Κύριε διευθυντά
Reciprocity – αμοιβαιότης. Είναι μια αρχή της διπλωματίας στις σχέσεις μεταξύ των κρατών, είτε ισοδυνάμων είτε υπερδυνάμεως και κράτους μικρής ισχύος. Ο Θουκυδίδης αντιδιαστέλλει την αμοιβαιότητα υπερδυνάμεων (Αθηνών – Περσών αφενός, Νήσων του Αιγαίου – Σπάρτης της παρακμής αφετέρου). Οι δεύτερες δίδουν γην και ύδωρ, οι πρώτες ασφάλεια συνόρων, χρήματα, βοήθεια. Μετά παρέλευση ετών από την εποχή του εμφυλίου πολέμου και τη βοήθεια των ΗΠΑ, βλέπουμε μια νέα συνεργασία Ελλάδας – ΗΠΑ και παροχή αμυντικών διευκολύνσεων εις τις ΗΠΑ απεριορίστως, με παράλληλες δηλώσεις φιλίας και αμυντικής συνεργασίας, τόσο από τον πρέσβη Τζέφρεϊ Πάιατ όσο και από άλλους υψηλόβαθμους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και εσχάτως από τον Τζόζεφ Ντάνφορντ, αρχηγό ενόπλων δυνάμεων ΗΠΑ. Η συνεργασία αυτή είναι αποδεκτή, χωρίς να διαφαίνεται ότι κατατάσσεται σε μια προσαρμογή της πολιτικής των ΗΠΑ εν αιθρία, αλλά…
Η αβεβαιότητα (προσωρινώς) της τουρκικής συνεργασίας στην περιοχή, η σπουδαιότητα της Ανατ. Μεσογείου με τους ενεργειακούς της πόρους, το τρίγωνο Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου και Ελλάδας, η στρατιωτική και ναυτική παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή, η ανάγκη ελλιμενισμού και συντήρησης του στόλου και η παρουσία στρατιωτικών και αεροπορικών δυνάμεων στην περιοχή συνηγορούν στην ευμενή για τη χώρα μας στάση τους. Βεβαίως δεν ξεχνάμε την ανοχή της Επταετίας ούτε τον εκβιασμό Κίσινγκερ να απομακρύνει από την Κύπρο τη μεραρχία που μετέφερε ο Γεώργιος Παπανδρέου και την, εν συνεχεία, εισβολή και κατοχή της «με εισιτήριο φεριμπότ», κατά την εκτίμηση του ΝΑΤΟ (όπου υπηρετούσα παρά τον Γκουντμπάστερ). Δεν λησμονούμε ότι μετά τη δεκαετία του ’60, σε κάθε διένεξη και διεκδίκηση της Τουρκίας στο Αιγαίο, έπαιρνε το μέρος της, με την προσποιητή ουδετερότητα. Ναι, στη Σούδα και στη μεταφορά των ντρόουνς ΜQ9 στη Λάρισα, ναι στο Τυμπάκι, ναι σε όλα.
Αλλά όχι λόγια, γιατί ξεχνιούνται. Οχι στη συμφωνία των Πρεσπών, που επέβαλαν σε άβουλους και ανιστόρητους, δυστυχώς, χειριστές των εθνικών μας θεμάτων. Επαναλαμβάνω, τα λόγια ξεχνιούνται. Στην αρχαία Αθήνα, Κορίνθιοι και Κερκυραίοι ζήτησαν τη βοήθειά της σε διένεξη που είχαν μεταξύ τους. Οι Κορίνθιοι επικαλέστηκαν δεσμούς φιλίας, κοινούς αγώνες κ.λπ. Οι Κερκυραίοι πως η Αθήνα είχε συμφέρον, στην παρούσα σύρραξη, να τους υποστηρίξει. Η εκκλησία του δήμου ψήφισε υπέρ των Κερκυραίων. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αμερική κατεψήφισε το αίτημά μας για τη Βόρειο Ηπειρο, το ίδιο και οι Αγγλογάλλοι το αίτημά μας για τη Θράκη και τα Δωδεκάνησα, παρόλο που είμαστε με το μέρος των νικητών. Ευτυχώς που κάτι συνέφερε τη Σοβιετική Ενωση και, με την επιμονή της, μας παραχωρήθηκαν τα Δωδεκάνησα. Reciprocity λοιπόν.
Αγαπώ την Αμερική, προσωπικά με βοήθησε στη μόρφωσή μου στα σχολεία της όπου φοίτησα και στην εξέλιξή μου. Η υπερδύναμη να μας εγγυηθεί την ασφάλεια των ανατολικών συνόρων μας, από τις ορέξεις των εξ Ανατολών συμμάχων μας, μια και το ΝΑΤΟ νίπτει τας χείρας του.
Νικολαος Δαββετας, Αντ/γος επίτιμος δ/τής VIII MΠ