Κύριε διευθυντά
«Πήρε ο κουτσός κατήφορο…». Μ’ αυτή την παροιμιακή φράση του τόπου μου –εύγλωττη οπτική εικόνα– θα παρομοίαζα τη συστηματική και συνεχιζόμενη καταβαράθρωση των ελληνικών γραμμάτων στη χώρα μας. Φοβάμαι πως οι φιλόλογοι αντιδρούν όψιμα στην προ πολλού –όχι απλώς αποψίλωση, μα– αποκαθήλωση των φιλολογικών αντικειμένων που μεθοδεύεται τα τελευταία χρόνια απροσχημάτιστα από το υπουργείο Παιδείας. Αναφέρομαι στη συρρίκνωση των ωρών των Αρχαίων Ελληνικών στις λυκειακές τάξεις, στην παρώδηση του μαθήματος των Αρχαίων στο γυμνάσιο μέσω της υποτυπώδους πλέον διδασκαλίας του και στη φαλκίδευση των ωρών διδασκαλίας της Λογοτεχνίας στο λύκειο, με αποκορύφωμα την κατάργηση της Λογοτεχνίας θεωρητικής κατεύθυνσης – δυστυχώς με τις ευλογίες πολλών συναδέλφων μου φιλολόγων, με τη δικαιολογία πως το μάθημα δεν ήταν εύκολο να βαθμολογηθεί. Εύλογα, ήρθε τώρα και η σειρά της κατάργησης των Λατινικών. Με τη βούλα του υπουργείου, στη συνείδηση του Νεοέλληνα μαθητή εμπεδώνεται και διευρύνεται η λογική της χρησιμοθηρίας: αν για πολλά παιδιά-θύματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, τα Αρχαία περιττεύουν ως «ξένη» γλώσσα, πόσο μάλλον τα Λατινικά…
Συνάδελφοι φιλόλογοι, Νεοέλληνες μαθητές και γονείς, το πρόβλημα της απαλοιφής της κλασικής παιδείας από την κουλτούρα της νέας γενιάς, γεννά τον απονενοημένο κίνδυνο της αποπνευματοποίησης του πολιτισμού μας, καθώς η ξύλινη επιστημοσύνη της τεχνοκρατίας χτυπάει αποφασιστικά πλέον την πόρτα μας…
Ανησυχώ λιγότερο για την κουλτούρα των ευρωπαϊκών λαών, δίχως τα ελληνικά γράμματα. Ο λόγος είναι πως στο εξωτερικό η ελληνική παιδεία εξακολουθεί να χαίρει αδιάπτωτης εκτίμησης – λάβετε υπ’ όψιν ότι μαθητές κολεγίων μας οι οποίοι θα σπουδάσουν εκτός εθνικών συνόρων, εξετάζονται στην Ελληνική Λογοτεχνία. Οι Ευρωπαίοι δεν υποτιμούν τις ανθρωπιστικές υποθήκες που μας κληροδότησε ο Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός.
Οι καιροί λοιπόν ου μενετοί για τον ανθρωπισμό και το πνεύμα – τα πρώτα θύματα της κατεδάφισης του πολιτιστικού οικοδομήματος που θεμελιώνουν τα κλασικά γράμματα. Οσο η χρησιμοθηρία απλώνεται και η ηθική κρίση των ημερών μας βαθαίνει, ας μην ψάχνουμε αλλού την αιτία, παρά στον ενταφιασμό του Πλάτωνα, του Σοφοκλή, του Κικέρωνα στη χωματερή του στείρου λόγου, δίχως Λόγο.
Αννα Α. Αθανασακη, Φιλόλογος