Κύριε διευθυντά
Ανακοινώθηκαν τα μέτρα σωτηρίας της ΔΕΗ. Δυστυχώς δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα που έφεραν την άλλοτε κραταιά επιχείρηση στο σημερινό χάλι, είναι ασπιρίνες. Η ΔΕΗ έπαψε προ πολλού να είναι το κρατικό μονοπώλιο, είναι μια εταιρεία που πρέπει να ανταγωνιστεί άλλες ομοειδείς. Η κοινωνική πολιτική είναι αρμοδιότητα του κράτους, όχι της ΔΕΗ. Το κράτος προστατεύει τους οικονομικά ασθενείς και αναλαμβάνει τα έξοδα λ.χ. της μη διακοπής της παροχής όταν ο καταναλωτής αδυνατεί να πληρώσει. Οι δημόσιοι/δημοτικοί οργανισμοί δεν είναι συνεπείς στις πληρωμές, συνήθως έχουν έλλειψη πιστώσεων και παρ’ όλα αυτά η παροχή δεν διακόπτεται με ζημία της ΔΕΗ.
Πρόσφατα λ.χ. το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι τα ΑΕΙ χρωστούν 6,3 εκατ. Να μην ξεχνάμε ακόμη τις συμβάσεις κάτω του κόστους ΛΑΡΚΟ (δεν πληρώνει) και Αλουμίνιο (πληρώνει). Ο καταναλωτής, που όταν διακόπτεται η παροχή και παράνομα την επανασυνδέει, δεν διώκεται. Βέβαια πρόκειται για αδίκημα που όμως πρακτικά είναι αδύνατο να οδηγηθεί στα δικαστήρια. Αν η πράξη ήταν αυτόφωρο αδίκημα ή αφαιρείτο ο μετρητής, το φαινόμενο θα είχε περιοριστεί εντυπωσιακά. Αυτός ο εναγκαλισμός της ΔΕΗ με το κράτος είναι η ουσία του προβλήματος, Αντ’ αυτού, οι προσπάθειες εστιάζονται στην έλλειψη ρευστότητας. Φυσικά είναι σοβαρό πρόβλημα, όμως είναι ο κορυφή του παγόβουνου.
Ακούστηκαν πολλά. Ο υπουργός «σωτήρας» της ΔΕΗ ξεκίνησε τη θητεία του λέγοντας ότι ετοιμάζει πακέτα με μονάδες να τις πουλήσει για να λύσει το πρόβλημα ρευστότητας. Μετά το γύρισε ότι θα πωληθεί ο ΔΕΔΔΗΕ (βοήθησε ο πρωθυπουργός που είπε ότι η ΔΕΗ δεν διαμελίζεται). Παράλληλα χάλασε τον κόσμο ότι η ΔΕΗ δεν αξίζει τίποτε, κανείς δεν ενδιαφέρεται να την αγοράσει, οι λιγνιτικές μονάδες είναι οικονομικότερο να μη λειτουργούν, κλπ.
Τα προβλήματα της ΔΕΗ δημιουργήθηκαν κατά τον υπουργό από την προηγούμενη κυβέρνηση που δεν πούλησε τη «μικρή ΔΕΗ», περίπου το 1/3 της καθετοποιημένης επιχείρησης, αλλά διαπραγματεύτηκε μείωση της προμηθείας της ΔΕΗ από το 90% στο 50% με μοχλό την πώληση φτηνής ενέργειας (ΝΟΜΕ) στους ανταγωνιστές. Οπως είπε ο υπουργός, «πρόκειται για την πρώτη δωρεάν ιδιωτικοποίηση». Ορος εντελώς αδόκιμος.
Η μείωση των πελατών της ΔΕΗ είναι ούτως ή άλλως το ζητούμενο. Στην Ιταλία έγινε με πώληση μονάδων και στη Γαλλία με τις πωλήσεις ΝΟΜΕ χωρίς κανείς να μιλήσει για ιδιωτικοποίηση. Βέβαια το εγχείρημα ήταν από την αρχή καταδικασμένο σε αποτυχία και προκλήθηκε ζημία στη ΔΕΗ. Πολύ σωστά πράττει η κυβέρνηση που προσπαθεί να ακυρώσει τη συμφωνία αυτή με την Ε.Ε. Ακόμη είπε ότι βρίσκεται σε συνεννόηση με τη ΡΑΕ να αλλάξει το καθεστώς όταν ο καταναλωτής αλλάζει πάροχο, ώστε να μην αφήνει φέσια. Παράξενο, το πρόβλημα αυτό έχει ήδη λυθεί επί υπουργίας Σκουρλέτη, σήμερα αλλάζει κανείς πάροχο μόνο αφού εξοφλήσει τον προηγούμενο.
Με δηλώσεις του, ο νέος πρόεδρος της ΔΕΗ είπε ότι θα προταθούν στους καταναλωτές πακέτα, όπως στις τηλεπικοινωνίες. Η ΔΕΗ είναι σοβαρή επιχείρηση που ο καταναλωτής εμπιστεύεται και δεν πρέπει να εξομοιώνεται με τους εναλλακτικούς παρόχους που κοιτάζουν να βγάλουν λεφτά προσφέροντας πακέτα. Η ΔΕΗ δεν χρειάζεται τέτοια «κόλπα» για να αυξήσει τα κέρδη.
Αν πραγματικά θέλουν να κάνουν καλό για την επιχείρηση πρέπει:
(1) το κράτος ν’ αναλάβει το κόστος της κοινωνικής πολιτικής (2) να σταματήσει να είναι ο μεγαλύτερος φεσαδόρος, να φροντίζει να εξοφλεί έγκαιρα τις υποχρεώσεις του (3) να σταματήσουν οι ζημιογόνες συμβάσεις και (4) να λυθεί το πρόβλημα της παράνομης επανασύνδεσης παροχής. Προφανώς απαιτείται ανάλογη κινητοποίηση του προσωπικού. Βέβαια αυτό πονάει, αφού το κράτος πρέπει να καταβάλει το τίμημα και φυσικά να δυσαρεστήσει πιθανούς ψηφοφόρους. Δυστυχώς είναι απαραίτητο. Χωρίς να αντιμετωπιστεί η αιτία, οι ενέσεις ρευστότητας τελειώνουν και συνεχώς χρειάζονται νέες. Καμιά αρρώστια δεν αντιμετωπίζεται με ασπιρίνες.
Αλβέρτος Μαϊσης, Πρώην Δ/ντής στη Γεν. Δ/νση Μεταφοράς της ΔΕΗ