Κύριε διευθυντά
Σε άρθρο του στην «Καθημερινή» της 27/10/2019 ο αν. καθηγητής Οικονομικών κ. Σ. Γεωργανάς εκθέτει τις απόψεις του σχετικά με τους ουρανοξύστες του Ελληνικού, ισχυριζόμενος ότι επειδή «η αρχιτεκτονική πάντα συμβόλιζε πού πάει μια χώρα», στην Ελλάδα θα πρέπει να «πάμε» στους ουρανοξύστες, αρκεί αυτοί να είναι «στολίδια παγκόσμιας ακτινοβολίας». Ομως, τα πραγματικά «στολίδια» του αττικού λεκανοπεδίου υπάρχουν ήδη και δεν είναι άλλα από τα στοιχεία της μοναδικής τοπογραφίας του και τα ίχνη της εξέχουσας Ιστορίας του, που έχουν κακοποιηθεί κατά τα μεταπολεμικά χρόνια και για τα οποία θα μπορούσε να διατεθεί μέρος του οικονομικού προϊόντος του Ελληνικού, με στόχο την ανάκτηση και ανάδειξή τους.
Οι ορεινοί όγκοι και οι λόφοι του, το θαλάσσιο μέτωπο του Σαρωνικού, τα ποτάμια και τα ρέματά του, οι αρχαιολογικοί του χώροι πρέπει να αναμορφωθούν και να επανασυνδεθούν με την πόλη της οποίας αποτελούν τη φυσική προέκταση, αλλά, πέραν τούτων, και η αχανής δομημένη επιφάνειά της χρειάζεται άμεσα να αναπνεύσει και να αναζωογονηθεί, ώστε όλα ταυτόχρονα να αποτελέσουν στοιχεία μιας νέας πορείας για την Αθήνα.
Διότι η πρωτεύουσα, παρά την αφόρητη τσιμεντοποίησή της κατά το διάστημα αυτό, κατάφερε να διασώσει δύο χαρακτηριστικά που οι περισσότερες μεγαλουπόλεις του εξωτερικού απώλεσαν στις νέες περιοχές τους, μετά τον πόλεμο, εκτός ιστορικών κέντρων:
Τη συνεκτικότητα του αστικού της ιστού και τα χαμηλά οικοδομικά ύψη με όριο τα 32 μ. Το πρώτο, θεμελιώδης παράμετρος κοινωνικής συνοχής και δημόσιας ζωής και το δεύτερο, απαραίτητη συνθήκη σε ανταπόκριση με την κλίμακα του τοπίου και των αρχαιοτήτων με μέτρο τον άνθρωπο, αλλά και διατήρησης της σχέσης των κατοίκων με το πρώτο, που χάνεται σταδιακά μόλις τα ύψη ξεπεράσουν τους 4-5 ορόφους. (βλ. σχετικά Κ. Δοξιάδης, C. Alexander, A. Rossi, B. Rudofsky, L. Krier, J. Gehl κ.λπ.).
Ας επικεντρώσουμε λοιπόν το ενδιαφέρον μας και τα προκύπτοντα οικονομικά οφέλη από το Ελληνικό στην ανάδειξη των πραγματικών «κοσμημάτων» της Ιστορίας και του τόπου που τη γέννησε, στην οποία καμία απολύτως θέση δεν έχουν οι αποξενωτικοί, αλαζονικοί, βουλιμικοί και βέβηλοι για την Ελλάδα ουρανοξύστες (το ύψος των 200 μ. είναι 5πλάσιο του ύψους του Ιερού Βράχου, που εξισώθηκε πρόσφατα με το γειτονικό του 10ώροφο ξενοδοχείο). Η Αθήνα αποτέλεσε διαχρονικά το αξεπέραστο πρότυπο της έννοιας της πόλης και ως εκ τούτου διαθέτει ανεξίτηλη και μοναδική ταυτότητα. Φθάνει να την ξαναβρεί και να την προβάλει στο μέλλον. Αλλιώς, θα πρέπει να μετονομάσουμε το «Ελληνικό» χρησιμοποιώντας ξένο λεξιλόγιο, αφού βέβαια πρώτα αναρωτηθούμε τι ακριβώς συμβολίζουν οι ουρανοξύστες και ποιων αξιών είναι φαντασμαγορικοί φορείς.
Α.Δ. Τριποδακης, Πρόεδρος Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρείας