Η χαριστική βολή στον Μπελογιάννη και η συγγνώμη του αντισυνταγματάρχη στον Κάμπο-Δεσπότη

Η χαριστική βολή στον Μπελογιάννη και η συγγνώμη του αντισυνταγματάρχη στον Κάμπο-Δεσπότη

Κύριε διευθυντά

Το γεγονός που περιγράφω διαδραματίσθηκε τον Ιούνιο 1953 στο εστιατόριο του πατέρα μου, το μοναδικό τότε, στον Κάμπο-Δεσπότη. Σερβιτόρος στο κατάστημα ήταν ο 22χρονος Γιάννης Καστούδης. Εγώ, μαθητής γυμνασίου ακόμη, μόλις είχα τελειώσει τη σχολική χρονιά 1952-1953, περνούσα τις ώρες μου στο εστιατόριο ως βοηθός σερβιτόρου.

Κάποια ημέρα εκείνου του Ιουνίου, το λεωφορείο της γραμμής ξεκίνησε από τα Τρίκαλα στις εννέα το πρωί και τρεις ώρες αργότερα εστάθμευσε στον Κάμπο-Δεσπότη ώστε να γευματίσουν οι επιβάτες, γιατί τους περίμενε άλλο ένα τρίωρο ταξίδι έως τα Γιάννενα. Οι επιβάτες μοιράστηκαν στα τραπέζια του εστιατορίου και ο αεικίνητος σερβιτόρος Γιάννης τους εξυπηρέτησε, με τα φαγητά που παρήγγειλαν, σε ελάχιστο χρόνο. Εγώ τους είχα εφοδιάσει όλους με ένα ποτήρι νερό πριν ο Γιάννης τους προσκομίσει τα φαγητά.

Η ατμόσφαιρα στην αίθουσα ήταν πολύ ευχάριστη. Μεταξύ των επιβατών ήταν ένας αντισυνταγματάρχης (αντ/ρχης) με τη γυναίκα του και το μικρό τους κοριτσάκι. Επειδή ο αντ/ρχης είχε ανοίξει συζήτηση με κάποιους συνδαιτυμόνες του, κατέληξε να είναι ο μόνος που ακόμη δεν είχε παραγγείλει φαγητό, οπότε κάπως βιαστικά είπε στον σερβιτόρο Γιάννη: «Φέρε και σ’ εμένα μια μερίδα ψητού κρέατος με πατάτες τηγανητές». Ομως, μόλις ο Γιάννης άφησε την παραγγελία στο τραπέζι του, ο αντ/ρχης συνοφρυώθηκε και κάτι ψέλλισε. Αμέσως ο Γιάννης πήρε το πιάτο από μπροστά του και το έφερε στον μάγειρο, λέγοντάς του: «Δεν του άρεσε. Του φάνηκαν λίγες οι πατάτες». Δίχως να είμαι βέβαιος ότι ο μάγειρος (Γιώργος Σκαρίπας, ήταν το όνομά του) αντιλήφθηκε ποιος ήταν ο διαμαρτυρόμενος πελάτης, πρόσθεσε μερικές ακόμη πατάτες στο πιάτο του, αλλά σχολίασε με δυνατή φωνή: «Οι πατάτες είναι για γαρνιτούρα. Αν θέλει, ας παραγγείλει μια μερίδα πατάτες».

Ακούγοντας τα σχόλια του μαγείρου, ο αντ/ρχης τα θεώρησε προσβλητικά και εξοργίσθηκε. Ξέσπασε με υβριστικές εκφράσεις εναντίον του επί κάμποσα λεπτά και αρνήθηκε να φάει. Η μέχρι τότε γαλήνια ατμόσφαιρα στην αίθουσα έγινε παγερή. Κάποια στιγμή, η γυναίκα του αντ/ρχου είπε χαμηλόφωνα στον άνδρα της: «Ησύχασε, γίναμε ρεζίλι». «Σκάσε και συ». Ηταν η απάντησή του. Ο πατέρας μου, με κίνηση του χεριού του, έδειξε στον μάγειρο να εξαφανισθεί μέσω της πίσω πόρτας της κουζίνας. Οι πελάτες γρήγορα γρήγορα πλήρωναν στον Γιάννη τον λογαριασμό τους και όδευαν προς το λεωφορείο.

Ο Γιάννης, αφού ξέμπλεξε με τους λογαριασμούς των πελατών, πήγε να κάνει παρέα στον μάγειρο. Τελικώς, ο αντ/ρχης έκανε νεύμα στη γυναίκα του να πάρει το κοριτσάκι και να εξέλθουν και αυτές. Τώρα στην ακατάστατη σάλα του εστιατορίου είχαμε απομείνει τρεις άνθρωποι: Ο αντ/ρχης, ο όρθιος πατέρας μου στον πάγκο του καταστήματος, που είχε χάσει το χρώμα του, κι εγώ, επίσης όρθιος και δίπλα στον πατέρα μου, νομίζοντας ότι του παρείχα συμπαράσταση.

Ο αντ/ρχης, σε λίγο, άναψε τσιγάρο σηκώθηκε και μας πλησίασε. Ο πατέρας μου άρχισε να του λέει: «Σας ζητώ συγγνώμη, κύριε συνταγματάρχα, για τη συμπεριφορά του μαγείρου. Πριν από ενάμιση χρόνο απολύθηκε από τον στρατό και επειδή τραυματίσθηκε σε μια μάχη στον Γράμμο, πήρε γαλόνια επ’ ανδραγαθία, τώρα παριστάνει τον ήρωα». Ο αντ/ρχης τον διέκοψε και άρχισε αυτός να μιλάει στον πατέρα μου: «Ξέρω ότι το μαγαζί σου είναι από τα καλύτερα της περιοχής. Ούτε ο μάγειρος φταίει. Εγώ παραφέρθηκα και ζητώ συγγνώμην. Πριν από ένα χρόνο, ταγματάρχης τότε, διατάχθηκα να δώσω τη χαριστική βολή στον Μπελογιάννη. Από τότε δεν μπορώ να ησυχάσω».

Πολύ λυπούμαι που δεν έμαθα το όνομα αυτού του αξιωματικού. Αραγε, πώς να πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του κατατρυχόμενος από τις ερινύες, επειδή υπάκουσε μεν στον νόμο της πατρίδας του, αλλά παραβίασε τον νόμο της συνειδήσεώς του. Η χαριστική βολή δεν αποτελείωσε μόνο τον Μπελογιάννη. Εκανε ράκος και την ψυχή του. Ορθώς, νομίζω, καταργήθηκε η εσχάτη των ποινών. Η εκτέλεσή της πάντα επραγματοποιείτο από αθώους του αίματος δίχως δικαίωμα αρνήσεως της διατεταγμένης (σύννομης!) ανθρωποκτονίας. Θα πρέπει, βεβαίως, οι ισόβιες καθείρξεις να εκτίονται χωρίς διαλείμματα, τα οποία τελευταίως χορηγούνται επανειλημμένως.

Γεωργιος Τολης, Καρδιοχειρουργός

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή