Κύριε διευθυντά
Τι υπέροχο τονωτικό/αποδεικτικό όχι μόνο της ιστορικότητας του ανθρώπου αλλά και της κατά Πρωταγόρα αποκλειστικής ιδιότητάς του ως ευθυτενούς μέτρου –όταν είναι ευθυτενές– πάντων χρημάτων και αξιών, η φωτογραφία στη δεύτερη σελίδα της «Κ», στήλη Φιλίστορος (25/8/2020)… Εικονίζει τον Ντε Γκωλ δίπλα στον Γεώργιο της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς ο βασιλεύς επιθεωρεί το απονέμον τις τιμές άγημα του στρατεύματος των Ελευθέρων Γάλλων!
Ποιος είναι ο Ντε Γκωλ τον Αύγουστο του 1940;
Είναι η στιγμή που, ας επιτραπεί η παραβολή, η Ιστορία «συλλαμβάνει» το μέλλον της! Εξάγγελος είναι ένας αγνός πατριώτης, ένας ακέραιος στρατιώτης, ένα enfant de la patrie που δεν αντέχει την καταισχύνη της, που έχει τα μάτια στραμμένα στο ιστορικό μεγαλείο της, αντλεί από αυτό και ορθώνεται υψικάρηνος για να αγωνιστεί υπέρ αυτής. Ομως ποιος λογαριάζει έναν εύελπι μεν προηγουμένως Γάλλο αξιωματικό, αλλά τίποτα περισσότερο (έστω και αν είχε έναν υπηρεσιακό υπουργικό θώκο στην έκπτωτη κυβέρνηση), που τώρα αποτολμά να υψώσει ανάστημα μπροστά στον θρύλο της Γαλλίας στρατάρχη Πεταίν;
Τον λογαριάζουν οι θεσμοί που επαγρυπνούν για τα «Διαρκή Συμφέροντα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας» και οι ηγέτες που τους υπηρετούν, τον λογαριάζει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος στον ρόλο ενός νέου Ατλαντα σηκώνει στις πλάτες του βάρος παγκόσμιας ευθύνης:
Ο Αύγουστος 1940 είναι από τους ζοφερότερους μήνες της νεώτερης ευρωπαϊκής ιστορίας. Στις ακτές της Μάγχης βρυχάται ο «Θαλάσσιος Λέων» του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος έχει διασχίσει θριαμβευτής τις πομπικές οδούς των ενδοξότερων ευρωπαϊκών πρωτευουσών: Βιέννη, Παρίσι, Βαρσοβία, Πράγα. Και τώρα ετοιμάζεται για το Λονδίνο, στέλνοντας ως «πρεσβευτές» του κύματα βομβαρδιστικών.
Εκείνες τις ώρες, που ξεχωρίζουν τους «αετούς» και τα «όρνια» από τα «ψοφίμια», όπως θα σχετλίαζε ο Αντώνης Τραυλαντώνης («Τα Χριστούγεννα του Αμερικάνου», αν δεν κάνω λάθος), οι αετοί στην ταπεινωμένη Ευρώπη μετριούνταν στα δάχτυλα κι ένας από αυτούς, ο Ντε Γκωλ πλατάγισε τις φτερούγες του και το πλατάγισμα της αντίστασης ακούστηκε στην οικουμένη.
Ενας άλλος πομπός παγκόσμιας λήψης ετοιμαζόταν ήδη σε μια μικρή αλλά ένδοξη χώρα, την Ελλάδα, της οποίας το εύδρομο «Ελλη» είχε βουλιάξει ο ποντικός των υπονόμων Μουσολίνι, λίγες μέρες νωρίτερα στην Τήνο. Θα ακολουθούσε η 28η Οκτωβρίου, στην ίδια ουράνια τροχιά με τους Ελεύθερους Γάλλους. Αυτής της κοινής «ουρανοδρομίας» σύστοιχο αποτύπωμα είναι η σύγχρονη ελληνογαλλική συνεργασία.
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη