Κύριε διευθυντά
Το «Κείον το νόμιμον» ήταν έθιμο και νόμος στην αρχαία Κέα (Τζια). Σύμφωνα με αυτό, όσοι υπερέβαιναν το 60ό έτος της ηλικίας τους «αυτεκωνιάζοντο», αυτοκτονούσαν δηλ. με κώνειο. Ο ηλικιωμένος όταν δεν ήταν πλέον χρήσιμος στην κοινωνία λόγω γήρατος όφειλε να πάρει την άδεια της πολιτείας ώστε να εγκριθεί η αυτοκτονία του. Επειτα από κάποια εορταστική ιεροτελεστία, εκτελούσε το χρέος του πίνοντας πρόθυμα το κώνειο. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιτυγχανόταν η ανάγκη για εξασφάλιση τροφής για τους νεότερους. Το μέτρο αυτό καταργήθηκε όταν επικράτησε ο Χριστιανισμός. Το έθιμο «Κείον το νόμιμον» αναβίωσε στις ημέρες μας με το σκεπτικό ότι ο θάνατος των ηλικιωμένων θα λύσει το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα.
Σύμφωνα όμως με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) στο εγγύς μέλλον, ο πλανήτης μας θα έχει περισσότερους ηλικιωμένους σε προχωρημένη ηλικία απ’ ό,τι στο παρελθόν. Συνεπώς οι αποσυρόμενες γενεές το 2020, 2030, 2040 θα αντικατασταθούν με νέες και το πρόβλημα θα διαιωνίζεται στο διηνεκές χειρότερα, λόγω εισροής στο σύστημα περισσοτέρων συνταξιούχων.
Ανεξαρτήτως όμως αν είναι σωστός ο ισχυρισμός ότι οι θάνατοι στις συγκεκριμένες χρονολογίες θα μας ανακουφίσουν από τα δημοσιονομικά μας προβλήματα, οι σκέψεις αυτές προσβάλλουν τον πολιτισμό μας. Από τα πανάρχαια χρόνια τόσο οι πρωτόγονοι λαοί όπως και οι σημερινές πολιτισμένες κοινωνίες, έχουν δείξει απεριόριστο και ιερό σεβασμό προς τους ηλικιωμένους. Είναι κρίμα διότι δοκιμασμένες στην πορεία του χρόνου πανανθρώπινες αξίες αναιρούνται από αυτοαποκαλούμενες προοδευτικές δυνάμεις της εποχής μας.
Το μήνυμα που μεταφέρεται παντού στους τομείς υγείας και λοιπούς κοινωνικούς φορείς είναι: ξεγράψτε όσους έχουν συμπληρώσει το προσδόκιμο της επιβίωσης, διότι είναι επιζήμιοι, ξοφλημένοι και παράσιτα στην κοινωνία μας. Και όμως οι ηλικιωμένοι δεν είναι «αναλώσιμα ληγμένα προϊόντα», αναφέρει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Σταθης Κινινης, Συνταξιούχος φαρμακοποιός