Kύριε διευθυντά
Αναφέρομαι στο Θέμα Ι (σ. 4 και 6) της Κυριακάτικης «Κ» της 7ης Απριλίου για την εθνική μας άμυνα και ασφάλεια και για την προφανή και συνεχώς αυξανόμενη υπεροπλία (ποιοτική και ποσοτική) της Τουρκίας. Οι καίριες αναφορές των επίτιμων αρχηγών ΓΕΣ, ΓΕΑ, ΓΕΝ και Στόλου στον Θουκυδίδη μας προξενούν ρίγη συγκίνησης και μας αναγκάζουν να εξετάσουμε προσεκτικά την ιστορία του έθνους των Ελλήνων.
Η εφημερίδα σας έχει το θάρρος να αναδείξει εθνικές αδυναμίες και να φωτίσει τις σκοτεινές αιτίες τους. Οι αρθρογράφοι, αναλυτές και γελοιογράφοι της «Κ» μας βοηθούν να κατανοήσουμε και να δούμε πιο καθαρά πίσω από τις διάφορες «στολές παραλλαγής» που οι κυβερνώντες αριστεροί και ακροδεξιοί φορούν κατά καιρούς. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνον η άρνησή μας να γνωρίσουμε τον εαυτό μας σαν Ελληνες, πρόβλημα στο οποίο η «Κ» συχνά αναφέρεται. Είναι επίσης η απαξιωτική στάση που ενθαρρύνεται με πολλούς τρόπους στην Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία, χώρα με ανεξάντλητη δυναμική, με συμπαγή θρησκευτική και πολιτική ταυτότητα, με ιστορική παρουσία όχι μόνο στην Ασία αλλά και στην Ευρώπη για οκτώ συνεχείς αιώνες, χώρα με παραδόσεις ισλαμικής και πολιτικής κυριαρχίας με τις οποίες ο λαός της ταυτίζεται! Και όμως, εμείς, οι έξυπνοι Ελληνες του Αιγαίου και της Ευρώπης, κάθε άλλο παρά προσπαθούμε να καταλάβουμε τους πολυπληθείς γείτονές μας είτε αυτοί κατοικούν στον Κεράτιο είτε στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, είτε στα εμπόλεμα σύνορα της Συρίας και του Ιράκ. Για εμάς είναι όλοι Τούρκοι υπήκοοι του Ερντογάν – ανίκανοι να ενταχθούν στην Ευρώπη, υπάκουοι πάντοτε στις τελεσίδικες αποφάσεις των ΗΠΑ, πρόθυμοι να δημιουργήσουν εντάσεις με την Ελλάδα ή την Κύπρο για να κερδίσουν πολιτικές συμπάθειες στο εσωτερικό της χώρας τους. Είναι καιρός πλέον να αλλάξει αυτή η κοντόφθαλμη στάση απέναντι στην Τουρκία! Είναι καιρός πλέον να γνωρίσουμε τους γείτονές μας, να εξοικειωθούμε με τις νοοτροπίες και τις προκαταλήψεις τους, να μοιραστούμε κοινωνικά, πολιτιστικά, επιχειρηματικά επιτεύγματα μαζί τους. Η μοιρασιά αυτή δεν είναι καθόλου ανάγκη να παραμείνει διμερής, αντιθέτως θα ήταν πολύ πιο παραγωγική και πρόσφορη αν βασιζόταν σε πολυεθνική συνεργασία.
Προφανή παραδείγματα προσφέρει βέβαια η Κύπρος σε τομείς όπως η εκπαίδευση και η οικονομία, αλλά και η εθνική της άμυνα με τη διεθνοποίηση της ΑΟΖ. Για όλα αυτά χρειαζόμαστε μακρόπνοες ειρηνικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα μας απειλείται. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι, αν πολεμήσουμε την Τουρκία, θα ηττηθούμε πολλαπλά, είτε χαθούν εθνικά εδάφη είτε όχι.
Οι επίτιμοι αρχηγοί των Ε.Δ. κρούουν τον κώδωνα μιας επικείμενης εθνικής καταστροφής. Αλλά ακόμη και αν υποθέσουμε ότι θα την αποφύγουμε στο άμεσο μέλλον με την έλευση μιας επόμενης, υπεύθυνης κυβέρνησης πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι η ιστορία του έθνους μας δεν είναι απαραίτητο να επαναλαμβάνεται κάθε αιώνα.
Μιχαλης Μοσχος