Κύριε διευθυντά
Σχετικά με το άρθρο του κ. Ανδρέα Δρυμιώτη – «Καθημερινή» της Κυριακής 8.12.2019 με τίτλο «Οι βάρβαροι Γερμανοί». Ο ίδιος επικαλούμενος γερμανική εμπειρία, προτρέπει – προκρίνει την ακύρωση της απόφασης του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων για τον χαρακτηρισμό των τριών ιστορικών αεροσκαφών ως νεώτερων ΚΙΝΗΤΩΝ μνημείων, επιμένοντας και αυτός στον χαρακτηρισμό πως πρόκειται για «παλιοσίδερα». Προσεγγίζει το όλο θέμα (άσπρο – μαύρο), χωρίς να λαμβάνει υπόψη του πολύ σημαντικές παραμέτρους.
• Η Ελλάδα έχει παρουσία στον χώρο της αεροπορίας (εμπορικές αερομεταφορές) 90 έτη περίπου και όμως, δεν διαθέτει Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας. Η Γερμανία διαθέτει πολλά. Επειτα από ενέργειές του, το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων Ολυμπιακής Αεροπορίας (ΠΟΛΚΕΟΑ) πέτυχε με νόμο (ΦΕΚ35 – 1.3.2018) τη χωροθέτηση Μουσείου Πολιτικής Αεροπορίας στο Ελληνικό.
Συμπέρασμα: Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας χωρίς αεροπλάνα δεν γίνεται.
• Ο χαρακτηρισμός των τριών ιστορικών αεροσκαφών προέκυψε έπειτα από απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων (3.7.2019), κατόπιν εισήγησης του φορέα μας (ΠΟΛΚΕΟΑ). Το υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε πως συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Ν. 3028/2002 και άρθρου 20, παρ. 1Ε.
• Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε στον κ. Α. Δρυμιώτη ότι δεν μπορούν να συγκριθούν τα μεγέθη της Γερμανίας με την Ελλάδα. Η Lufthansa, με τον τεράστιο στόλο που διαθέτει και τα εκατοντάδες αεροσκάφη, αποσύρει σε ετήσια βάση αεροσκάφη ως μη πλόιμα, αξιολογεί τις ανάγκες των μουσείων ως πρώτη επιλογή και στη συνέχεια, έχοντας αυτήν την υποδομή, το γερμανικό κράτος προχωράει στην αξιοποίηση με το πρόγραμμα ανακύκλωσης, το οποίο συνδράμει οικονομικά τον αερομεταφορέα.
Ερώτηση: Πιστεύει ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης πως τα μεγέθη είναι συγκρίσιμα;
• Στον ελλαδικό χώρο, δεν πρόκειται να ξαναβρεθούν διαθέσιμα αεροσκάφη Β747, Β737, Β727, που να είναι διαθέσιμα, για ένα Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας. Στη Γερμανία, πρώτα πλαισιώνουν τα πολλά αεροπορικά μουσεία που διαθέτουν και στη συνέχεια υλοποιούν το σχετικό πρόγραμμα που επικαλείται ο ίδιος στο άρθρο του (Συν. 1)
• Γνωρίζει αλήθεια ο κ. Α. Δρυμιώτης πόσα Μουσεία Πολιτικής Αεροπορίας διαθέτει η Γερμανία; Ας μας απαντήσει: Είναι υπέρ της δημιουργίας Εθνικού Μουσείου Πολιτικής Αεροπορίας στο Ελληνικό (γεγονός που προβλέπεται πλέον εκ του νόμου) και που σηματοδοτεί την ιστορικότητα του χώρου; Εάν ναι, τον καλούμε ως επώνυμο και αναγνωρίσιμο πολίτη να το στηρίξει.
• Δεν επιθυμούμε να μας εμπλέκει σε μία πολιτική κόντρα, όπως αναδύεται από το άρθρο του. Του γνωρίζουμε πως εμείς κινηθήκαμε θεσμικά με την προώθηση του αιτήματός μας (υπουργείο Πολιτισμού) που εκ του νόμου είναι αρμόδιο να κρίνει με επιστημονικά τεκμηριωμένα στοιχεία αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τον χαρακτηρισμό των τριών ιστορικών αεροσκαφών ως νεώτερων ΚΙΝΗΤΩΝ μνημείων. Αυτό και έγινε. Θεωρούμε την παρότρυνσή του προς την κ. Μενδώνη άστοχη και όχι ευγενική.
• Το άρθρο του κ. Α. Δρυμιώτη, μας θύμισε μία ιστορία πολύ παλαιά, όταν επιτελείς του Πολεμικού Ναυτικού πρότειναν τη διάσωση του θωρηκτού «Αβέρωφ» ως ιστορικού μνημείου και η πρώτη αντίδραση των γραφειοκρατών ήταν «να το βουλιάξουμε». Τα σχόλια περιττεύουν για το τι είναι σήμερα για την Ελλάδα το θωρηκτό «Αβέρωφ». Very important: Τα ιστορικά αεροσκάφη, επουδενί παρεμποδίζουν ή καθυστερούν την επένδυση στο Ελληνικό.
Τέλος, υπενθυμίζουμε πως το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων Ολυμπιακής Αεροπορίας (ΠΟΛΚΕΟΑ) διαθέτει σήμερα μία συλλογή από 23.000 εκθέματα που διατρέχουν την ιστορία της Πολιτικής Αεροπορίας από το 1930 έως και σήμερα, καθώς και επτά (7) αεροσκάφη που εν δυνάμει, το επόμενο χρονικό διάστημα, θα γίνουν δώδεκα (12). Ολα αυτά, χωρίς καμία επιχορήγηση από πουθενά, αλλά με το μεράκι, πείσμα, επιμονή και πολλές θυσίες του ΠΟΛΚΕΟΑ και των μελών του. Εκ του αποτελέσματος προκύπτει πως εάν δεν υπήρχαμε, έπρεπε να μας εφεύρουν.
Βασιλης Τσατσαραγκος, Πρόεδρος ΠΟΛΚΕΟΑ
Απάντηση
Στο άρθρο μου περιέγραψα με σκωπτική διάθεση αλλά με ακρίβεια τι κάνουν οι Γερμανοί στα παροπλισμένα αεροπλάνα τους. Επίσης ανέφερα σε εισαγωγικά τις δηλώσεις της υπουργού Πολιτισμού του Σύριζα σχετικά με το θέμα, ώστε οι αναγνώστες να έχουν την πλήρη εικόνα και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Πάμε όμως και στην ουσία της επιστολής.
Το αεροδρόμιο του Ελληνικού έκλεισε το 2001. Για 17 ολόκληρα χρόνια κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για τα τρία αεροπλάνα τα οποία σκουριάζουν. Ξαφνικά το 2018, όταν ξεπεράστηκε το δάσος και τα αρχαιολογικά η ΠΟΛΚΕΟΑ ζήτησε από το υπουργείο Πολιτισμού να κηρυχθούν διατηρητέα μνημεία τα τρία αεροπλάνα. Σύμπτωση; Στη μακροσκελή επιστολή του ο Πρόεδρος αναφέρει ότι «Στη Γερμανία, πρώτα πλαισιώνουν τα πολλά αεροπορικά μουσεία που διαθέτουν και στη συνέχεια υλοποιούν το σχετικό πρόγραμμα που επικαλείται ο ίδιος». Αποσιωπά όμως το γεγονός ότι αυτά που περιγράφονται αφορούν ένα αεροπλάνο της Lufthansa, στο όποιο εκδηλώθηκε αεροπειρατεία από 4 Παλαιστινίους το 1977. Διήρκεσε 5 μέρες και το αεροπλάνο αφού πέρασε από Ρώμη, Λάρνακα, Μπαχρέιν, Ντουμπάι και Αντεν όπου οι αεροπειρατές σκότωσαν τον κυβερνήτη, κατέληξε στο Μογκαντίσου όπου επίλεκτη ομάδα της γερμανικής αστυνομίας απελευθέρωσε τους 86 επιβάτες και τα 4 μέλη του πληρώματος. Ναι, αυτό το αεροπλάνο έχει ιστορική σημασία και αξίζει να διατηρηθεί. Αλλά και στην περίπτωση αυτή το αεροπλάνο αγοράστηκε από την εταιρεία Dornier, η οποία κατασκευάζει αεροπλάνα. Τι σχέση έχει αυτή η περίπτωση με τα δικά μας 3 αεροπλάνα, παρόμοια των οποίων είναι γεμάτα τα νεκροταφεία αεροσκαφών και η διατήρησή τους in situ στους χώρους του Ελληνικού, ομολογώ ότι ξεπερνά τη δική μου λογική.
Τέλος, η σύγκριση της περίπτωσης των 3 αεροπλάνων με το θωρηκτό «Αβέρωφ», μόνο σαν ιεροσυλία μπορεί να χαρακτηριστεί, αποδεικνύοντας ότι στην προσπάθεια να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα καταλήγουμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Ανδρεας Δρυμιωτης, Σύμβουλος Επιχειρήσεων