Κύριε διευθυντά
Το σαράκι του αγνωστικισμού το έχει στο αίμα του και συχνά πυκνά, με το στασίδι που έχει στην εφημερίδα σας, χτυπάει προκλητικά και ανενδοίαστα. Πολλά τα χτυπήματα, επιτηδευμένα, ύπουλα και στοχευμένα. Οι απαντήσεις που κάποτε δημοσιεύονται τον αφήνουν αδιάφορο. Στο φύλλο της 30ής Απριλίου 2020, ο κ. Κασιμάτης μπερδεύει πολλά θέματα, στα οποία οι αναγνώστες σας έχουν γνώση και είμαι σίγουρος, κατά 99%, ότι έχουν αντίθετη άποψη και αποδοκιμάζουν τις θέσεις του: ομοφυλόφιλοι, Βέμπερ, Κοραής, Εμπειρίκος, επιστρατεύονται στο έργο του! Συγκεκριμένα: στον υπότιτλο ανασφάλεια της εκκλησίας γράφει «…περίμενε ότι θα ενισχυθεί, σαν καταφύγιο για τον φόβο του θανάτου, ο κόσμος την έθεσε σε δεύτερη μοίρα… μπροστά στην πανδημία… έκαναν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου». Και αλλού, συμπύκνωση σε δέκα λέξεις της στάσης του Ελληνισμού στα μεταφυσικά ζητήματα… «ποια μετά θάνατον ζωή; Αυτή είναι και δεν έχει άλλη». Υπέροχα! Εβγαλε τα συμπεράσματά του.
Πριν από περίπου ένα χρόνο είχε γράψει στην εφημερίδα σας ότι θαυμάζει τη λιτότητα και τη σαφήνεια του Ουμπέρτο Εκο για τη θρησκεία, που εκείνος θα ήθελε πολύ να εκφράσει, αλλά δεν μπορούσε: «Η πρώτη αρετή ενός έντιμου ανθρώπου είναι η περιφρόνηση για τη θρησκεία, που μας θέλει να φοβόμαστε το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, τον θάνατο, και να μισούμε το ωραιότερο… τη ζωή» Εκο. Είχα απαντήσει, αλλά δεν δημοσιεύτηκε η απάντησή μου. Εγραφα τότε: Για τον φόβο στον θάνατο η Γραφή λέει: «Εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος». Πού ο φόβος στον θάνατο; Για το μίσος στη ζωή: «Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσι». Πού το μίσος;
Η Γραφή βρίθει ζωής και αισιοδοξίας κι όποιος την εγκολπώνεται ζει την αιωνιότητα. «Αύτη εστιν η αιώνιος ζωή ίνα γινώσκωσι σε, τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν».
Φωκιων Ζωτας
Περί αξιολόγησης και καχυποψίας
Κύριε διευθυντά
Με χαρά διάβασα στην «Καθημερινή» σχετικά με την εφαρμογή της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών που προτίθεται να εφαρμόσει το υπουργείο Παιδείας στο μεθεπόμενο σχολικό έτος. Επίσης, θα ήθελα να σας συγχαρώ για το εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ της «Καθημερινής» σχετικά με όλες τις προκείμενες αλλαγές που έχουν σχεδιαστεί από το υπουργείο, εν συνόλω, στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Ωστόσο, θα ήθελα να επισημάνω το εξής: Στα λίγα έτη που εργάζομαι ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχω συναντήσει την πλειονότητα ειδικά των μόνιμων εκπαιδευτικών να αντιμετωπίζουν με καχυποψία αλλά και λίγο φόβο την προοπτική της αξιολόγησης, θεωρώντας ότι έχει ως απώτερο σκοπό να διώξει αρκετούς από αυτούς. Αυτό ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο πρέπει να παρέμβει το υπουργείο, με την ίδια την ηγεσία του να καταστήσει σαφές ότι σκοπός της αξιολόγησης είναι να κάνει καλύτερο το εκπαιδευτικό προσωπικό της χώρας και όχι να το στείλει σπίτι του.
Εχοντας περάσει και από την ιδιωτική εκπαίδευση, εκεί όπου οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται καθημερινά από προϊσταμένους, συναδέλφους και γονείς, και που εκεί ο κίνδυνος της απόλυσης αν δεν κάνεις σωστά τη δουλειά σου είναι όντως υπαρκτός, θεωρώ ότι είναι καιρός να δούμε από διαφορετική σκοπιά την ευκαιρία της αξιολόγησης και στο δημόσιο σχολείο. Αν εφαρμοστεί με τον σωστό τρόπο, είναι σίγουρο ότι θα βγούμε όλοι καλύτεροι μέσα από αυτήν. Είναι καθαρά στο χέρι του υπουργείου το πώς θα την επεξεργαστεί και θα την εφαρμόσει.
Παναγιωτης Τζανακης
Δάσκαλος