Κύριε διευθυντά
Το πανό με την προσταγή προς την κ. υπουργό, «απέσυρε το νομοσχέδιο», μού θύμισε ανάλογα περιστατικά κατά την υπηρεσία μου στη «Μέση Εκπαίδευση» (τώρα τη λένε Β/βάθμια). Κατά την επταετία, υπηρετούσα στη Δεσκάτη Γρεβενών. Ετοίμασα το πρόγραμμα των εξετάσεων πρώτου τετραμήνου. Ηλθε ένας γενικός επιθεωρητής, φιλόλογος, και μου έκανε παρατήρηση λέγοντας «Γιατί το έκανες αυτό, απήντησέ μου». Του λέω, «Σιγά σιγά θα τα βρούμε όλα». Συνέχισε απτόητος, «Απήντησέ μου τώρα». Το απήντησε για δεύτερη φορά μου κάθισε στο στομάχι. Κύριε Γενικέ, ποιος απήντησε; Αν απευθύνεστε σ’ εμένα, το σωστό είναι «απάντησε», όχι απήντησε, η προστακτική δεν παίρνει αύξηση, ούτε συλλαβική ούτε χρονική.
Ο κ. γενικός ήλθε από την Ελασσόνα με το λεωφορείο στις 8 το πρωί και έφυγε στις 9. Στο εστιατόριο το μεσημέρι τρώγαμε με τον διοικητή του Αστ. Τμήματος. Μου λέει: «Μην τους προκαλείτε, κ. καθηγητά, οι καιροί είναι δύσκολοι». Ο γεν. επιθεωρητής έκανε ένα σύντομο πέρασμα από το Αστ. Τμήμα να με καρφώσει. Και μια άλλη περίπτωση. Στο γυμνάσιο είχαμε έναν επιστάτη που διατηρούσε στη μνήμη του το μητρώο όλων των μαθητών και καθηγητών και βοηθούσε στη γραφειοκρατία. Μία νέα διευθύντρια είπε να ετοιμάσουμε αποδεικτικό μεταγραφής για ένα μαθητή. Ο επιστάτης πήρε τα βιβλία και σε λίγα λεπτά παρουσίασε το αποδεικτικό. Η διευθύντρια μου πρότεινε το αποδεικτικό και μου είπε «ήλεγξέ το». Της λέω, «Καλά, θα το ηλέγξω». Μου έριξε ένα βλέμμα ασκαρδαμυκτί, αλλά δεν μίλησε. Αυτά ήταν μεμονωμένα περιστατικά. Αλλά στην «Πανεκπαιδευτική» δεν βρέθηκε ούτε ένας που να προσέξει την προσταγή προς την κ. υπουργό;
Ιορδανης Β. Παπαδοπουλος