Κύριε διευθυντά
Δεχόμαστε ότι οι μεταβολές στην Παιδεία γίνονται πάντα σύμφωνα με τον νόμο και τα μόρια του κάθε αιτούντος μετάθεση ή απόσπαση. Μήπως όμως και η άκρα κρατική δικαιοσύνη (των μορίων) οδηγεί σε άκρα αδικία, όπως έλεγαν οι Λατίνοι (summum jus, summa injuria);
Ας πούμε, πόσο δίκαιο είναι να υπηρετεί κανείς για δεκαπέντε χρόνια (15) –ναι! 15 χρόνια– στις Κυκλάδες, ως καθηγητής Πληροφορικής και να μην μπορεί να πάρει μετάθεση στον τόπο καταγωγής του (την Κρήτη), ή να αποσπάται –κατά παρέκκλιση του νόμου– στην πατρίδα του, ενώ αργότερα τα δημιουργούμενα κενά στην ειδικότητά του να καλύπτονται από… αναπληρωτές που δεν μετακινούνται σχεδόν ποτέ εκτός Κρήτης;
Θα μου πείτε πως προηγούνται οι παντρεμένοι, οι ασθενείς κ.λπ., μια και αυτό που λαμβάνεται κατά πρώτον υπόψη είναι τα κοινωνικά κριτήρια.
Πολύ σωστά, αλλά δεν θα έπρεπε να υπάρχει και ένα πρόσθετο «κοινωνικό κριτήριο» –έστω και σε κάποιο ποσοστό– που να αφορά μεταθέσεις και αποσπάσεις συναδέλφων όλων των κλάδων, που υπηρετούν πάνω από 10(!) χρόνια μακριά από το σπίτι και τους ηλικιωμένους γονείς τους;
Δεν θα έπρεπε οι λεγόμενοι «πλεονάζοντες» εκπαιδευτικοί να τοποθετούνται στον τόπο τους, μετά 10 χρόνια περιπλάνησης στα νησιά των Κυκλάδων ή αλλού, έστω κι αν είναι «πλεονάζοντες», στον τόπο καταγωγής τους; Ποιος φταίει για τον θεσμό των «πλεοναζόντων», αν δεν φταίνε οι κυβερνώντες που στο όνομα της κακώς εννοούμενης εξοικονόμησης χρημάτων από την Παιδεία, αφαίρεσαν ώρες, τμήματα και σχολεία από τους καθηγητές Πληροφορικής;
Είναι δίκαιο να τους «εξορίζουμε» –σαν άλλους ανεπιθύμητους τα «πέτρινα χρόνια»– στην ερημιά, στην απόγνωση, στη διάθεση των Airbnb και στη βαριά λιτότητα, με έναν κουτσουρεμένο μισθουλάκο; Γιατί προσπαθείτε να τους αναγκάσετε σε παραίτηση, ή να εκπατριστούν στο εξωτερικό; Πού είναι ο λεγόμενος… ανθρωπισμός της «αριστεράς»;
Με την ελπίδα για τη διόρθωση της αδικίας.
Στ. Γ. Καλαϊτζoγλου, Χανιά