Κύριε Διευθυντά
Παλαιός συνεργάτης, και τακτικός αναγνώστης, παρακολουθώ την έξοχη «Καθημερινή» με αγάπη. Θαυμάσιες στήλες γνώμης όπως εκείνη της Τασούλας Επτακοίλη με το τρυφερό της κείμενο (17/7) για την αδικοχαμένη Suzanne EATON. Η «ορθογραφία» του ονόματος της ΕΑΤΟΝ στα ελληνικά ως «ΙΤΟΝ» με επλήγωσε. Χωρίς ειδικότητα, ως απλός πολίτης, μετρίας μορφώσεως –αλλά λάτρης της Ελλάδος, του «ελληνικού» και της γλώσσας –το ίδιο πράγμα – της γλώσσας που καυχώμεθα ότι αποτελεί τεκμήριο της συνεχείας του Εθνους και της φυλής θίγομαι όταν βλέπω αυτό το κόσμημα να εκβαρβαρίζεται με την απλοποίηση χάριν της αγράμματης (λούμπεν) πλέμπας και του αντιδυτικισμού. Εχουμε φτάσει στο σημείο όπου όταν θέλουμε να δούμε την σωστή ορθογραφία μιας ελληνικής λέξεως πρέπει να αναζητήσουμε την αναγραφή της σε μία από τις δυτικές γλώσσες, όπου η ελληνική αναπαρίσταται και η ορθογραφία (και προσωδία) τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια και σεβασμό. Η δασεία διατηρείται με το (επίσης αρχαίο) «Η» μέχρι το «ρ» εις το «rhetoric» κ.ά. και όλες οι δίφθογγοι.
Βεβαίως, τα πνεύματα –στολίδια της γλώσσας– εισήχθησαν στα ελληνιστικά χρόνια για να βοηθήσουν τους βαρβάρους να προφέρουν τα ελληνικά όταν έγιναν «κοινή» – με πολλές έννοιες της λέξεως. Αυτήν μιλάμε σήμερα παρά τις προσπάθειες του Αυγούστου να διατηρήσει την Αττική διάλεκτο. (Οπως δίδαξε ό αείμνηστος Κ. Τρυπάνης). Φτάνει όμως! Ας μην την αποξενώνουμε από τις δυτικές θυγατέρες μας με τον εκβαρβαρισμό που ούτε οι Τούρκοι δεν τόλμησαν όταν καθιέρωσαν την λατινική γραφή των ξένων λέξεων (με κωμικά αποτελέσματα). Μέσω της ορθογραφίας φαίνεται η ετυμολογία και η σημασία της λέξεως. «Shakespear» σημαίνει «Σείω το δόρυ». «Σέξπιρ» δεν παραπέμπει στο πρωτότυπο ούτε πουθενά. Είναι όπως θα το έγραφε αγράμματος κάφρος, όχι διορθωτής της «Καθημερινής».
Τηλεμαχος Μαρατος