Κύριε διευθυντά
Mε τίτλο «Τα ρούχα δεν κάνουν (ούτε) τον παραστάτη» δημοσιεύθηκε στην έγκριτη εφημερίδα σας, την 19η Νοεμβρίου, στη στήλη Γράμματα Αναγνωστών, ένα συγκινητικό κείμενο του καρδιοχειρουργού κ. Γεωργίου Τόλη.
Αμέσως ήλθε στη μνήμη μου ένα παρόμοιο περιστατικό που και εγώ αντιμετώπισα, ως παραστάτης σημαίας, προ 60 ετών στο Γυμνάσιο Λαγκαδίων. Μόνο που εγώ τότε δεν ήμουν τόσο τυχερός, όπως εκείνος, να απουσιάζει ο αυστηρός γυμνασιάρχης μας και να τον αντικαθιστά ο επιεικής αναπληρωτής του. Είχα τελειώσει και εγώ την πρώτη τάξη του γυμνασίου τον Ιούνιο του 1958 με υψηλή βαθμολογία και μου ανακοινώθηκε ότι θα παρήλαυνα ως παραστάτης του σημαιοφόρου του γυμνασίου μας στην παρέλαση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Περίμενα, λοιπόν, με αγωνία και καμάρι τη μέρα της παρέλασης. Το ίδιο περίμεναν και οι γονείς μου, που είχαν έλθει επί τούτου από το χωριό μου να με καμαρώσουν. Ομως, την ημέρα της παρέλασης ο γυμνασιάρχης κατά την επιθεώρησή του στον σημαιοφόρο και στους πέντε παραστάτες του (οι καλύτεροι μαθητές από κάθε τάξη) διαπίστωσε ότι η αμφίεσή μου ήταν… ενδεής και «έθιγε» το κύρος του γυμνασίου και… υποβάθμιζε την παρέλαση!
Αποφάσισε, λοιπόν, να με αποβάλει από τη θέση του παραστάτη και να με αντικαταστήσει με άλλον συμμαθητή μου, ο οποίος είχε καλύτερη αμφίεση. Τόσο απλά και τόσο… παιδαγωγικά. Εις μάτην ο αναπληρωτής του, καθηγητής Μαθηματικών, με υπεράσπισε λέγοντας: «Κύριε γυμνασιάρχα, τον μαθητή αυτό επιλέξαμε λόγω της αριστείας του και της εξαιρέτου χρηστοήθειάς του και όχι λόγω της αμφίεσής του».
Ο δικός μου γυμνασιάρχης δεν μου είπε «θα παρελάσεις όπως είσαι», όπως συνέβη στον τυχερό κ. Τόλη. Αποτέλεσμα ήταν να αποβληθώ της παρέλασης και να την παρακολουθώ από μακριά, ως τιμωρημένος, μόνος μου και δυστυχής. Ολα καλά και όλα ωραία, λοιπόν. Η παρέλαση πέτυχε. Ούτε γάτος ούτε ζημιά. Ουδείς αντιλήφθηκε την απαράδεκτη και αντιπαιδαγωγική αυτή μεταχείρισή μου. Μόνο οι γονείς μου δεν με είδαν δίπλα στον σημαιοφόρο και ανησύχησαν.
Για την ιστορία σημειώνω ότι το κύρος του Γυμνασίου Λαγκαδίων, που το 1958 απειλήθηκε με καταρράκωση από την ενδυματολογική μου ανεπάρκεια, λίγα χρόνια αργότερα, το 1962, ανυψώθηκε πολύ ψηλά, όταν σε πανελλήνιο διαγωνισμό εκθέσεων μαθητών όλων των γυμνασίων, αυτό ήλθε πρώτο από όλα τα γυμνάσια της Πελοποννήσου, αφού την καλύτερη έκθεση (πρώτο βραβείο) την έγραψε ένας μαθητής του. Ηταν ο ίδιος που το 1958 έμεινε εκτός σημαίας… δι’ ένδειαν.
Δημητρης Κουκουζης, Δικηγόρος