Κύριε διευθυντά
Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον την εκστρατεία του πρωθυπουργού για εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου, ενός νόμου που προστατεύει αθώους οι οποίοι έχουν περιορισμένη δυνατότητα άμυνας. Στη χώρα μας όμως, δυστυχώς, η υπακοή στον νόμο είναι συνήθως η εξαίρεση του κανόνα. Η προσαρμογή στον νόμο, ξεκάθαρο δείγμα παιδείας και δημοκρατίας, συχνά θεωρείται ένδειξη δειλίας, έλλειψη εξυπνάδας και μειωμένη «λεβεντιά».
Στην πρωινή εκπομπή του κ. Πορτοσάλτε στον ΣΚΑΪ 100,3 στις 30 Ιουλίου, συμμετείχε ως προσκεκλημένος και ο γνωστός πνευμονολόγος δρ Μπεχράκης, ορισθείς από τον πρωθυπουργό ως συντονιστής της αντικαπνιστικής εκστρατείας και της διαμόρφωσης των σχετικών διατάξεων. Μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι σε χώρους διασκέδασης και αναψυχής, οι οποίοι διαθέτουν τρεις τουλάχιστον πλευρές ανοικτές, θα επιτρέπεται το κάπνισμα. Θέλοντας να συμβάλω στην ουσιαστική προστασία των απροστάτευτων μη καπνιστών θα ρωτήσω το εξής: Το κύριο ζητούμενο είναι το πόσες πλευρές ή παράθυρα του κέντρου αναψυχής είναι ανοικτές ή κυρίως η γειτνίαση με καπνίζοντες; Αναφέρω δύο πρόσφατα περιστατικά που με αφορούν – με παρόμοιες εμπειρίες, είμαι σίγουρος, ότι να υπάρχουν σε όλους:
1) Στις 31 Ιουλίου μεσημέρι έτρωγα σε εξωτερικό σκεπασμένο χώρο εστιατορίου στη γειτονιά μου με τις τρεις πλευρές ανοικτές. Περίπου στη μέση του γεύματος, και ενώ μέχρι τότε οι θαμώνες ήταν λίγοι που δεν κάπνιζαν, προστέθηκαν δύο άνδρες, ένας στο ακριβώς μπροστινό μου τραπέζι και ο άλλος στο πίσω, αποστάσεις μικρότερες του μέτρου. Και οι δύο παρήγγειλαν ένα μπουκάλι μπίρα και άρχισαν να καπνίζουν χωρίς διακοπή. Βρέθηκα στο «μάτι του κυκλώνα». Μη μπορώντας να αλλάξω τραπέζι γιατί ήμουν στο μέσον του γεύματος, αποτέλειωσα το γεύμα «επί τροχάδην» και απεχώρησα.
2) Προ ημερών παρακολούθησα ταινία σε θερινό σινεμά στην περιοχή όπου κατοικώ μαζί με τη σύζυγό μου. Το σινεμά είχε και τραπεζάκια για αναψυκτικά και το σχετικό σταχτοδοχείο. Χρειάστηκε να αλλάξουμε δύο φορές θέση μέχρι να καταφέρουμε να βρεθούμε σε σχετικά ικανή απόσταση από τους καπνούς και τους ατμούς. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμα παρόμοια περιστατικά.
Μήπως λοιπόν το ζητούμενο δεν είναι οι πλευρές ή τα παράθυρα του χώρου που είναι ανοικτά ή κλειστά αλλά η συνάθροιση ανθρώπων μεταξύ των οποίων βέβαια και καπνιστές ή ατμιστές, οι οποίοι όταν θα υπάρχουν ανοικτές πλευρές ή παράθυρα, με τη «βούλα του νόμου» πλέον θα καπνίζουν και θα ατμίζουν αρειμανίως σε απόσταση λίγων εκατοστών από τη μύτη των αθώων και απροστάτευτων θυμάτων;
Τελειώνοντας, συγχαίρω και εύχομαι εκ βαθέως επιτυχία στην προσπάθεια του πρωθυπουργού και του συντονιστή της εκστρατείας πνευμονολόγου δρος Μπεχράκη. Ελπίζω να κάνουμε επιτέλους το βήμα αυτό πολιτισμού, δηλαδή να σεβαστούμε το δικαίωμα του άλλου να προστατεύσει την υγεία του. Ας προσθέσω ότι ο πατέρας μου ήταν μανιώδης καπνιστής, της εποχής που δεν γνώριζαν, και απεβίωσε από τις παρενέργειες σε ηλικία 63 ετών.
Α. Π. Οικονομοπουλος, Ομότιμος καθηγητής Παν/μίου Κρήτης, Τμήμα Βιολογίας