Πες και συ έναν λαπαλισμό, μπορείς

Πες και συ έναν λαπαλισμό, μπορείς

Κύριε διευθυντά

«Κι όμως αυτός ο άνθρωπος, λίγο πριν τον σκοτώσουν, ήταν μια χαρά», μας πληροφόρησε τις προάλλες από την επαρχία ένας ανταποκριτής μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού δίπλα σε ένα πτώμα και μπροστά στην κάμερα. Μα αυτό είναι καθαρός «λαπαλισμός», αναφώνησα έκπληκτος και έσπευσα αμέσως στις πηγές μου. Ο Jacque de La Palisse (ή Palice), 1470-1525, ήταν ένας γενναίος Γάλλος στρατηγός, ο οποίος τιμήθηκε με πολλά παράσημα για την προσωπικότητά του και τις ανδραγαθίες του σε αρκετούς πολέμους, πέθανε δε μαχόμενος κάτω από τα τείχη της Παβίας. Σε αυτόν αποδίδεται μια… μπούρδα περιωπής (που όμως δεν ανήκει σε αυτόν), ύστερα από ένα χιουμοριστικό τραγουδάκι που σχεδίασαν αμέσως μετά τον θάνατό του οι στρατιώτες του, που τον λάτρευαν. Παραθέτω ένα μικρό μέρος του:

(…) Μ. de La Palisse est mort

En perdent sa vie.

Un quart d’heure avant sa mort

Il etait encore en vie (…)

(Ο κ. Ντε Λα Παλίς είναι νεκρός

χάνοντας τη ζωή του.

Ενα τέταρτο πριν πεθάνει

ήταν ακόμα ζωντανός.)

Αυτό ονομάστηκε «λαπαλισμός» ή «λαπαλισάδα» (Lapalissade), που δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά μια βεβαίωση, κατάφαση, μια ταυτολογία ή βλακώδη σκέψη, με την οποίαν εκφράζεται κάτι προφανές, μια κοινοτοπία, που όμως συνήθως εντυπωσιάζει και χωρίς απαραίτητα να την καταλαβαίνεις. Αλλως, «την ηλιθίας εναργείας αλήθειαν»!

Ιδού, λοιπόν, μερικοί λαπαλισμοί που ακούστηκαν κατά καιρούς: Πριν να κοιμηθώ, ήμουν ξύπνιος. Ο νικητής επωμίζεται τη νίκη. Μερικοί είναι μεγάλοι, άλλοι όχι. Οσο πιο αργό είναι το πλοίο, τόσο πιο αργά ταξιδεύει. Οταν ο άνεμος είναι ασθενής, φυσάει πολύ λίγο. Ψυχρό είναι ό,τι μας δίνει την αίσθηση του κρύου. Ελευθερία είναι να είσαι ελεύθερος. Μου αρέσει η σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Είμαι σίγουρος ότι μετά τη νύχτα θα έλθει η ημέρα. Ετοιμάστηκε να κρεμαστεί, αλλά το σχοινί του έκοβε τον λαιμό. Κάποιος στη θνήσκουσα συμβία του: «Μη μου πεθάνεις, γιατί θα σε σκοτώσω» κ.ά. Αυτά μας βοηθούν στο καφενείο της γειτονιάς μου να διασκεδάζουμε λιγάκι, όταν δεν μιλάμε για την οικονομική κρίση, τη σύνταξή μας, τα φάρμακα που παίρνουμε και τις επερχόμενες εκλογές. Δοκιμάστε κι εσείς αυτό το παιχνιδάκι και θα χαλαρώσετε λιγάκι. Εντέλει, ο ένδοξος αλλά ατυχής Ντε Λα Παλίς άδικα ταυτίστηκε με αυτή την πελώρια ανοησία, που έμεινε στην Ιστορία. Αχ, μεσιέ Ζακ ντε Λα Παλίς, (δεν) μας έφυγες πολύ νωρίς…

Γ. Α. Κουρμουσης

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή