Κύριε διευθυντά
Επανέρχομαι μετά δύο και πλέον μήνες στο ζήτημα του προσωπικού της δημόσιας διοίκησης, με αφορμή τη συνέντευξη του εκπροσώπου του ΔΝΤ στη χώρα, Μπομπ Τράα, και προς επίρρωση των λεγομένων μου στις 09/06/18.
Λέει μεταξύ άλλων ο Ολλανδός τεχνοκράτης: «… Και τέλος, άκουσα παράπονα όταν ήρθα στην Ελλάδα ότι η δημόσια διοίκηση δεν είναι καλή, αλλά εγώ δεν είχα τέτοια εμπειρία. Διαπίστωσα πως υπήρχαν πολύ καλοί υπάλληλοι που δουλεύουν για το κράτος, αλλά κατά τη γνώμη μου συχνά φοβούνται να πουν τι παρατηρούν και δεν έχουν την ελευθερία να αξιοποιήσουν πλήρως τα ταλέντα τους. Αυτό είναι πρόβλημα πολιτικό, δεν αφορά την ποιότητα του προσωπικού».
Χιλιάδες άρθρα αφιερώνονται γι’ αυτό που αποκαλούμε «κράτος».
Επιτέλους, πώς επιθυμεί η υγιώς σκεπτόμενη διανόηση της χώρας τους δημοσίους υπαλλήλους της κεντρικής διοίκησης;
α) Πώς να διορίζονται; (Γραπτές εξετάσεις ΑΣΕΠ; δικαστικές αποφάσεις; νομοθετικές τακτοποιήσεις; κοινωνικές ιδιαιτερότητες;)
β) Τι προσόντα να διαθέτουν; (Π.χ. σαν τα αντίστοιχα χωρών όπως Σουηδία, Γερμανία, Δανία;)
γ) Πώς να συμπεριφέρονται (Π.χ. με φιλότιμο; αυστηρά επαγγελματικά;)
δ) Πώς και πόσο να αμείβονται; (Π.χ. όπως στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία ή τη Σουηδία; Ή μήπως όπως στις μεγαλύτερες πολυεθνικές;)
ε) Πώς και πόσο να τιμωρούνται;
ζ) Ποιες οι συνθήκες εργασίας τους; (Σχέσεις με πολιτικούς προϊσταμένους κ.λπ.)
Α, και παρεμπιπτόντως… Ποιες είναι οι σοβαρές μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του Δημοσίου τα οκτώ χρόνια μνημονίων, πέρα από τις δραματικές μειώσεις μισθών;
Αυτά και άλλα αναπάντητα ερωτήματα έρχονται να συμπληρώσουν τους προβληματισμούς του Μπομπ Τράα και τους δικούς σας.
Σηφης Σταμπουλογλου, Οικονομολόγος – υπάλληλος ΓΛΚ