Κύριε διευθυντά
Iσως να μην έδινα τόσο μεγάλη σημασία στο ζήτημα αν δεν είχα ακούσει σχόλια για το μεγάλο ποσοστό των «αναποφάσιστων» συμπολιτών μας, δηλαδή της λεγόμενης «αδιευκρίνιστης» ψήφου. Και αυτό διότι όπως και να έχει, τα αποτελέσματα και ο σχολιασμός των δημοσκοπήσεων από την τηλεόραση και τις εφημερίδες επηρεάζει. Και όσο περισσότερο «αναποφάσιστοι» ή μπερδεμένοι ή απελπισμένοι είναι οι ψηφοφόροι, τόσο εντονότερα επηρεάζουν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι για λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές απαγορεύεται η δημοσίευση νέων δημοσκοπήσεων. Το ζήτημα όμως είναι πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι μια δημοσκόπηση… Διότι από τη στιγμή που μια δημοσκόπηση αποτελεί ένα είδος έρευνας, τότε οι δύο παράγοντες που καθίστανται καίριας σημασίας είναι η αντιπροσωπευτικότητα του δείγματος και η ουδετερότητα της μεθόδου άντλησης των δεδομένων, δηλαδή η έρευνα οφείλει να μην είναι κατευθυνόμενη…
Για να εξηγηθώ: Πριν από λίγες ημέρες, πιο πολύ από περιέργεια, αφιέρωσα λίγο χρόνο να απαντήσω σε ένα ερωτηματολόγιο μιας πολιτικής δημοσκόπησης από το τηλέφωνο. Οι ερωτήσεις προέρχονταν από αυτόματο τηλεφωνητή και όχι από άνθρωπο στην άλλη άκρη της γραμμής, οπότε ήταν πλήρως τυποποιημένες. Αν θυμάμαι καλά, τη δημοσκόπηση τη διενεργούσε η εταιρεία PULSE. Eμεινα όμως άφωνη με το μεροληπτικό περιεχόμενο τόσο του ερωτηματολογίου, όσο και του τρόπου με τον οποίο ετέθησαν οι εν λόγω ερωτήσεις. Το μισό ερωτηματολόγιο ήταν για την υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τη μία, και τις θυσίες και τα αδιέξοδα του ελληνικού λαού από την άλλη!
Δηλαδή διαρκώς υποβαλλόμουν σε ερωτήσεις τύπου αν είναι κάτι καλό η υποψηφιότητα Τσίπρα για την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον ΣΥΡΙΖΑ (δεν ήξερα και τι να απαντήσω κιόλας: καλό για ποιον;), αν είναι σημαντική η υποψηφιότητα αυτή, αν θα είναι καλό που ο ΣΥΡΙΖΑ θα διεκδικήσει από τη Γερμανία τις πολεμικές αποζημιώσεις (εδώ γελάμε) και άλλα τέτοια πολύ μα πολύ «ουδέτερα» ερωτήματα. Οι υπόλοιπες ερωτήσεις επικεντρώνονταν στο πόσο άδικο κρίνω το νομοσχέδιο για τη φορολόγηση ακινήτων, τη μεταρρύθμιση στην πρωτοβάθμια υγεία, αν θεωρώ ότι οι υπέρμετρες θυσίες των Ελλήνων συνιστούν λύση για έξοδο από την κρίση, αν πιστεύω ότι ακολουθώντας αυτή την πορεία η κατάσταση στη χώρα θα βελτιωθεί κ.λπ. Απολύτως ουδέτερα πράγματα δηλαδή. Το κακό είναι ότι η δημοσίευση ως έγκυρων και αξιόπιστων δημοσκοπήσεων που έχουν διεξαχθεί κατά αυτόν τον τρόπο συνιστά παράβαση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, καθ’ ότι όχι μόνο τα αποτελέσματα και ο σχολιασμός αυτών παραπλανούν ακόμα και τους ψηφοφόρους «που ξέρουν τι θέλουν», αλλά ταυτόχρονα θολώνουν και την κρίση των ψηφοφόρων που είτε από έλλειψη σωστής πληροφόρησης είτε από αποστροφή δεν έχουν κατασταλάξει κάπου. Τώρα βέβαια σε αυτό υπάρχει και ο αντίλογος: Τόση προπαγάνδα από τους δημοσιογράφους και εξυπηρετούμενα συμφέροντα, οι δημοσκοπήσεις θα κάνουν τη ζημιά;
Μαρθα Παλλα – Κηφισιά