Κύριε διευθυντά
Το πρωτοσέλιδο άρθρο σας (1/9) αναφορικά με το «ολίσθημα» του κ. Κασιμάτη μού προξένησε τις ακόλουθες σκέψεις:
– Κατ’ αρχάς, φυσικά, έχετε δίκιο στην αναφορά σας στις απαράβατες δεοντολογικές αρχές (όπως, μεταξύ άλλων, η αποφυγή οποιουδήποτε ειρωνικού ή περιφρονητικού σχολίου όταν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υγείας του στοχευμένου συνανθρώπου), που πρέπει να είναι σεβαστές απόλυτα από όλους τους συντάκτες που τα πονήματά τους δημοσιεύονται.
– Αλλά στην προκειμένη περίπτωση φοβάμαι πως σας διαφεύγει μια βασική παράμετρος, που δικαιολογεί το σχόλιο του κ. Κασιμάτη: η πλήρης άγνοιά του για το πρόβλημα υγείας του κ. Γ. Κατρούγκαλου. Παρατηρώντας τη φωτογραφία τού όπως πάντα χαμογελαστού και περιχαρούς κ. Κατρούγκαλου, ποιος θα φανταζόταν ότι έχει πρόβλημα υγείας και κάνει χημειοθεραπεία και όχι ότι απλά άλλαξε κουρείο και κόμμωση;
– Δυστυχώς, ο κ. Κατρούγκαλος (που του εύχομαι ταχεία ανάρρωση) όπως και η μεγάλη πλειονότητα των δημοσίων προσώπων πιστεύουν ότι βλάπτει την εικόνα ή τα συμφέροντά τους, όποια και να είναι αυτά, η δημοσιότητα των τυχόν προβλημάτων υγείας τους. Ενα παράδειγμα: Προχθές πέθανε ένας 43χρονος Αμερικανός κινηματογραφικός αστέρας που πάλευε 4 χρόνια με καρκίνο χωρίς να το έχει πει σε κανέναν!
– Αυτονόητη και επιβεβλημένη η συγγνώμη του κ. Κασιμάτη όταν έμαθε τον λόγο. Τι άλλο να κάνει;
Last but not least, που θα έλεγε και ο Φαληρεύς, δεν είδα το παραμικρό επικριτικό σχόλιό σας για τα επανειλημμένα άκρως περιφρονητικά και προσβλητικά σχόλια του συνεργάτη σας κ. Χρ. Γιανναρά, που πληγώνουν εκατοντάδες χιλιάδες σκληρά εργαζόμενους Ελληνες «Γκαρσόνια και καμαριέρες»… Νόμιζα πως ιερές αγελάδες υπάρχουν στις Ινδίες, αλλά όχι και στην «Καθημερινή».
Κωνσταντινος Λυκας