Κύριε διευθυντά
Η προτεινόμενη εισαγωγή της αγγλικής γλώσσας στο νηπιαγωγείο πρέπει να γίνει πράξη. Η διεθνής κυριαρχία αυτής της γλώσσας είναι δεδομένη τουλάχιστον για μια ακόμα γενιά, άρα η γνώση της αποτελεί απαραίτητο εφόδιο ζωής. Λιγότερο φανερή, αλλά εξίσου πολύτιμη, είναι η εξοικείωση με την τέχνη της σκέψης. Κάπου μεταξύ 4 με 6 χρόνων κάθε παιδί βρίσκεται μπροστά σε ένα δίστρατο σαν αυτό του Ηρακλή. Μοιάζει αλλά δεν είναι ακριβώς μεταξύ αρετής και κακίας. Είναι μεταξύ αναζήτησης και καθησυχασμού. Στέλνουμε το παιδί στο σχολείο με πολύ περισσότερα ταμπού και πεποιθήσεις στη σάκα του απ’ ό,τι απορίες και ερωτήματα. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: προκαταλήψεις, θεωρίες συνωμοσίας, άνθηση της παραπληροφόρησης.
Το παιχνίδι κερδίζεται ή χάνεται στην παιδική ηλικία. Οι πρώτες εντυπώσεις και οι απαντήσεις στα πρώτα διλήμματα είναι τόσο αξεπέραστες στην υπόλοιπη ζωή όσο και οι γενετικές προδιαγραφές. Το παιδί χρειάζεται υποστήριξη τη στιγμή που θα βρεθεί μπροστά στο δίστρατο μεταξύ του να προβληματίζεται και του να πιστεύει. Ενα ακόμα νέο «μάθημα» πρέπει να μπει στο νηπιαγωγείο: η τέχνη της σκέψης και της γνώσης. Πρόκειται για την εξοικείωση του παιδιού με τις πιθανότητες, που είναι μέρος της φύσης και της ζωής, με την έφεση να αξιολογεί τις πληροφορίες και, τελικά, με την ικανότητα να ζυγίζει όλα τα ενδεχόμενα που είναι μπροστά του. Επισήμως το μάθημα λέγεται επιστημολογία και, με κάποιες εξαιρέσεις, δεν διδάσκεται ούτε στα πανεπιστήμια. Οι πανεπιστημιακοί έχουν την τάση να κάνουν τα εύκολα δύσκολα. Και όμως το μάθημα είναι απλό και ανήκει στο νηπιαγωγείο.
Λευτερης Ζουρος, Ομότιμος καθηγητής, Παν/μιο Κρήτης