Κύριε διευθυντά
Απρόσμενη έκπληξη και μεγάλη χαρά, ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο, η απελευθέρωση των αξιωματικών μας από την Τουρκία! Πώς να εξηγήσουμε εμείς οι Ελληνες αυτόν τον απροσδόκητο μποναμά; Πρόκειται άραγε για την απαρχή μιας νέας φιλειρηνικής περιόδου στις ελληνοτουρκικές σχέσεις – έτσι, κατευθείαν στο ψητό, χωρίς εισαγωγικές φανφάρες των ΜΜΕ και τηλεοπτικές φιλοφρονήσεις Τσίπρα – Ερντογάν;
Ή ίσως πρόκειται για διπλωματική κίνηση του εθνάρχη Ερντογάν, nonchalant από τη μια μεριά απέναντι στις κραταιές ΗΠΑ (πάστορας Μπράνσον, μονομερής αύξηση δασμών σε αμερικανικές εισαγωγές) και από την άλλη γενναιόδωρου απέναντι στην ταλαίπωρη Ελλάδα; Μήπως πρόκειται για μια χειρονομία γειτονικής συμπάθειας μετά τις τραγικές θανατηφόρες καταστροφές στο Μάτι;
Ο,τι και να σκεφθείτε, οποιαδήποτε και αν είναι η αλήθεια, η κίνηση αυτή της Τουρκίας δεν ερμηνεύεται αν δεν υπάρξει ελληνικός αντίλογος. Ο,τι συνέβη προφανώς συνέβη διακρατικά με διμερή κριτήρια και οπωσδήποτε δεν συνέβη στον χώρο της διεθνούς διπλωματίας. Η κρίσιμη παρουσία του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών μάς προϊδεάζει, όπως επίσης μας προϊδεάζει η éminence grise του κ. Κατρούγκαλου σε θέματα διεθνούς δικαίου και Δικαιοσύνης, και οι εκ των υστέρων διαλλακτικές διακομματικές δηλώσεις του.
Η συνοπτική παρουσία του υπουργού Αμύνης κατά την άφιξη στη Θεσσαλονίκη και η παντελής απουσία του υπουργού Εξωτερικών εντείνουν την πειστικότητα έντονων παρασκηνιακών συνδιαλλαγών. Και πάντως η μεταμεσονύχτια άφιξη των αξιωματικών μας μάλλον αφαιρεί παρά προσθέτει εύσημα στους κ. Καμμένο και Κοτζιά. Οσο για τον κ. Κουβέλη, του αρμόζει η σιγή ιχθύος που κρατά.
Ποιο ήταν το αντάλλαγμα λοιπόν; Ποιος έπεισε ποιον ότι το quid των Ελλήνων αξιωματικών αντιστοιχεί στο quo κάποιας τουρκικής απαίτησης; Κρατηθείτε στους δέκτες σας και τα γεγονότα θα σας δικαιώσουν. Αλλωστε ο κ. Τσίπρας, πάντοτε, στο τέλος, μας λέει την αλήθεια.
Μιχαλης Μοσχος, Λονδίνο