Κύριε διευθυντά
Πολύ συζητήσαμε τελευταίως για τη μέθοδο που θα ακολουθούσε η Ε.Ε. στην παροχή βοηθείας στα μέλη της και το ποσό της βοηθείας που θα εχορηγείτο στη χώρα μας για την κάλυψη των εκτάκτων και απρόβλεπτων αναγκών που προέκυψαν από την πανδημία.
Εν συνεχεία πανηγυρίσαμε για την επιτευχθείσα επιδότηση «χωρίς μνημόνιο». Κάποιοι ψίθυροι ακούστηκαν από απαισιόδοξους και καχύποπτους σχετικά με τους όρους που θα υπάρξουν για την εκταμίευση των ποσών κατά τη διάρκεια της τετραετίας, την οποία θα καλύψει η χρηματοδότηση. Κάτι δεν θα έπρεπε να μας θυμίσει αυτό;
Μήπως παράλληλα θα ήταν λογικό να ασχοληθούμε περισσότερο και συστηματικότερα με την απορρόφηση από καιρού διαθεσίμων κονδυλίων του ΕΣΠΑ (κ.ά.); Αν δεν έχω κάνει λάθος στη στοιχειώδη έρευνά μου, το ποσοστό απορρόφησης είχε «αναρριχηθεί» στο 32,7% και αυτό θεωρήθηκε επιτυχία έναντι των προηγούμενων επιδόσεών μας, αλλά και της χαμηλής απορροφητικότητος από τα λοιπά μέλη της Ε.Ε. Μας αρκεί και μας παρηγορεί αυτό; Βοηθάει στην κάλυψη αναγκών μας; Θα ζητηθούν κάποτε υπηρεσιακές ευθύνες για την ολιγωρία και υστέρηση;
Αυτό μου θύμισε εμπειρίες που έζησα προ πολλών ετών από κοντά. Ολοι και πάντα παραπονούνταν και παραπονούνται για ανεπάρκεια των κονδυλίων που διατίθενται για την Παιδεία. Σε δύο σχολεία, όταν υπήρξε ενδιαφέρον και επιμονή (όχι «διασυνδέσεις»), βρέθηκαν μέσα σε ένα σχολικό έτος τα χρήματα για να πραγματοποιηθούν απαραίτητες και βασικές επισκευές και κατασκευές σε σχολείο της περιφέρειας και να εγκατασταθεί κεντρική θέρμανση σε κεντρικό σχολείο του Πειραιώς. Κονδύλια και χρήματα υπήρχαν, διάθεση και προσπάθεια δεν υπήρχαν. Και φαίνεται πως δεν υπάρχουν.
Κωστας Γ. Μπονιφατσης