και κάποιοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι και οι δύο αντέδρασαν για πολιτικούς-κομματικούς λόγους, αφού ο πρώτος (ξανα) έγινε πρωθυπουργός, ενώ ο δεύτερος έγινε πρωθυπουργός αργότερα. Εκτοτε έγιναν πολλές επαφές, συζητήσεις και διαπραγματεύσεις για το θέμα (ενδιάμεση συμφωνία, ένταξη στον ΟΗΕ της νέας χώρας ως FYROM, διορισμός του υπομονετικού κ. Νίμιτς ως διαμεσολαβητή), ενώ αναγνωρίστηκε η νέα χώρα ως Μακεδονία από πλείστα κράτη. Εν τω μεταξύ οι «Σκοπιανοί» ονόμαζαν το κράτος τους Μακεδονία, είχαν και μιλούσαν μια γλώσσα την οποία ονόμαζαν μακεδονική, κατασκεύαζαν αγάλματα του Μεγαλέξανδρου και άλλων αρχαίων Μακεδόνων, ονόμαζαν με μακεδονικά ονόματα αεροδρόμια, πλατείες, λεωφόρους κ.λπ., κατασκεύασαν δική τους ιστορία και δική τους γεωγραφία και ζούσαν με την ψευδαίσθηση ότι αποτελούν, αυτοί μόνο, την εξέλιξη και συνέχεια του μακεδονικού έθνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Με δεδομένους τους εν λόγω, ανιστόρητους μέχρι γελοιότητας, ισχυρισμούς των «Σκοπιανών» δεν υπήρχε δυνατότητα προσέγγισης για αναζήτηση λύσης. Ηδη πέρασαν 25 χρόνια και οι «Σκοπιανοί» στηρίζουν το μέλλον τους κυρίως στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και δευτερευόντως, έως καθόλου, στον Μεγαλέξανδρο και για τον λόγο αυτό είναι φανερό ότι ζήτησαν (με την προτροπή-υπόδειξη Μπουτάρη;) να συζητήσουν για τη λύση του προβλήματος. Θα περίμενε κανείς ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή για να δοθεί λύση στο θέμα, αλλά «αιφνιδίως» προέκυψαν το erga omnes, ο αλυτρωτισμός, το συνταγματικό, η γλώσσα, το (τα) δημοψήφισμα (τα), τα συλλαλητήρια κλπ. Αλλά, κατά τη γνώμη μου και, όπως πιστεύω, κατά τη γνώμη της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών, τίποτα από τα ανωτέρω δεν δυσχεραίνει τη λύση. Η δυσχέρεια προέρχεται αποκλειστικά από την έλλειψη (προ) συνεννοήσεως των πολιτικών δυνάμεων. Στην προκειμένη περίπτωση το κυβερνών κόμμα περισσότερο επιδιώκει την πρόκληση κομματικής βλάβης στην αντιπολίτευση και λιγότερο τη λύση, η αντιπολίτευση, αντιφάσκουσα με όσα είχε δεχθεί όταν κυβερνούσε, αρνείται να συναινέσει, οι ΑΝΕΛ και ο καιροσκόπος κ. Καμμένος επιδιώκουν να σωθούν διά της «εθνικοφροσύνης» τους. Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, με άρθρο του, αν θυμάμαι καλά στην «Καθημερινή», έχει διατυπώσει την άποψη ότι με διεθνή συνθήκη λύνονται τα υποτιθέμενα προβλήματα, διότι εκ των πραγμάτων είναι πρακτικά δυσχερές να επιβάλεις την άμεση τροποποίηση του συντάγματος, την απαγόρευση μεταγενέστερης τροποποιήσεως, την άμεση αλλαγή της «ιστορίας» τους, της «γεωγραφίας» τους, του μεγαλοϊδεατισμού τους κ.λπ. Συμπέρασμα: Το περί της ονομασίας της FYROM πρόβλημα είναι λιγότερο εθνικό και περισσότερο κομματικό.
Δημήτριος Α. Μπαλτας, Συνταξιούχος δικηγόρος