Κύριε διευθυντά
Η Γηραιά Ηπειρος τίμησε, όπως η θυσία εκατομμυρίων Ευρωπαίων, και όχι μόνον, επιβάλλει, τη συμπλήρωση 100 ετών από την ημέρα της ανακωχής του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επίκεντρο των εορτασμών υπήρξε η Γαλλία, τα εδάφη της οποίας, κυρίως, αποτέλεσαν τα κύρια θέατρα του πολέμου. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων αυτών, πραγματοποίησε έναν «περίπλου» μνήμης. Ανεμνήσθη και τίμησε τους οκτώ Γάλλους στρατάρχες που αναδείχθηκαν στον, έως τότε, πιο αιματηρό πόλεμο της ανθρωπότητας.
Στον ελληνικό Τύπο αυτό παρουσιάστηκε, όχι για το τι, σε επίπεδο συμβολισμών, η πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου απέβλεψε, αλλά αντίθετα αναπαράχθηκαν δηλώσεις εναντίον του, κυρίως από τη γαλλική Αριστερά, επειδή συμπεριέλαβε στους τιμώμενους και τον στρατάρχη Φίλιππο Πετέν. Επαναφέροντας λοιπόν το θέμα εκεί που ο Γάλλος πρόεδρος το τοποθέτησε, θα μου επιτρέψετε να μνημονεύσω ποιοι υπήρξαν εκείνοι που υπηρέτησαν τη Γαλλία, αλλά και το συμμαχικό στρατόπεδο ευρύτερα, στον Μεγάλο Πόλεμο. Λοιπόν, μόνο τρεις Γάλλοι στρατηγοί, διαρκούντος του πολέμου αυτού, ονομάστηκαν από τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Ραϊμόν Πουανκαρέ, στρατάρχες. Ο πρώτος εξ αυτών, που αναδείχθηκε στις 26-12-1916 στρατάρχης, υπήρξε ο στρατηγός Ζοζέφ Ζοφρ. Είναι εκείνος που επέτυχε, από τις 6 έως τις 13 Σεπτεμβρίου 1914, τη νίκη του Μάρνη. Στις 06-08-1918 ο Φερδινάνδος Φος ήταν ο δεύτερος στρατάρχης της Γαλλίας. Στις 26 Μαρτίου 1918 οι σύμμαχοι του ανέθεσαν την ευθύνη «να συντονίσει τη δράση των συμμαχικών στρατιών του Δυτικού Μετώπου». Και αυτός αναδείχθηκε άξιος αυτής της επιλογής, αφού, ως αρχιστράτηγος, οδήγησε τα συμμαχικά στρατεύματα στη νίκη. Το ίδιο έτος (1918) ο τρίτος στρατηγός που έλαβε τον τίτλο του στρατάρχου της Γαλλίας ήταν ο Φίλιππος Πετέν. Είναι εκείνος που το 1916, ως επικεφαλής των συμμάχων, κατόρθωσε να αναχαιτίσει τη γερμανική επίθεση στις θρυλικές μάχες του Βερντέν. Ομως, μετά τον πόλεμο, πέντε ακόμη στρατηγοί που συμμετείχαν σε αυτόν ονομάστηκαν, από τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας Αλέξανδρο Μιλεράν, στρατάρχες. Αυτοί υπήρξαν: Το 1921 ο Ζοζέφ Γκαλιενί (μετά θάνατον – απεβίωσε το 1916). Στις 26-08-1914 ανέλαβε, με επιτυχία, την υπεράσπιση των Παρισίων «μέχρις εσχάτων». Το 1921 ονομάστηκε στρατάρχης ο Μαρί Εμίλ Φαγιόλ. Το 1916 είχε λαμπρή συμμετοχή στη μάχη του Σομ και την άνοιξη του 1918 ανέλαβε τη διοίκηση των εφεδρικών δυνάμεων που απέκρουσαν με επιτυχία τη μεγάλη γερμανική επίθεση. Το ίδιο έτος, 1921, ονομάστηκε στρατάρχης ο Λουί-Ιμπέρ Λιοτέ. Εδρασε αρχικά στην Αλγερία και μετά στο Μαρόκο. Επίσης το 1921 αναδείχθηκε σε στρατάρχη ο γνώριμός μας Φρανσέ ντ’ Εσπερέ, διοικητής των συμμαχικών στρατευμάτων στην Ανατολή, με καθοριστική παρουσία στο μακεδονικό μέτωπο. Και τέλος, το 1923, ο Ζοζέφ Μονουρύ ονομάστηκε στρατάρχης. Είναι εκείνος που στις 29-08-1914 αναχαίτισε την εμπροσθοφυλακή του Γερμανού στρατάρχη φον Κλουκ στο Προυαγιάρ του Σομ. Αυτοί εν συντομία υπήρξαν οι στρατάρχες στους οποίους ανεφέρθη ο Γάλλος πρόεδρος και που όλοι τους έδρασαν την περίοδο 1914-1918.
Ιωάννης Κ. Θεοδωρόπουλος, Δικηγόρος