Το καθοριστικό πέρασμα του Μίκη από την Τρίπολη και οι «Δρόμοι του Αρχάγγελου»

Το καθοριστικό πέρασμα του Μίκη από την Τρίπολη και οι «Δρόμοι του Αρχάγγελου»

Κύριε διευθυντά

Tην 29η Ιουλίου ο Μίκης Θεοδωράκης θα γιορτάσει τα 95α γενέθλια μιας πραγματικά σπουδαίας ζωής. Δίκαια μπορεί να αποκληθεί «μεγάλος», έχοντας προσφέρει τόσα σ’ αυτόν τον τόπο και στον πολιτισμό του. Ανήκει στη σπουδαία γενιά που ανδρώθηκε στα τραγικά χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής, έχοντας βιώσει μια Δικτατορία και επιβιώσει «διά πυρός και σιδήρου» ενός τραγικού Εμφυλίου. Μια άτυχη αλλά τόσο δημιουργική γενιά που μεγαλούργησε σε όλους τους τομείς. Αρκεί να αναφέρουμε τους συνομηλίκους του: τον Μ. Χατζιδάκι, τον Μ. Αναγνωστάκη, τον Π. Τέτση, τον Ν. Βαλσαμάκη και τόσους άλλους. Καθοριστικό, σύμφωνα με τον ίδιο τον συνθέτη, υπήρξε το πέρασμά του από την Τρίπολη στην έναρξη του πολέμου και της Κατοχής, εδώ όπου αποφάσισε να αφιερωθεί στη μουσική, μυήθηκε στο βυζαντινό μέλος και έκανε φιλίες που καθόρισαν τη ζωή και το έργο του. Στην πρωτεύουσα του Μοριά κατοίκησε σε ένα όμορφο –όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει με αγάπη στην αυτοβιογραφία του, στους «Δρόμους του Αρχάγγελου»– αστικό σπίτι, σε κεντρική οδό της πόλης, στην οδό Καλαβρύτων. Αυτό το αληθινά αρχοντικό σπίτι, που θα άξιζε σε κάθε περίπτωση να διατηρηθεί, έχει εδώ και πάνω από 10 χρόνια κατεδαφιστεί και στη θέση του χάσκει ένα κενό που χρησιμοποιείται ως πάρκινγκ. Τότε κανείς δεν αντέδρασε.

Λίγα χρόνια πριν, είχε αφαιρεθεί η μαρμάρινη πλάκα που ένας πρώην νομάρχης είχε τοποθετήσει. Αυτή για κάποια χρόνια θύμιζε ότι στο σπίτι αυτό έζησε για κάποια χρόνια ο συνθέτης. Ετσι, λοιπόν, κι αυτή η οικία ακολούθησε την προδιαγεγραμμένη μοίρα της. Θαυμάστε συνέπεια των «υπευθύνων»! Οταν ύστερα από την κατεδάφιση διαμαρτυρήθηκα στην αρμόδια εφορεία νεοτέρων μνημείων της Πάτρας, όπου υπάγεται η πολλαπλώς κακοποιημένη από εργολάβους και δημάρχους πόλη μας, ο «αρμόδιος» κύριος μου είπε επί λέξει: «Κι επειδή έζησε εκεί ο Θεοδωράκης πρέπει να διατηρηθεί;» Ομολογώ ότι τα έχασα και δεν του απάντησα ότι σε άλλες χώρες, και του Δυτικού και του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, υπάρχουν πλάκες και διατηρούνται οικίες όπου όχι απλώς έζησαν, αλλά και κοιμήθηκαν μια βραδιά λιγότερο σημαντικές προσωπικότητες από τον Μ. Θεοδωράκη. Αν σας ενδιαφέρει, η φωτογραφία του σπιτιού αυτού υπάρχει στο βιβλίο για τον Μίκη «Συνθέτης, Πολιτικός, Στοχαστής» που κυκλοφόρησε από το Ιδρυμα της Βουλής. Βεβαίως, τότε κανείς από τους τοπικούς βουλευτές δεν αντέδρασε και το πράγμα θάφτηκε. Το εξοργιστικό, πάντως, είναι ότι λίγα χρόνια πριν η πόλη μας θυμήθηκε τον Μίκη και τον προέβαλε στην προσπάθειά της να διεκδικήσει τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας το 2021. Λίγη ντροπή επιτέλους!

ΥΓ.: Για να αντιληφθείτε τη σχέση της Τρίπολης με τον πολιτισμό και τη μουσική, σας πληροφορώ ότι εδώ και χρόνια στην ανάπλαση της πλατείας του Μαλλιαροπουλείου θεάτρου κόπηκαν αναίτια οι φοίνικες και εξαφανίστηκε –και έκτοτε αγνοείται η τύχη της– η προτομή του Δημήτρη Μητρόπουλου, έργο του Θανάση Απάρτη.

Αλεξανδρος Απ. Φωτιας, Εκπαιδευτικός, Τρίπολη

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή