Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της Κυριακής 27/10 διάβασα το άρθρο του κ. Γ. Λιάλιου, σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος της αργυροχρυσοχοΐας στην Αθήνα. Αφού το θέμα παρουσιάζεται, αλλά και είναι, τόσο σοβαρό, θα πρέπει η κυβέρνηση να βρει λύση και λύση αποτελεί ενέργεια που έχει αρχή-μέση-τέλος και όπου το τέλος θα έρθει πριν ο ασθενής πεθάνει. Θα σκεφτεί κάποιος «με τι να μοιάζει η λύση»; Πρέπει να μοιάζει με την ίδρυση ενός κέντρου, όπου να συγκεντρωθούν οι ασχολούμενοι με το επάγγελμα, πριν αυτό διαλυθεί.
Υπάρχουν αρκετά κτίρια, τα οποία ανήκουν στο Δημόσιο ή στις τράπεζες και τα οποία ρημάζουν ακατοίκητα ή κατειλημμένα. Η λύση, όπως άλλωστε στη χώρα μας, όλες οι λύσεις, έχει απέναντι τον χρόνο και τη γραφειοκρατία. Οι πολιτικοί και οι δημόσιοι λειτουργοί υποφέρουν από το σύνδρομο της αβελτηρίας και συγχέουν τη σκέψη με την πράξη. Παραθέτω δύο παραδείγματα: Πριν από χρόνια και τότε που η οικονομία της Ιαπωνίας κάλπαζε με φρενήρεις ρυθμούς, διάβασα στην Ashahi Shimbun, ότι ο υπουργός Βιομηχανίας, πήγε στον Νότο στο νησί Σικόκου, όπου μια μικρή βιομηχανία αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα! Το δεύτερο παράδειγμα. Πριν από τρία χρόνια, τότε που βασίλευε ο ΣΥΡΙΖΑ, διάβασα ένα άρθρο ενός πολιτευτή, ο οποίος σήμερα είναι υπουργός.
Το περιεχόμενο πλησίαζε τα όρια του ανόητου και απάντησα. Ο πολιτευτής μου τηλεφώνησε αμέσως, ήταν ευγενής και με κάλεσε να τον επισκεφθώ στο γραφείο του «να τα πούμε». Του απάντησα, ότι θα ήταν καλύτερο να έλθει εκείνος στην επιχείρησή μου για να δει και να καταλάβει πώς είναι η πραγματικότητα. Βρήκε την ιδέα καλή και μου είπε ότι το γραφείο του θα φρόντιζε για τη συνάντηση.
Αμέσως μου τηλεφώνησαν και ορίσαμε την ημέρα. Την παραμονή μου όρισαν νέα ημερομηνία «λόγω φόρτου εργασίας», για να μου γίνει, τη νέα παραμονή, νέα αναβολή και νέα πρόταση, δηλ. να συνεννοηθώ και με άλλες επιχειρήσεις της περιοχής, ώστε ο κύριος πολιτευτής να τις επισκεφθεί και να σχηματίσει πληρέστερη αντίληψη. Τρεις επιχειρήσεις συμφώνησαν και ένας εκ των οποίων με χαρακτήρισε «αφελή» και δυστυχώς είχε δίκιο, αφού ο πολιτευτής ουδέποτε έκρινε χρήσιμο να γνωρίσει «τους δρόμους με τις φάμπρικες», φοβούμενος προφανώς μήπως λερώσει τη γραβάτα του. Με τέτοια νοοτροπία, είναι δύσκολο να βρεθεί λύση για τους αργυροχρυσοχόους και ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει να την αλλάξει, μακάρι να συμβεί!
Απόστολος Γεωργόπουλος, Επιχειρηματίας