Κύριε διευθυντά
Κατά τη διάρκεια του υποχρεωτικού εγκλεισμού μας λόγω του κορωνοϊού, μου δόθηκε η ευκαιρία, εκτός των άλλων, να ξεκαθαρίσω το αρχείο μου και να το απαλλάξω από περιττά πια για μένα έγγραφα. Μεταξύ αυτών ξεχώρισα μια εσωτερική εγκύκλιο που κυκλοφόρησε ο προϊστάμενος μιας δημόσιας υπηρεσίας, με την οποίαν στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας βάσκανος μοίρα μου έδωσε την ευκαιρία και τη χαρά να συνεργαστώ για κάποιο χρονικό διάστημα. Θεωρώ σκόπιμο τώρα πια να την κοινοποιήσω ευρύτερα, γιατί αυτή αποπνέει και κάποιο περίεργο, αυθόρμητο και ανυπόκριτο sense of humour:
«Εχει υποπέσει στην αντίληψή μας ότι κάποιοι συνάδελφοί μας κατά τη διάρκεια της συναλλαγής εγκαταλείπουν τη θέση τους, συγκεντρώνονται δίπλα από κάποια γραφεία και καθισμένοι σε καρέκλες ή όρθιοι συζητούν φωνασκούντες και χειρονομούντες, ενίοτε δε και κραυγάζοντες. Αλλοι καταλαμβάνονται από υπνηλία και κλείνουν τα βλέφαρα. Το κλείσιμο των βλεφάρων, βεβαίως λόγω ηλικίας και διαφόρων παθήσεων ή και ταλαιπωριών, κάποτε γίνεται αναπόφευκτο, αλλά όταν μας συμβαίνει, πρέπει να αποσυρόμεθα από τους χώρους της συναλλαγής και να πηγαίνουμε κάπου αλλού.
Μερικές κυρίες, σύμφωνα με πληροφορίες που μας έχουν παρασχεθεί, ασχολούνται με το ξύσιμο και το βάψιμο των νυχιών και με την περιποίηση των μαλλιών και του προσώπου τους. Κάποιοι άλλοι διαβάζουν εφημερίδες και περιοδικά, λύνουν σταυρόλεξα ή συμπληρώνουν προπό. Και όλα αυτά μπροστά σε συναλλασσομένους που περιμένουν να εξυπηρετηθούν και έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι από τους υπαλλήλους αντιμετωπίζονται αδιάφορα».
Και παρακάτω:
«…Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι κατά τη διάρκεια της συναλλαγής μεταφέρονται στα γραφεία των υπαλλήλων δίσκοι με εδέσματα και διάφορα άλλα τερψιλαρύγγια, τα οποία οι συνάδελφοι μετά βουλιμίας καταπίνουν και καταβροχθίζουν, αδιαφορούντες παντελώς για την ελεεινή εικόνα που παρέχουν στους συναλλασσομένους, οι οποίοι, συν τοις άλλοις, είναι αναγκασμένοι να οσφραίνονται τις βαριές οσμές των κρεμμυδιών και των σκόρδων που καταπλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα των χώρων εργασίας του προσωπικού».
Και ακολουθεί, συν τοις άλλοις, η απαραίτητη νουθεσία:
«Πρέπει κάποτε να γίνει από όλους κατανοητό ότι είμαστε υπάλληλοι και ως εκ τούτου είμαστε απέναντι της υπηρεσίας υποχρεωμένοι να εφαρμόζουμε κάποιους κανόνες και να εκτελούμε κάποιες εντολές, δεδομένου ότι εν εναντία περιπτώσει ο νόμος προβλέπει κυρώσεις, οι οποίες κάποια στιγμή, επειδή δεχόμαστε και αφόρητες πιέσεις από πολλές πλευρές, οπωσδήποτε θα εφαρμοστούν κατά των δυστροπούντων υπαλλήλων».
Μετά την ανάγνωση του συγκλονιστικού αυτού εγγράφου το προσωπικό της εν λόγω υπηρεσίας συνέχισε αμέριμνο τις συνηθισμένες του καθιερωμένες δραστηριότητες, αλλά και προηγούμενες συνήθειές του…
Γιωργος Α. Κουρμουσης