Kύριε διευθυντά
Στα χρόνια της αποστασίας (σημ. 1965) που οι βουλευτές όλων των τότε κομμάτων δέρνονταν και βρίζονταν αγρίως, κυκλόφορησε το βιβλίο του αείμνηστου Μάριου Πλωρίτη με τίτλο «Λοφία και παγίδες», τίτλο με σαφή νύξη στη βασιλική αυθαιρεσία της εποχής.
Μεταξύ άλλων, ο συγγραφέας ανέφερε για τους κρατούντες τότε που αποδόμησαν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είχε επιχειρήσει η κυβέρνηση της Ε.Κ. με κύριους μοχλούς τους πνευματικούς ταγούς Ε. Παπανούτσο και Λουκή Ακρίτα (φιλόσοφος και ποιητής, αντιστοίχως) ότι θέλουν επίτηδες τον κόσμο αμόρφωτο για να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του και να τους ψηφίζει άκριτα.
Η ημιμάθεια χειρότερη από την αμάθεια. Διαχρονικά επίκαιρο το βιβλίο αυτό. Κάπου ανέφερε επίσης πολύ εύστοχα για τους «εθνικόφρονες» της εποχής, αποστάτες και μη, τον καυστικό λόγο του Σάμιουελ Τζόνσον: Ο «πατριωτισμός» είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων.