Κύριε διευθυντά
Παραθέτω ανέκδοτο που αφορά στον γερο-Πανουργιά, όπως το άκουσα απ’ τον παππού μου, δισεγγονό της αδελφής του αρματολού («Κ» 21-12-2019).
Το να φωνάξεις κάποιον με το όνομα του συμπαθούς τετράποδου ήταν και είναι βέβαια μία βρισιά, εκτός αν προερχόταν από τον γερο-Πανουργιά. Στη γλώσσα που μιλούσε αυτός, το «γάιδαρε» δεν εσήμαινε τίποτε άλλο από απλή φιλοφρόνηση. «Τι γίνεσαι, βρε γάιδαρε, πώς έχεις τη φαμίλια, βρε γάιδαρε, γιατί δεν περνάς από το σπίτι, βρε γάιδαρε;» Γάιδαρε σκέτο, χωρίς το συμπάθιο. Ολοι ήξεραν την καλή του την καρδιά και κανείς δεν τον παρεξηγούσε, ώσπου κάποιος θεώρησε τον εαυτό του θιγέντα και του έκανε μήνυση επί εξυβρίσει.
Την ημέρα της δίκης τα Σάλωνα σχεδόν ερήμωσαν. Ο γερο-Πανουργιάς κατηγορούμενος! Αυτό το χάζι δεν ήθελε να το χάσει κανείς. Την ορισμένη ώρα προσήλθε ο κατηγορούμενος, πέρασε με δυσκολία το πελώριο σώμα του μέσα από το πλήθος, έφτασε μπροστά στην έδρα, χαιρέτησε με το προσήκον σέβας τους δικαστές και κάθισε στο εδώλιο, σκορπίζοντας γυροβολιά τα πλούσια λαγγιόλια (πτυχές) της φουστανέλας του. Υστερα από τα τυπικά, ο πρόεδρος που ήξερε κι αυτός απ’ την καλή τον γέρο αρματολό προσπάθησε απ’ την αρχή να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα, ώστε να δώσει την ευκαιρία στον μηνυτή να ανακαλέσει, πριν ακόμη ακουστεί η απολογία του κατηγορουμένου που με τη γλώσσα που είχε μπορούσε να τα κάνει θάλασσα. «Εσύ, τι λες τώρα, κύριε…» «Με είπε γάιδαρο…» αποκρίθηκε αυτός δειλά δειλά. Οπότε, ο γέρος δεν κρατήθηκε άλλο. Πετάχτηκε επάνω και λέει με τη βροντερή φωνή του: «Εγώ σε είπα γάιδαρο, βρε γάιδαρε;».
Τρανταχτά γέλια δόνησαν την αίθουσα. Οι απόξω ρωτούσαν γιατί γελάνε οι απομέσα. Το γέλιο είναι κολλητικό, ευτυχώς. Ο πρόεδρος, γελώντας κι αυτός κάτω από τα μουστάκια του, προσπαθούσε να επιβάλει ησυχία, κουνώντας πέρα δώθε το κυπρί. Ο μηνυτής κοίταζε με το στόμα ανοιχτό, μέχρι που ξέσπασε κι αυτός σε γέλια. Αυτή ήταν η ικανοποίηση που πήρε μηνύοντας τον γέρο στρατηγό. Ενα δυνατό γέλιο και μια δυνατή ρακή που κεράστηκαν αυτός και το ακροατήριο από τον αθώο κατηγορούμενο.
Ιωαννης Αθ. Μακρης, Καστέλλια Παρνασσίδος